آگاه: تفاوت و تشخیص شوخی از اهانت کار سختی نیست، مخصوصا که کمدینی با اجراهای بزرگ و اینستاگرامی چندمیلیونی باشد. نه آنکه طنازی کار دشواری باشد اما لطف آن به ظرافت و عمق آن است، نه لودگی و استفاده از کلمات برخورنده و مذموم برای آنکه فقط بشود خندید.
بعد از این اتفاق و بازنشر آن در رسانه‌ها و دست‌به‌دست شدن در فضای مجازی بیش از پیش صدای اعتراض نسبت‌به این موضوع درآمد تا یادآوری باشد برای آنکه حرمت رسانه ملی و آدم‌های آن را باید بیش از لحظه‌ای شوخی و خنده نگاه داشت و حفظ کرد.
چندی بعد از فراگیری ویدیوی آن نیز «کانون مجریان رسانه‌های دیداری» طی بیانیه‌ای نسبت‌به این موضوع انتقاد کرده و از مدیران رسانه ملی درخواست کردند تا در انتخاب افراد برای حضور در رسانه ملی تجدیدنظر کنند و علاوه‌بر آن نیز بستری فراهم کنند تا از دو مجری صداوسیما دلجویی به عمل آید.
این اولین‌بار نیست که در رسانه ملی و خارج از آن به‌واسطه کمدین‌ها شوخی از حد گذشته و به دلخوری منجر می‌شود. اگر یک جستجوی ساده اینترنتی کنید، خواهید دید که پیش از این نیز افراد دیگری از مورد شوخی یا به بیان بهتر تمسخر و توهین قرار گرفتن در قالب شوخی، دلخور شده و حواشی‌ای پیرامون آن ایجاد شده است.
درنهایت، آن‌طورکه کانون مجریان نیز درخواست کرده و یادآور شده است نیاز است که مدیران صداوسیما نسبت‌به این موضوع و الزام حفظ چارچوب‌های فرهنگی و محتوایی آن در هر نوعی از برنامه‌ها قواعدی را که پیش از این تعیین و اجرا می‌شده است همچنان زنده و پابرجا نگه دارند. علاوه بر آن نیز تریبون و فرصت را برای سرگرمی یا هر امر دیگری به دست افرادی بسپارند که به خودی خود برای این ارزش‌ها حرمتی قائل‌اند و خنده به هر قیمتی را در شأن مخاطب ایرانی نمی‌دانند.