آگاه ـ سیدمرتضی مفیدنژاد – دبیر پرونده ویژه: در ادبیات حکمرانی و سیاست مدرن یکی از محورهای قطعی منافع ملی و قدرت ملی محیط زیست است. تخریب محیط زیست معادل تخریب منافع ملی است و به طور طبیعی بی‌توجهی به حفظ محیط زیست و ابعاد مختلف آن به نوعی مقابله با منافع کشور محسوب می‌شود.

البته این تلقی که محیط زیست صرفا در پوششش گیاهی درخت خلاصه می‌شود گاهی اوقات موجب می‌شود تا وجوه دیگر این ماجرا مورد بی‌توجهی قرار گیرد. گستره‌ی فضای محیط زیستی به گونه‌ای است که هرکدام به هر نحوی مورد خدشه قرار گیرد فضای زندگی ما را به طور جدی تحت تاثیر قرار می‌دهد. مباحث مربوط به آب، خاک، پوشش‌های جانوری، گیاهی، هوا و ... همگی دارای تنوعات و پیچیدگی‌هائی است که باید به طور جدی مد نظر قرار گیرد. در همین راستا با توجه به تاکیدات رهبر انقلاب در این حوزه و باید و نبایدهای آن ذکر چند نکته با توجه به بحران‌های محیط‌زیستی که جهان دچار آن است و به دنبال آن ما نیز درگیر آن هستیم قابل توجه است:

۱ـ مساله توجه و حفظ محیط زیست باید از سنین کودکی در فرزندان این مرز و بوم نهادینه شود. شروع ساخت یکسری از انیمیشن‌هایی که در چند سال گذشته مرسوم شده است قابل توجه است و باید بر تعداد و نفوذپذیری آنها افزود. نکته دیگر مساله کتاب‌های آموزشی است که از دبستان آغاز می‌شود و توجه به محیط زیست باید با هنرمندی در آن جا گنجانده شود.

۲ـ مراکز مطالعاتی تخصصی‌تر و متکثرتر برای مطالعات پایدار و کاربردی باید در سال‌های آینده به طور جدی راه‌اندازی شود. مطالعه روی محیط زیست، توجه به یک امر حیاتی  و اساسی است و کوتاهی از آن بی‌توجهی به منافع ملی است.

۳ـ تقویت و توسعه محیط زیست؛ تقویت و توسعه ثروت و سرمایه ملی است. هرچند که در آن بیشتر بکوشیم سرمایه ملی افزوده می‌شود. تجاری سازی محیط زیستی باید جزو اولویت‌ها باشد.

۴ـ نکته پایانی اینکه در حوزه محیط زیست خلاهای قانونی فراوان است. تا نتوانیم در حوزه قانون اشکالاتمان را بر طرف کنیم به طوری طبیعی در حفظ و احیاء محیط زیست‌مان دچار مشکل خواهیم بود.