آگاه: می خواهند پیروز شوند. اراده شگفت انگیزی دارند و بسیار می دانند. دانشمندانی با کمتر از ۲ دهه سن که درباره هرچیزی که بخواهند در کوتاهترین زمان تخصص کافی پیدا می کنند. برای خودشان پدیده ای اجتماعی ایجاد کرده اند. اینها «دهه هشتادی ها» هستند. متفاوت، برخی شان گستاخ و بی رحم در برابر هدفی که در ذهن دنبال می کنند.

 این شرح ها را باید درباره این نسل داد و درباره شان باید حرف بسیار زد. با این نسل چه باید کرد و چه طور باید این نسل باهوش را پرورش داد؟ سئوال مهمتر این است که از کجا باید شروع کرد؟ مثل همیشه خانواده نخستین جایی است باید مورد توجه قرار گیرد و از این حرفهای کلیشه ای... . خانواده اما به درستی این نسل را نمی شناسد و درباره این نسل نیاز به آموزش دارد.

مواجه خانواده با این نسل جنبه های مختلف دارد. نخستین جنبه شکاف دانشی و اطلاعاتی است که بعضا پدر و مادرها با این نسل دارند. فرزند خانواده به زبان انگلیسی مسلط است و با آگاهی کافی به فضای مجازی و تسلط کامل بر تمام ساختارها اجتماعی و حتی شناخت دقیق والدین از نظر روانشناختی و رفتارشناسی گام بر می دارد. این نسل کاملا براساس استراتژی و ایده لوژی خاص خودشان زندگی می کنند و کاملا فرمان شرایط خانه را در اختبار دارند. در مقابل پدر ومادرها درگیر معیشت و بدون آموزش و اطلاعات کافی درباره بسیاری از مسائل هستند.

و بعد تصور کنید در حالی فرزند در گلدان خانه مواد مخدر(گل) پرورش می دهد و دمنوش این ماده را در بطری درست می کند؛ پدر و مادر از ظاهر گیاه پرورش داده شده در گلدان خانه لذت می برد.

حتی فراتر فرزند خود را از نظر اطلاعاتی بالاتر از پدر و مادر می داند و برای اعتراض به همه اختلافات و درگیرهایی که در خانه وجود دارد؛ دست به ایجاد ظاهری متفاوت می زند. و باز پدر و مادرها نمی دانند چه رخدادی در حال رقم خوردن است.  

اما با این پدیده چه باید کرد؟ باز واژه تکراری فرهنگ سازی مطرح می شود. فرهنگ سازی که قبل پرداختن به آن؛ سهل سازی شرایط اقتصادی برای خانواده ها باید فراهم باشد تا پدر و مادرها با خیالی آسوده به کانون خانواده بپردازند. بدون تعارف باید گفت جامعه امروز با شکافی پرچالش و عمیق روبه روست که حل آن نیازمند جراحی های بزرگ اقتصادی و اجتماعی و آموزشی است.