آگاه: یکی از جدی‌ترین پیامدهای این تحریم‌ها، اختلال در تامین دارو و تجهیزات پزشکی موردنیاز بیماران خاص، از جمله بیماران پروانه‌ای (EB) و سرطانی است. این بیماران که به داروها و پانسمان‌های تخصصی و گران‌قیمت وابسته هستند، اکنون با کمبود شدید و افزایش قیمت‌ها مواجه شده‌اند. از سوی دیگر، سیاست‌گذاری‌های داخلی برای جبران این کمبود از طریق تولید داخلی نیز با چالش‌های جدی در کیفیت همراه بوده است.  
تحریم‌های بین‌المللی، انتقال مالی و واردات دارو و تجهیزات پزشکی را با مشکل مواجه کرده است. بسیاری از داروهای موردنیاز بیماران پروانه‌ای و سرطانی وارداتی هستند و به دلیل موانع ایجادشده در نقل و انتقالات مالی، تامین آنها با تاخیر یا حتی قطع کامل مواجه شده است. این وضعیت باعث شده تا بیمارانی که به این داروها وابسته هستند، با خطر جانی روبه‌رو شوند.   پانسمان‌های مخصوص بیماران EB که برای جلوگیری از عفونت و کاهش درد این بیماران حیاتی است، عمدتا از کشورهای اروپایی وارد می‌شود. با تشدید تحریم‌ها، تامین این پانسمان‌ها نیز با مشکل مواجه شده و خانواده‌های این بیماران مجبور به پرداخت هزینه‌های گزاف در بازار آزاد هستند. متاسفانه برخی از این اقلام نیز به دلیل کمبود، در دسترس نیستند و بیماران را در معرض خطرات جدی قرار داده‌اند.   در پاسخ به تحریم‌ها، سیاست‌گذاران بر افزایش تولید داخلی دارو و تجهیزات پزشکی تاکید کرده‌اند، اما این سیاست در عمل با مشکلاتی همراه بوده است. گزارش‌ها حاکی از آن است که برخی از داروها و محصولات پزشکی تولید داخل، کیفیت لازم را ندارند و حتی در مواردی باعث تشدید مشکلات بیماران شده‌اند.  
نمونه اخیر این مسئله، تولید شیرخشک‌های نامرغوب توسط یک شرکت داخلی بود که منجر به مراجعه نوزادان با عوارض شدید به مراکز درمانی شد. این اتفاق نشان می‌دهد که اگرچه خودکفایی در تولید دارو و کالاهای پزشکی یک ضرورت است، اما بدون نظارت دقیق و رعایت استانداردهای بین‌المللی، این سیاست می‌تواند به جای بهبود وضعیت، بحران‌های جدیدی ایجاد کند.   برای حل این بحران، چند راهکار اساسی باید در دستور کار قرار گیرد. دولت و نهادهای نظارتی باید کیفیت داروها و تجهیزات پزشکی تولید داخل را با استانداردهای جهانی تطبیق دهند و از عرضه محصولات بی‌کیفیت جلوگیری کنند.   با وجود تحریم‌ها، باید مکانیزم‌های ویژه‌ای برای واردات داروهای حیاتی بیماران خاص تعریف شود تا این افراد از حق دسترسی به درمان محروم نشوند.   بسیاری از خانواده‌های بیماران پروانه‌ای و سرطانی توان مالی برای تهیه داروهای گران‌قیمت را ندارند. دولت و خیرین باید با تامین بودجه موردنیاز، از این بیماران حمایت کنند.   سرمایه‌گذاری در تحقیقات پزشکی و تولید داروهای باکیفیت داخلی می‌تواند در بلندمدت وابستگی به واردات را کاهش دهد.   بیماران پروانه‌ای و سرطانی در ایران قربانیان بی‌صدای تحریم‌ها و سیاست‌گذاری‌های ناکارآمد هستند. اگر چه تولید داخلی یک راهکار ضروری است، اما بدون نظارت و حمایت کافی، این سیاست نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای این بیماران باشد. دولت و نهادهای مسئول باید با برنامه‌ریزی دقیق و عاجل، از جان این بیماران محافظت کنند و حق دسترسی به درمان را برای آنها تضمین کنند. در غیر این صورت، ادامه این روند به فاجعه‌ای انسانی منجر خواهد شد که مسئولیت آن بر عهده سیاست‌مداران داخلی و بین‌المللی است.