آگاه: شیخ عباس قمی در نفس‌المهموم صفحه ۲۰۱ می‌نویسد: ابن‌زیاد سر مبارک امام حسین(ع) و اصحاب آن حضرت را به همراه کودکان و زنان آماده و مهیای حرکت به‌سوی شام کرد و غل به گردن علی‌بن‌الحسین(ع) نهاد و آنها را با مخضربن‌ثعلبه عائذی و شمربن‌ذی‌الجوشن به شام فرستاد، امام سجاد(ع) با حال بیماری بود و از عراق تا شام با مردم سخنی نگفت.
از کتب شیعه و سنی روایت شده است که حاملان سر شریف در منزل نخست که بار انداخته بودند به تفریح و خوردن شراب مشغول بودند و به سر مبارک اهانت می‌کردند، در حالی که دیوار روبه‌رو دستی نوشته‌بود:
«اترجوا امة قتلت حسیناً شفاعة ‌جده یوم الحساب»
‌آیا امتی که حسین(ع) را به شهادت رسانده‌اند روز قیامت از جدش امید شفاعت دارند؟