آگاه: پوشکین را به‌عنوان بنیان‌گذار ادبیات روسی مدرن می‌شناسند و عده‌ای نیز او را بزرگ‌ترین شاعر زبان روسی می‌خوانند. او علاوه بر آنچه گفته شد، نمایشنامه‌نویس، نثرپرداز و منتقد ادبی نیز بوده است. آثار او در بستر سبک ادبی رمانتیسیسم ارائه شده‌اند؛ البته در یکی از آثار مهم او تاثیرپذیری وی از سعدی شیرازی نیز به‌شکل ویژه مشهود است. الکساندر پوشکین در طبقه اشراف شهر مسکو زاده شد و اولین شعر خود را در ۱۵سالگی سرود. او پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان به شکلی گسترده در نهادهای ادبی روسیه حضور یافت و شناخته شد. در همان زمان، شعر بحث‌برانگیز «قصیده آزادی» را سرود که از علت‌های زمینه‌ساز تبعید او ازسوی تزار الکساندر اول به شمار می‌رود. او در همان زمان تبعید و تحت نظارت‌های سختگیرانه پلیس سیاسی، مشهورترین نمایشنامه درام خود را با نام «بوریس گودونوف» نوشت. او در سال۱۸۲۰ که منظومه «روسلان و لودمیلا» را به پایان رساند شاعری شناخته‌شده بود.
پوشکین در سال۱۸۳۱ با نیکولای گوگول، نویسنده، طنزپرداز و بنیان‌گذار سبک رئالیسم انتقادی در ادبیات روس آشنا شد و ملاقات کرد و بسیار تحت‌تاثیر او قرار گرفت. او در آن سال‌ها آثار شناخته‌شده‌ای به نثر مانند «دختر سروان»، «دوبروفسکی»، «بی‌بی پیک» و آثار منظومی چون «سوارکار مفرغی»، «ترانه‌های اسلاو غربی» و چند آثر منظوم با مضامین عمیق فلسفی را به رشته تحریر درآورده است. منتقدان بر این باورند که منظومه «سوارکار مفرغی» پوشکین از بهترین آثار او در این ژانر بوده است که از گرانمایه‌ترین آثار ادبی روسیه نیز به شمار می‌رود. از نکات جالب در آثار او علاقه‌اش به ادبیات و فرهنگ شرق است که تاثیرپذیری او از سعدی شیراز به شکلی ویژه در کتاب «فواره باغچه سرای» مشهود است.