چرا جنایات غزه نباید فراموش شود؟

هادی رضایی ـ دبیر سیاسی

آگاه ـ پس از عملیات «طوفان الاقصی» در ۷ اکتبر که رژیم صهونیستی را در شوک فرو برد، جنایات این رژیم آپارتاید علیه مردم غزه با شدت بیشتری استمرار یافت به گونه‌ای که ایران اسلامی و سایر کشورهای منطقه باردیگر در واکنش به جنایت‌های اسرائیل به پا خواستند. حتی یمن در تقابل با صهونیستی‌ها ایستاد و به عنوان نیروهای مقاومت در صف میدان با قوت ظاهر شد تا این پیام به مثلث تل آویو، آمریکا و غربی‌ها صادر شود که مقاومت به سادگی کناره‌گیری نمی‌کند.

نقش‌آفرینی یمن نشان از واکنش جدی نیروهای مقاومت در دفاع از مردم غزه و کرانه باختری بود و پیش از این هم پیام «جمهوری اسلامی» به سرمداران جبهه باطل و کفر به سرمداری آمریکا و اسرائیل صادر شده بود. پیام چه بود؟ پیام ما از سوی رهبر مظعم انقلاب اعلام شد. ایشان در دیدار با نخبگان و استعدادهای برتری علمی با اشاره به نقش ملموس آمریکایی‌ها در سیاست‌گذاری اقدامات صهیونیست‌ها، فرمودند: «ملت‌های مسلمان و حتی مردم غیرمسلمان جهان از جنایات جاری رژیم اشغالگر جداً عصبانی هستند و اگر این وحشی‌گری‌ها ادامه یابد، مسلمانان جهان و نیروهای مقاومت بی‌تاب می‌شوند و دیگر کسی نمی‌تواند جلوی آن‌ها را بگیرد.»

حال این پرسش مطرح می‌شود، چرا پس از گذشت ۶ ماه از جنایت‌های رژیم صهونیستی علیه غزه، باید موضوع فلسطین و غزه زنده بماند؟ و در نهایت سرنوشت نیروهای مقاومت چه خواهد شد؟

در پاسخ به سئوال نخست باید اذعان داشت که «جمهوری اسلامی ایران» بارها سیاست و راهبرد خود درباره فلسطین را به صراحت اعلام کرده بود. فرمانده کل قوا ۴ خرداد سال ۸۰ طی سخنانی فرموده بودند: «حمایت از فلسطین، انتفاضه و مبارزه با صهیونیسم و حامیانش از ارکان اصلی سیاست‌های راهبردی جمهوری اسلامی ایران است.» مهم‌ترین جمله ایشان نیز در سال ۹۴ بیان شد که تاکید کردند: «رژیم صهیونیستی ۲۵ سال آینده را نخواهد دید.»

خطی که از سوی جمهوری اسلامی ترسیم شد حاکی از آن بود که صهونیست‌ها قدرت‌های پوشالی هستند و فقط با تنفس مصنوعی از سوی یار دیرینه‌ی خود ـ ایالات متحده آمریکا ـ زیست می‌کنند و حیات آنها دائمی نیست اما این موضوع دلیل نمی‌شود، جنایت‌های نتانیاهو در غزه به فراموشی سپرده شود. متاسفانه این روزها و به واسطه برگزاری انتخابات در ایران، آن طور که باید و شاید به موضوع غزه پرداخته نشد و از سوی دیگر باز سازمان‌های بین المللی در سکوت و انفعال به سر می‌برند می‌خواهند با این رویکرد خود، پازل صهونیست‌ها را تکمیل کنند. به عبارتی سکوت آنها علامت رضاست!

اکنون که پرونده انتخابات بسته شد انتظار می‌رود باردیگر با جهاد تبیین به اهمیت موضوع فلسطین و مردم بی‌گناه غزه پرداخته شود؛ نه از یک جهت بلکه از جهات مختلف می‌توان به داستان این روزهای غزه ورود کرد و برای آن سناریوهای چندگانه نگاشت و این از وظایف خواص و سربازان خط تبیین است. برخی در داخل و خارج بر روی ریل تبیین حرکت کردند و با مروری بر جنایت‌های اسرائیل بر عدم فراموشی جنایت‌های جبهه کفر تاکید کرده بودند.  روزنامه گاردین در گزارشی که اول آذرماه منتشر کرده بود، با مقایسه جنگ علیه غزه با جنگ‌ها و مناقشه‌های دیگر، آمار تلفات در این باریکه را هولناک توصیف کرد و نوشت که ابعاد این مساله هرگز نباید فراموش شود.

۲۹ مهرماه هم  ۳۰۰ فعال حوزه نشریات دانشجویی در بیانیه ای ضمن محکوم کردن حملات رژیم صهیونیستی به غزه تاکید کردند: نباید اجازه داد اتفاقات امروز غزه در پس رویکردهای جانبدارانه توسط برخی رسانه‌های بانفوذ از اولویت خارج و فراموش شود.

اگر به صورت دقیق به رویدادهای غزه بپردازیم پی‌خواهیم برد، هرچه زمان جنگ طولانی شود، به ضرر اسرائیلی‌ها خواهد بود ضمن آنکه مقاومت نیز خودش را برای یک جنگ طولانی آماده کرده است.اما با این حال نباید چشم‌ها را بست و از جنایت ها و کشتار اسرائیل اشغالگر در کرانه باختری چشم پوشی کرد