آگاه: عده‌ای مرقوم کردن این نامه را امری متداول و مستشاری می‌دانند که هیچ‌گونه منافاتی با استقلال شورای نگهبان ندارد و عده‌ای مدعی‌اند که چنین مرقومه‌هایی با هدف فشار به شورای نگهبان، تدوین و تنظیم می‌شوند.
اما آیا تنظیم نامه‌ای محرمانه خطاب به شورای نگهبان ناظر بر برخورداری فلان نامزد انتخاباتی از شایستگی و صلاحیت کاندیداتوری که به منزله شهادت شرعی تلقی می‌شود، در حکم اعمال فشار به شورای نگهبان به‌عنوان نهاد انحصاری احراز صلاحیت نامزدهای تصدی ریاست‌جمهوری است؟ با نگاهی به سوابق این مقوله، درمی‌یابیم که در ادوار و سنوات ماضی نیز گروه‌ها و شخصیت‌های مرجع و برجسته دینی و سیاسی و اجتماعی مبادرت به نامه‌نگاری با شورای نگهبان در راستای کمک به احراز صلاحیت نامزدی که شایسته می‌انگاشتند، می‌کردند و اتفاق اخیرا رخ‌داده اقدامی بدیع یا متخلفانه نیست و امرِ به وقوع پیوسته مسبوق به سابقه است.
اما هدف و نیت آن‌سوی ماجرا، قابل‌توجه‌تر و تامل‌تر است؛ یعنی گروه و جریانی که مبادرت به انتشار عمومی یک نامه محرمانه کرده است؛ نامه‌ای که صرفا باید به رویت اعضای شورای نگهبان برسد، چرا باید رسانه‌ای و عمومی شود؟! منافع چه کسانی از این طریق تامین می‌شود؟! چنانچه شخص موردنظر در نامه محرمانه مزبور، منطبق با معیارهای قانونی شورای نگهبان، احراز صلاحیت شود، آیا فضا برای هجمه و تخطئه علیه شورای نگهبان مهیا نمی‌شود؟ کدام اشخاص و طیف‌ها از این هزینه‌سازی برای شورای نگهبان منفعت می‌برند؟
در همین راستا، یک مقام آگاه از پیگیری قضایی موضوع انتشار غیرقانونی شهادت‌نامه برخی اعضای دولت خبر داد و گفت: «نگارش این نامه طبق رویه‌ای مرسوم و با هدف توثیق یکی اعضای هیات دولت به‌صورت غیرعلنی و صرفا جهت استحضار اعضای محترم شورای نگهبان نگاشته شده است. باید مراجع مسئول بررسی نمایند این نامه چگونه در اختیار برخی چهره‌های رسانه‌ای دارای سابقه در نهادهای امنیتی و همچنین دارای سابقه قضایی قرار گرفته و منتشر شده است.»
البته قابل ذکر است که مصاحبه اخیر آیت‌الله جنتی، دبیر شورای نگهبان درخصوص رویه این شورا در امر احراز صلاحیت‌ها، به منزله پایانی بر کلیه گمانه‌زنی‌ها و شایعه‌پراکنی‌ها بوده است؛ آیت‌الله جنتی در مصاحبه با صداوسیما گفت: «درمورد تایید صلاحیت‌ها کسی جرات نمی‌کند به ما فشار بیاورد. ما یک خط مستقیم را انتخاب کرده‌ایم و آن را ادامه می‌دهیم.»