آگاه: فقط کافی است مقداری به عقب برگردیم؛ زمانی که دولت وفاق ملی از مجلس رأی اعتماد گرفت و کابینه چهاردهم تشکیل شد، در همان مقطع کنشگران سیاسی هریک از منظری به تحلیل و واکاوی خود از آرایش سیاسی قوه مجریه پرداختند. نقد اصلاح‌طلبان این بود که پزشکیان به همفکرانش در دولت بها نداد، درصورتی‌که با حمایت آنها کلیددار پاستور شد.
صدای اصلاح‌طلبان از دولت بلند شده است
رسول منتجب‌نیا ازجمله این اصلاح‌طلبان شناخته می‌شود که ۱۷آذر در گفت‌وگویی که با «آگاه» داشت تاکید کرده بود: هیچ اشکالی نداشت که رییس‌جمهور می‌گفت من اصلاح‌طلب هستم و دولتِ اصلاح‌طلب تشکیل می‌دهم اما براساس سیاست‌هایی که دنبال می‌کنم از همه جناح‌ها استفاده خواهم کرد و فراجناحی عمل می‌کنم. همین نگاهی که آقای خاتمی داشت و آقای روحانی نیز تا حدی آن را انجام داد؛ می‌گفتند در کادرمان از همفکران خود استفاده می‌کنیم اما سیاست و عملکردمان فراجناحی است، این کارِ بسیار خوبی بود و هیچ‌کس هم نمی‌توانست به آقای پزشکیان بگوید، چرا شما دولت اصلاح‌طلب تشکیل دادید؟!
وی با بیان اینکه الان صدای اصلاح‌طلبان از آخرین نقطه کشور بلند شده است، تصریح کرد: حرف آنها این است که ما مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌ایم. فریاد اعضای ستاد انتخابات پزشکیان (چه ستاد اصلی و چه ستاد مردمی و حتی ستاد امید که مربوط به آقای عارف است بلند شده) آنها پیش من آمده‌اند و گلایه داشتند، می‌گفتند ما را کنار زده و به حاشیه راندند. ما جانفشانی و انجام وظیفه کردیم اما دیده نشده‌ایم. اما به‌راستی واکنش جریان اصلاحات به دولت فقط محدود به نحوه چینش و آرایش کابینه بود؟
رابطه اصلاحات با دولت مشخص شود
ناصر ایمانی، تحلیلگر مسائل سیاسی در گفت‌وگو با مهر به پرسش مطرح شده پاسخ داد و با طرح این موضوع که اصلاح‌طلبان رابطه جناحی و سیاسی خود را با دولت چهاردهم مشخص کنند، گفت: آنها مدعی هستند دولت پزشکیان را روی کار آورند، اما در سهم‌خواهی ناکام ماندند.
او با طرح این موضوع که اصلاح‌طلبان رفتارهای اصولگرایانه پزشکیان را در دوران تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری نادیده گرفتند تا در زمان تعیین کابینه سهم‌خواهی کنند، تصریح کرد: آنها ازسوی ظریف کمیته راهبری تشکیل دادند تا اعضای کابینه را انتخاب کنند و خروجی آن این بود که پزشکیان بیش از نیمی از این اسامی را از اساس نپذیرفت و مابقی را هم بنا بر اذعان خود ظریف، پیشنهادهای سوم و چهارم به بعد بودند. این معنای بی‌توجهی یا توجه بسیار کم پزشکیان به پیشنهاد اصلاح‌طلب‌ها بود.
تحلیلگر مسائل سیاسی می‌گوید: اکثر کابینه با رأی‌های بالای ۲۰۰رأی توانستند رأی اعتماد بگیرند. از منظر جناحی، واقعا این انتخابات آزمون بدی برای جریان اصلاح‌طلب کشور بود و آنها هنوز تکلیف خود را با دولت مشخص نکرده‌اند که آیا جریان اصلاح‌طلبان این دولت را اصلاح‌طلب می‌دانند؟ در ذیل توسعه‌یافتگی سیاسی بسیار مهم است که جریان‌های سیاسی کشور یک دولت را منتسب به خود بدانند یا نه؟
نکته جالب‌توجه اینجاست که نه‌تنها صدای نقد اصلاح‌طلبان کمتر نشده، بلکه بیشتر هم شده است. آنها درحالی به انتقاد از دولت و شخص پزشکیان می‌پردازند که رییس‌جمهور پیش از این در پاستور میزبان چهره‌های اصولگرا، اصلاح‌طلب، میانه‌رو و اعضای شورای مرکزی خانه احزاب بود و نظرات و دیدگاه‌های سیاسیون و حزبی‌ها را دریافت و برای حل مشکلات بر وفاق و همدلی همه جریان‌ها تاکید می‌کرد و خود او برای برگزاری نشست همدلی قوا پیش‌قدم شد و نشست سران و معاونان سه قوه را در ساختمان شهید بهشتی ریاست‌جمهوری برگزار کرد. بااین‌حال اصلاح‌طلبان صاحب‌نام که در فعالیت رسانه‌ای هم دستی بر آتش دارند، ترجیح می‌دهند با موضع‌گیری‌های تند یا کنایه‌آمیز از دولت و رییس قوه مجریه عبور کنند.
