آگاه: ایشان از منشوری صحبت کردند که محوریت آن مقوله «زن» است و قرار است حاوی مواد و بندهایی هم باشد. در فرازهای پایانی صحبتشان هم متذکر شدند: «خب حالا اینها چند نکته راجع به مسأله «زن» و نگاه به زن در اسلام. البته این منشور را اگر کسی بخواهد تهیه کند، شاید مثلا ۳۰ماده یا ۴۰ماده ــ ماده‌های مهم ــ در این منشور وجود داشته باشد که من چند موردش را عرض کردم.»
اینجا بحث را از فراز قبل فراتر بردند و تصریح کردند که این منشور ۳۰ یا ۴۰ماده دارد که مهم است و خود ایشان به چند مورد آن اشاره کردند. مواردی همچون زوجیت، رسیدن به «حیات طیبه»، نقش‌های متفاوت زن و مرد در زندگی، محدودیت‌های ارتباط زن و مرد، ارزش معنوی مادری و... جزو موضوعاتی بود که در سخنرانی دو روز قبل ازسوی ایشان مورداشاره قرار گرفت. هر چند که اگر سخنرانی‌های سال‌های قبل هم مورد بازخوانی قرار گیرد موارد دیگری از منشور ازسوی ایشان بیان شده است.
حالا با درنظرگرفتن این مقدمه چند نکته در مورد این منشور حائز اهمیت است:
الف) این منشور می‌تواند به چند صورت تولید شود؛ ابتدائا اینکه منشور زن و خانواده از منظر رهبر انقلاب قابل استخراج است و باتوجه‌به مباحث سال‌های قبل ایشان مواد منشور از نگاه ایشان قابلیت فهرست و جمع‌آوری دارد.
ب) منشور زن مسلمان از منظر علمای برجسته اخلاق و عرفان و مراجع و متفکران اسلامی مورد توجه قرار گیرد.
طبیعی است در هر دو موردی که ذکر شد با توجه به اینکه منبع اصلی قرآن و سنت است ما می‌توانیم در این منشور به مختصات و چارچوب اصلی نگاه اسلام به زن و الگوی واقعی زن مسلمان دست یابیم. حالا سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که این منشور پس از تهیه و تکمیل چه استفاده‌ای خواهد داشت؟ این مجموعه در وهله اول و در تقابل با الگوهای مزاحم غربی و شرقی باید در ذهن مخاطب ایرانی بنشیند و طبیعتا این اقناع باید با ادله و برهان همراه باشد تا پذیرش فرد مقابل به همراه داشته باشد. در وهله دوم این منشور باید در قوانین و آیین‌نامه‌های اداره کشور تجلی پیدا کند. اگر قرار است منشور زن و خانواده را در نظام جمهوری اسلامی محقق بشود نباید ساختارهای قانونی به موانعی برای تحققش تبدیل شود.
در وهله سوم هم آوردن مواد و محتوای این منشور از عرصه نظر به عرصه عمل و سبک زندگی است. شما با یکسری مواد و محتواهای نظری روبه‌رو هستید که اینها باید شکل عملی به خود بگیرند و در عرصه زندگی عملی محقق شوند. این در حالی است که متاسفانه الگوهای بیگانه از راه‌های مختلف به زندگی زنان ایرانی رسوخ کرده است و کنار زدن آنها کاری بس سخت و دشوار است. درنهایت اینکه به‌سادگی نباید از کنار این منشور گذشت. شاید این منشور ریحانگی بیش از هر چیز دیگری نیاز جامعه زنان ایران اسلامی باشد.