آگاه: کدام وجه شخصیت مرحوم آقای رئیسی برای شما از برجستگی بیشتری برخوردار است؟

عشق و علاقه‌ای که ایشان برای انجام امور داشت و به‌خصوص اینکه در دولت گذشته، یعنی دولت دوازدهم آنطورکه باید و شاید به امور نپرداختند و کارهای بسیاری بر زمین مانده بود، لذا تصورشان این بود که شب و روز هم کار کنند باز هم کم است و به پیشرفتی که نیاز جامعه است نخواهند رسید؛ بنابراین تمام هم و غمش این بود که شب و روز و تعطیلاتش را صرف رسیدگی به کار مردم بکند و پیگیر کارها باشد و انتظارش از دولتمردانش نیز همین بود که با همین روش به مردم خدمت و کمک کنند. ایشان اینقدر پیش می‌رفت که کسی نمی‌توانست از لحاظ حرکت به ایشان برسد و با وجود اینکه به نسبت سن مسئولان اول انقلاب، سنشان بالا بود، ولی مثل یک جوان قدرتمند پیش می‌رفت و دنبال می‌کرد. ایشان زمانی برای استراحت و رفع خستگی قرار نداده بود و همواره کار می‌کرد. ژاپنی‌ها وقتی خسته می‌شوند می‌گویند خسته شدیم؛ برویم کمی بیشتر کار کنیم. ایشان هم همین‌طور بود و تمام انرژی‌اش را صرف خدمت به مردم کرد و خداوند هم کمک کرده بود سالم باشد و بر اثر کار زیاد از پا نیفتد و موفق ماند و حیف شد که بیش از دو سال و چند ماه نتوانست در این موقعیت حساس باشد.

اکثر رؤسای جمهوری که پیش از آقای رئیسی فعالیت می‌کردند؛ جنبه سیاسی کاری‌شان زیاد بود و درنتیجه خلوص، صداقت و شفافیت در کارهایشان کمتر دیده می‌شد ولی در آقای رئیسی، مثل شهید رجایی که با ایشان در دوران نخست‌وزیری‌شان مشغول بودم، ایشان با همه وجودش انرژی می‌گذاشت. فرق دیگر مردمی بودن ایشان بود که در میان مردم باشد و ساده باشد که در کمتر افرادی دیدیم. ملاحظه‌کاری نداشت و با صداقت پیش می‌رفت؛ چیزی که کمتر در بقیه رؤسای‌جمهور یا نخست‌وزیر و رییس قوه مجریه شاهد بودیم.

شخصیت شهید رئیسی و شعارهایش به مبانی اصلی انقلاب و رهبری نزدیک بود. چگونه می‌توانیم این شخصیت را به‌عنوان یک الگو در اذهان عمومی باقی بگذاریم؟

آقای رئیسی توانست یک مدل تمام و کمال از یک رییس قوه‌مجریه ولایتمدار و پرکار بسازد. این الگویی است که در ذهن همه مردم وجود دارد و این برای رییس‌جمهوری بعدی که می‌خواهد بیاید کار را مشکل می‌کند که مردم توقع دارند همان الگو و مدل در رییس‌جمهوری بعدی هم دیده شود. آقای رئیسی مدل و نمونه تمام و کمال و ایده‌آل از یک رییس‌جمهوری پرکار، پرتلاش، صادق و توانمند را ساخت و این الگو حداقل تا یک دهه در ذهن مردم هست و رؤسای جمهوری بعدی هم که می‌آیند نمی‌توانند شیوه جداگانه‌ای از آنچه ایشان عمل کرده انجام بدهند؛ بنابراین کاندیداهایی که برای ریاست‌جمهوری بعدی می‌آیند ممکن است خودشان مدل داشته باشند که با این مدل تطبیق نکند و اگر تطبیق نکند مورد استقبال مردم هم قرار نخواهد گرفت.

شهادت دکتر رئیسی و همراهانش چه پیامدهایی خواهد داشت و برای حفظ ثبات و آرامش هر چه بیشتر کشور باید چه الزاماتی را رعایت کنیم؟

این اولین حادثه‌ای نیست که برای نظام جمهوری اسلامی رخ می‌دهد و حداقل دو حادثه مهم در سال۶۰ داشتیم؛ مثل حادثه هفتم تیر و حادثه هشتم شهریور که منجر به شهادت رجایی و باهنر شد و برای امثال ما که عمری از ما گذشته و تجربه آن دوران را داریم، این مسئله برایمان چندان تعجب‌آور نیست ولی شاید برای نسل جوانی که آن دوران را ندیده بیشتر شوک‌آور و دلهره‌آمیز باشد. خوشبختانه جمهوری اسلامی اینقدر ثبات و قوام پیدا کرده که با رفتن افراد، همانطور که در گذشته هم بوده، خللی در آن ایجاد نمی‌شود و لذا بایستی مردم مثل همیشه پای کار و مطالبه‌گر باشند از دولت‌های بعدی که می‌آیند و سعی کنند در صحنه باشند. در صحنه بودن مردم مسئله بسیار مهمی است که موجب می‌شود نظام همچنان مردمی و باقوام باشد.

باید به این نکته مهم اشاره کنم که امروز بر هیچکس پوشیده نیست که اساس و قوام «انقلاب اسلامی» و «نظام جمهوری اسلامی» بر سه پایه مشارکت توده‌های مردم رهبری ولایت فقیه و مکتب حیات‌بخش اسلام ناب محمدی بوده و خواهد بود. اینک که ۴۶مین سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را پشت می‌گذاریم و مروری بر حوادث و تحولات دوران ۴۵ساله گذشته می‌کنیم، اثبات می‌کند که علت خنثی شدن همه توطئه‌های دشمنان انقلاب اعم از جنگ‌ها، کودتاها، ترورها و فتنه‌های گوناگون تنها بعد از عنایت الهی مشارکت و حضور گسترده مردم در صحنه بوده و با حضور فعالانه خود همه این توطئه‌ها را خنثی کرده‌اند، به همین دلیل دشمنان با شناخت ارکان سه‌گانه قدرتمند انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی همه توجه خود را به این سه پایه کرده‌ و موجب تضعیف آنها شده‌اند و مراقب هستند که ببینند چه زمانی شرایط برای ضربه زدن به آن عوامل فراهم می‌شود، ازجمله مشارکت عمومی در راهپیمایی‌ها و انتخابات معیار بسیار مهمی از نمود استحکام رکن مشارکت مردمی و وفاداری به اصول انقلاب و نظام جمهوری اسلامی است.

فراموش نمی‌کنم که در یکی از راهپیمایی‌های ۲۲بهمن که صدام هم تهدید کرده بود که تجمع مردم را بمباران خواهد کرد، جمعیت فوق‌العاده زیادی در مسیر راهپیمایی و میدان آزادی جمع شده بودند به‌طوری‌که هیچ نقطه‌ای از مسیر خالی نمانده بود.

اینها شواهد تاریخی و مهمی هستند که نباید به‌سادگی از کنار آن گذشت.