اصلاحاتی‌ها از دولت چه می‌خواهند؟
مهم‌ترین این صداها مربوط به عباس عبدی است که به‌تازگی اعلام کرده، واقعیات نشان می‌دهد که دولت یا نمی‌خواهد یا نمی‌تواند از اختیارات و اراده خود برای رفع مشکلات مردم استفاده کند. وقت برای بهانه‌گیری تمام شده؛ برای رسیدن به وفاق چند ماه کافی بلکه زیاد هم بود؛ لذا از اینجا به بعد بهانه است و نوعی بی‌صداقتی آشکار است.
این چهره اصلاح‌طلب که از نظر سیاسی بیشتر به طیف مشارکتی‌های سابق و اتحادملتی‌ها نزدیک است و در شورای مشورتی روزنامه هم‌میهن هم حضور دارد، تندترین موضع خود از ابتدای روی‌کارآمدن پزشکیان را گرفته است. گفته‌های او بر این محور متکی است که مسائل پزشکیان به حامیانش ازجمله خود او ربط ندارد و خودش باید پروژه وفاق را پیش ببرد. اگر در این پروژه موفق نشد ربطی به حامیانش ندارد. این صحبت‌های عبدی را می‌توان در ادامه عبور او از حسن روحانی و سیدمحمد خاتمی دانست. او در برهه‌ای از خاتمی هم در دوران ریاست‌جمهوری‌اش عبور کرد که نشانه‌ای از مشی سیاسی رادیکالش محسوب می‌شود. همچنین او به حسن روحانی پیشنهاد استعفا داد.
مسعود پزشکیان در همان روزهایی که رقبای انتخاباتی‌اش یکی بعد از دیگری وعده‌های انتخاباتی می‌دانند، تاکیدش بر اجرای قانون برنامه توسعه بود اما در میانه این تاکیدات وعده‌هایی نیز داده بود، آنچنان که از شرایط حاکم بر فضای مجازی انتقاد کرده و خواستار رفع فیلترینگ بود. سرانجام با هماهنگی‌هایی که صورت گرفت توانست موافقت شورای عالی فضای مجازی را کسب کند و دو پیام‌رسان واتس‌آپ و گوگل‌پلی رفع فیلتر شد اما برخی اصلاح‌طلبان این اقدام را کافی نمی‌دانند و می‌گویند هنوز شعار رییس‌جمهور محقق نشده است!
غلامحسین کرباسچی، دبیرکل سابق حزب کارگزاران این نظر را ارائه می‌دهد و در گفت‌وگویی که اخیرا با یک رسانه انجام داد، با بیان اینکه به‌هرحال مردم روشی برای دورزدن فیلترینگ را پیدا کرده‌اند اما به‌هرحال رییس‌جمهور قول برداشتن فیلترینگ را داده بود، گفت: البته قول‌های بزرگ‌تر از این هم داده بودند که به نظر می‌رسد کسی چندان دنبال آنها نیست. ظاهرا مجموعه شرایط کشور به خود ایشان هم اجازه نمی‌دهد که این تعهدات را دنبال کند یا احیانا نمی‌تواند به‌صورت شفاف بگوید که چه مسیری را طی کرده یا نمی‌تواند دنبال کند. او کنایه‌ای هم به رییس‌جمهور زد و گفت که من در همان زمان انتخابات به خیلی‌ها می‌گفتم بعید می‌دانم آقای پزشکیان به این سادگی بتواند درمورد تعهداتی که داده روسفید بیرون بیاید.
باید به دولت فرصت کار و تلاش داد
حال که در جریان مواضع برخی اصلاح‌طلبان در قبال دولت قرار گرفته‌ایم، باید پرسید که آیا دغدغه امروزِ مردم از مسئولان مواردی است که ازسوی این جماعت بیان می‌شود؟ آیا دولتی که ۶ماه از عمر فعالیتش می‌گذرد باید این‌چنین ازسوی حامیان انتخاباتی‌اش استیضاح شود؟ آنچه مشخص است اینکه باید به دولت فرصت داد تا حداقل در یک‌سال بتواند کارهای خود را به پیش ببرد و پس از آن می‌توان نسبت‌به عملکردش قضاوت کرد، پس اگر می‌خواهد نقدی هم بیان شود، بهتر است این نقد منصفانه یا برگرفته از حرف و دغدغه‌های مردم باشد.