آگاه: او بحق و به‌درستی نماد و شاخص روزنامه‌نگار تراز انقلاب اسلامی است، چراکه تمام حسن‌ها را داشت و هیچ‌گاه این محاسن را به رخ بقیه نکشید که چنین است و چنان. مثل نسیمی بود که وقتی در تحریریه بود حال و هوای تحریریه خوب بود. آقارضا مقدسی هیچ‌وقت خودش را بر دیگران ترجیح نداد که صدالبته ترجیح‌دادنی بود، چون فهم و ادراک کاملی داشت از حال و هوای زمانه و کار مقدس روزنامه‌نگاری و همین نگاه انصاف را همیشه در نگاهش، کارش و مدیریتش برجسته می‌کرد. آقارضا هروقت لازم بود لباس سربازی پوشید و در خط مقدم رسانه برای انقلاب، برای امام(ره) و برای آنچه از جان و دلش دوست داشت، جنگید.آقارضا مقدسی، هویتی خاص داشت که در هر رسانه‌ای هم قرار می‌گرفت این هویت زیبا را به آن می‌بخشید، این هویت، حرکت بر مدار اخلاق بود. او هیچ‌گاه از دایره اخلاق‌مداری خارج نشد و همین خصوصیت او را نزد همه اهالی رسانه و آنانی که با او مراوده داشتند، محترم می‌کرد. احترامی خاص که هنوز بعد گذشت سال‌ها از درگذشتش، ذره‌ای در اذهان کم نشده است.او در زمانی به فضای مدیریت رسانه‌ای وارد شد که غلبه رسانه‌ها، هیمنه موج روشنفکری داشت و این مسئله به‌شدت در سپهر رسانه‌ای ایران مشهود بود. او با درکی درست، به‌دنبال شناخت گوهر ارزش‌های انقلابی بود که باید پیش چشم فعالان رسانه‌ای پررنگ‌تر جلوه می‌کرد و چه زیبا و بهنگام این نگاه را با مدیریتی جدی و به مدد محتوای درست و شمایلی آراسته به مخاطبان عرصه کرد. به‌جرات می‌توان گفت که آقارضا مقدسی نه‌تنها بر ذائقه و سلیقه مخاطب اثر می‌گذاشت که در نگاهی فراتر ذائقه و سلیقه نیز می‌ساخت و اهل فن می‌دانند که چه سخت است این ساختن. توجه به مشی روایتگری شاخصه اصلی او در این مسیر بود که همراهش بود.حیف از روزگاری که بیماری توان و تحملش را در اوج جوانی و پختگی و بلوغ فکری‌اش، برای ماندن کم کرد و رفت. اما نامش به خیر باقی ماند و سبک و سلوکش چراغی است برای ساختن رسانه‌هایی در اوج انصاف، تفکر و اخلاق. روحش شاد