۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ - ۱۲:۰۵

افزایش تعداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی به مجلس پنجم برمی‌گردد، در آن مقطع وکلای مردم مُهر تایید بر افزایش تعداد کرسی‌های نمایندگان زدند و با مصوبه آنان پای ۲۹۰نماینده به قوه مقننه باز شد. پس از پایان دوره پنجم قانون‌گذاری، دیگر خبری مبنی بر موافقت بهارستانی‌ها با تعداد افزایش نمایندگان در صحن علنی مخابره نشد، درصورتی‌که از تاریخ همه‏‌پرسی سال۱۳۶۸ هجری‌شمسی پس از هر ۱۰سال، با درنظرگرفتن عوامل انسانی، سیاسی، جغرافیایی و نظایر آنها حداکثر ۲۰نفر نماینده می‌‏تواند به این تعداد اضافه شود.»

آگاه: این موضوع یکی از ظرفیت‌های قانون اساسی است که می‌تواند خلأهای ناشی از کمبود تعداد نمایندگان در حوزه انتخابیه را حل کند، اما پرونده افزایش کرسی‌ها در ادوار گذشته به سرمنزل مقصود نرسید و سرانجام مجلس یازدهم که روزهای پایانی خود را می‌گذراند روز گذشته طرح اصلاح جدول حوزه‌های انتخابیه مجلس شورای اسلامی و تعداد نمایندگان آنها را در دستورکار صحن علنی قرار داد، بااین‌حال نتوانست رأی لازم را کسب کند!

طرح افزایش نمایندگان مجلس در نظر دارد به حوزه‌هایی که بیش از ۵۰۰هزار نفر جمعیت دارند و محرومیت داشته و حوزه‌های انتخابی که دارای گستردگی جغرافیایی است و جمعیت آنان بیش از ۳۰۰هزار نفر است، نماینده اضافه کند. بر این اساس، طرح افزایش تعداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی اردیبهشت‌ماه سال۱۴۰۲ در کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها به تصویب رسید و اعضای این کمیسیون با افزایش ۴۰کرسی به تعداد کرسی‌های مجلس موافقت کردند. این طرح در شهریورماه سال۱۴۰۲ به صحن علنی مجلس آمد و نمایندگان با تقاضای مسکوت ماندن شش‌ماهه طرح اصلاح جدول حوزه‌های انتخابیه مجلس شورای اسلامی و تعداد نمایندگان آنها موافقت کردند. پس از بحث و بررسی‌ها در کمیسیون تخصصی ـ شوراها و امور داخلی کشور ـ موافقان و مخالفان نظرات و دیدگاه‌هایشان را بیان کردند و طرح مذکور تایید و دوباره به صحن علنی ارجاع شد. 

طبق مصوبه اعضای کمیسیون در این طرح برای آذربایجان غربی یک نماینده، اصفهان دو نماینده، البرز سه نماینده، بوشهر یک نماینده، شهرستان‌های تهران چهار نماینده قطعی و دو نماینده ذخیره، چهارمحال و بختیاری یک نماینده، خراسان جنوبی یک نماینده، خراسان رضوی دو نماینده، خراسان شمالی یک نماینده، خوزستان دو نماینده، سیستان و بلوچستان سه نماینده، فارس دو نماینده و قزوین یک نماینده، قم یک نماینده، کردستان یک نماینده، کرمان سه نماینده، کرمانشاه یک نماینده، گلستان یک نماینده، مازندران یک نماینده، مرکزی یک نماینده، هرمزگان دو نماینده، یزد دو نماینده و لرستان یک نماینده، به تعداد نمایندگانشان اضافه خواهد شد. اما سوال اساسی این است «چرا نمایندگان با افزایش کرسی مجلسی‌ها مخالفت کردند؟» در پاسخ باید به دو نکته اشاره کرد: نکته نخست به تبیین مخالفت نمایندگان با طرح افزایش کرسی‌ها اختصاص دارد و نکته دوم هم پیشنهادی به نمایندگان برای به سرانجام رساندن این طرح است.

۱ - نمایندگان با اصل افزایش نمایندگان مخالف نمی‌کنند، بلکه حرف آنها درباره اصل و فرع طرح است، بخواهیم مصداقی توضیح دهیم نمایندگان مخالف طرح می‌گویند برخی از استان‌های مذکور در محدوده افزایش کرسی‌ها قرار نمی‌گیرند و با همان تعداد هم می‌توانند وظایف خود را در پارلمان انجام دهند و این افزایش باید شامل حوزه‌های دیگر شود.

۲- اکنون که مجلس یازدهم هم دست رد به افزایش تعداد نمایندگان مجلس زد، پیشنهاد می‌شود با توجه به اینکه این موضوع مورد توجه اکثر نمایندگان است، جزئیات طرح بیش از بررسی در کمیسیون شوراها و امور داخلی در یک کمیسیون تلفیق ـ از مجامع استانی ـ بررسی و سپس به کمیسیون شوراها ارسال شود تا نمایندگان استان‌ها و شهرستان‌ها هم نظرات خود را روی میز قرار دهند و یک اجماع در پارلمان برای طرح «افزایش کرسی‌ها» شکل گیرد.