آگاه: قابل اشاره است، احمد چلبی کسی بود که مدام به آمریکایی‌ها هشدار می‌داد که صدام سلاح کشتار جمعی در اختیار دارد و آن را علیه منافع آمریکا و متحدانش به کار خواهد برد.از آن زمان به بعد، اقدام کسانی که به دشمن کشورشان گِرای حمله می‌دهند، چلبی‌سازی خوانده می‌شود. رضا پهلوی در سخنرانی اخیر خود در جمع یهودیان آمریکا باری دیگر چهره چلبی خود را نشان داد. 
شبکه ضد ایرانی اینترنشنال هم به‌ویژه در برنامه بی‌پرده‌تر پ. زراعتی(حرف آخر) پرده از ذوق و انتظار خود برای حمله نظامی به ایران برداشته است. او در برنامه خود تصریح کرد که نتانیاهو بارها آنها را خوشحال کرده و این‌بار نیز آنها را با حمله مستقیم به ایران (به بیان او، حمله مستقیم به جمهوری اسلامی) غافلگیر خواهد کرد. هرگز تاریخ شاهد چنین خیانت و حقارتی در میان مخالفان هم وطن یک حکومت نبوده است.هیچ‌کدام از دولت‌های در تبعید و هیچکدام از جوامع دور از وطن (دیاسپورا) در سایر کشورها چنین سودای ضربه زدن به خاک کشور خود را نداشته‌اند. هرچند ضدانقلاب ایرانی‌تبار خارج‌نشین هرگز نتوانسته به جامعه و هویت متشخص بدل شود تا چه رسد به دولت در تبعید و منتظر. در مقابل این جریان بی‌هویت، دیاسپورا در سایر تجارب تاریخی مانند جامعه ارمنی‌های ایران، هم تمایز خود را حفظ کرده و هم توانسته با جامعه میزبان یگانه شده و خود نیز بدل به میزبان شود.در زمان جنگ جهانی دوم، لندن پایگاه دولت در تبعید برای کشورهایی چون دولت‌های در تبعید فرانسه، بلژیک، چکسلواکی، یونان، هلند، نروژ، لهستان و یوگسلاوی بود. همه این کشورها تحت اشغال و تجاوز نازی‌ها بودند اما این‌بار لندن پایگاه افرادی بی‌دولت و بی‌ملت و بی‌هویت است که رویای متوهمانه اشغال کشور سابقشان و تجزیه آن را دارند. این گروه بی‌دولت و بی‌ملت، حتی با معنای رایج و مصطلح اپوزیسیون هم بیگانه‌اند. هیچ دولتی حتی دولت رژیم غاصب صهیونیستی آنها را به‌عنوان اپوزیسیون و جایگزین به رسمیت نشناخته است.یادمان هست کسانی مانند نازنین بنیادی تحریم ایران را برای مردم، مانند شیمی‌درمانی می‌دانست و آن را تجویز می‌کرد و مدعی بود که تحریم همچون شیمی‌درمانی هرچند به مردم آسیب می‌رساند اما به درمان آنها منتهی می‌شود. این‌بار اما ضدانقلاب جنگ را راه درمان القا می‌کند؛ ضدانقلاب ترسو که گاهی از مدیریت امور شخصی خود و اتحاد بر سر مسائل ساده عاجز است و خود را به مشاجره‌های حقیر و کودکانه مشغول کرده، بر طبل جنگ می‌کوبد و البته ریاکارانه، گاهی خود را نگران مردم هم نشان می‌دهد. 
مردم ایران امروز سیاست کبیر، ایران‌مدار، با شهامت و جوانمردانه نظام اسلامی‌شان را می‌بینند. از سوی دیگر، سیاست حقیر ترور صهیونیسم بین‌الملل و بردگان فارسی‌زبان آنها در رسانه‌های ضدایرانی را می‌بینند و بیش‌ازپیش متوجه حقارت دشمن و حقانیت خود می‌شوند.امروز، مردم ایران بهتر از هر زمانی می‌دانند که فعال‌ترین بدنه ضدانقلاب خارج نشین فقط با امت مخالف نیست، بلکه نسبت به ملت هم دشمنی می‌ورزد. همچنین دشمنی آنها تنها متوجه اسلام نیست، بلکه با ایران هم دشمنی کرده و همواره در پی تجزیه آن هستند.