آگاه: آنچه مشخص است و به‌طور رسمی نیز اعلام شده این است که میانگین قیمت مسکن در تهران از متری ۸۷میلیون تومان عبور کرده است و همین امر موجب شده تا زمان انتظار یک خانواده چهارنفره برای خرید یک واحد آپارتمان معمولی در پایتخت به حدود یک قرن برسد. یک قرن یعنی ۱۰۰سال زندگی و جمع کردن پول بدون اینکه ریالی از آن را خرید کنید و تازه بعد از این مدت ببینید که با پول جمع‌شده آیا می‌توانید واحدی بخرید یا دوباره زیر چرخ‌دنده‌های تورم مسکن مجبور به له شدن هستید. این در حالی است که میانگین قیمت هر مترمربع آپارتمان در تهران در بهار سال‌۱۳۹۷ (۶سال قبل) حدود ۶میلیون تومان بود. این مقایسه نشان می‌دهد که در مدت ۶سال قیمت مسکن در تهران ۵/۱۴برابر افزایش یافته است. 
از سوی دیگر، براساس گزارش‌های رسانه‌ها، آمار جهانی نشان می‌دهد سهم مسکن در سبد هزینه‌های خانوار از ۲/۲۹درصد در سال۱۳۸۰ به ۴/۴۲درصد در سال ۱۴۰۲ رسیده است اما ماجرا زمانی تاسف‌برانگیز می‌شود که بدانیم براساس شاخص‌های جهانی اگر شما بیش از ۳۰درصد از درآمد ماهانه خود را به مسکن اختصاص دهید، جزو افرادی هستید که دچار فقر مسکن شده‌اند. 
این آمار و ارقام شگفت‌انگیز به اندازه‌ای تاثیرگذار و قدرتمند هستند که موجب می‌شوند هزاران خانواده در پایتخت جابه‌جا شده و به سمت محله‌های ارزان‌تر کوچ کرده و برخی دیگر نیز حتی از تهران به مقصد شهرهای اقماری کوچ کنند. نکته عجیب دیگر اینکه هم‌اکنون حدود ۵۱درصد ساکنان تهران مستاجر هستند. کوتاه سخن آنکه بازار آشفته مسکن و سرپناهی برای زندگی خانواده‌های بسیاری را در تنگنا قرار داده است و باید فکری عاجل برای آن کرد، اگرچه بازار مسکن و فرآیند تولید خانه و سرپناه امری سریع نیست که در کوتاه‌مدت به نتیجه برسد اما باید از متخصصان جامعه‌شناسی و آنهایی که تخصص لازم را دارند کمک گرفت تا فکری به حال بد خانواده‌هایی کرد که درگیر معضل گرانی و کمبود مسکن هستند. شاید در این مهلت کوتاه دولت نیز بتواند طرح‌ها و اقداماتی را انجام دهد که در کوتاه‌مدت درد نداشتن سقف بالای سر جامعه را التیام بخشد.