آگاه: خلق یک گفتمان علاوه‌بر وجوه فکری و فرهنگی که الزاما بر پایه‌های یک جهان‌بینی روشن و مشخص بنا شده، در عرصه اجتماعی و سیاسی بیشتر معطوف به فراهم‌آوری فضایی است که علاوه‌بر ویژگی‌های فکری دربردارنده «تفوق فرهنگی» است.
بنابراین گفتمان مسلط همانی است که در عرصه فرهنگ عمومی به مرجعیت فرهنگی رسیده و اغلب روابط و مناسبات براساس مولفه‌های آن شکل می‌گیرد. به نظر می‌رسد علاوه‌بر همه تلاش‌های رهبر انقلاب برای اصلاح و ارتقای وضعیت کشور، نام‌گذاری سالانه یکی از اضلاع تدابیر ایشان برای ترسیم گفتمان مسلط است که در صورت برخورد صحیح مدیران و مسئولان با آن، می‌توان انتظار داشت در یک دوره زمانی اندک‌اندک در موضوع مورد نظر توفیقاتی حاصل شود؛ لذا اعلام نام سال ازسوی عالی‌ترین مقام اجرایی کشور، نه اولین و نه آخرین مرحله برنامه‌ریزی و قانون‌گذاری است، بلکه یک گفتمان‌سازی و آرمان‌آفرینی در عرصه مدیرت کلان کشور و در راستای حرکت کلی کشور محسوب می‌شود که از شئون ویژه ولی‌فقیه و رهبر جامعه اسلامی است.
در همین راستا، نام‌گذاری‌های اقتصادی ایشان در بیش از یک دهه حکایت از این دارد که مسئله اقتصاد بدون شک مسئله اول و اصلی کشور است و باید گفتمان و مولفه اصلی حاکم بر مدیریت کلان جامعه بشود. نکته حائزاهمیت اینجاست که ایشان روی تولید داخلی و رشد آن و تکیه بر توان داخلی بیش از هر مقوله اقتصادی دیگر تاکید داشته‌اند. در مراسم تنفیذ حکم چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری اسلامی ایران (۰۷/۰۵/۱۴۰۳)، توصیه‌هایی را برشمردند که دال بر حل مشکلات اقتصادی با اتکا به توان داخلی بود که به ترتیب زیر است:
استفاده از ظرفیت صاحبان فکر، ابتکار و تجربه
۱.ورود مجاهدانه در میدان و اجتناب از کنترل از راه دور کارها
۲.تعامل ارکان کشور و جدی گرفتن جلسات رؤسای سه قوه
۳.اولویت دادن به مسائل اقتصادی و بهبود معیشت مردم
۴.ادامه پیدا نکردن دوقطبی‌سازی‌ها و دلخوری‌ها در مجادلات انتخاباتی
۵.تکیه به توان داخلی و متوقف نکردن مسئله داخلی به یک موضوع خارجی
۶.برخورد فعال و اثرگذاری در حوادث جهانی و منطقه‌ای
۷.رعایت اولویت‌ها در ارتباطات خارجی شامل ارتباط با همسایگان/ ارتباط با کشورهای گسترش‌دهنده میدان دیپلماسی/ارتباط مستحکم با کشورهای حامی ما در قبال فشارها.
قدرت درون‌زای ایران اسلامی
مرتضی مرادی ـ آگاه مسائل سیاسی
۴ بهمن ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۸
یکی از ویژگی‌های رهبران مقتدر در هر جامعه‌ای، خلق گفتمان‌های مسلط اجتماعی است.گفتمان مسلط فرهنگی هر جامعه نیز که تعیین‌کننده فضای کلی تعامل‌های فرهنگی و اجتماعی است، باید ازسوی رهبران تعیین شود. یا به عبارت دیگر، هرکس بتواند آفریننده و جهت‌دهنده به این گفتمان باشد، رهبر فرهنگی و اجتماعی جامعه است.