آگاه: این موجود باستانی که «کرگدن آبیسکی»( Abyisky rhinoceros) نام دارد، پنجره‌ای منحصربه‌فرد رو به گذشته در اختیار دانشمندان قرار داده است. اگرچه این کرگدن بیش از ۳۲هزار سال قدمت دارد، اما بسیاری از بخش‌های بافت نرم، پوست و پشم آن در دمای زیر صفر دست‌نخورده باقی مانده‌اند. این حفظ شدن استثنایی به دانشمندان اجازه داد تا آناتومی این کرگدن آن را با جزئیات بی‌سابقه‌ای مطالعه کنند.
کرگدن پشمالوی جوان
کرگدن‌های پشمالو حیواناتی بزرگ و پشمالو با دو شاخ بودند که در دوران پلیستوسن در اوراسیا زندگی می‌کردند. این موجودات با نام علمی Coelodonta antiquitatis شناخته می‌شوند. کرگدن‌های پشمالو در دوران یخبندان در کنار ماموت‌های پشمالو زندگی می‌کردند و دومین جانوران بزرگ در اکوسیستم خود بودند.
در این مطالعه جدید، یکی از جذاب‌ترین اکتشافات، سن جوان این کرگدن بود. موهای کوتاه و رنگ روشن آن نشان می‌داد که در زمان مرگ فقط یک حیوان جوان بوده که تقریبا حدود ۴.۵سال داشته است. محققان در این مقاله نوشتند: در این مطالعه ما یک مومیایی منجمد تازه یافت‌شده از یک کرگدن پشمالوی جوان(۴ تا ۴.۵ساله) را توصیف می‌کنیم که قدمت آن مربوط به بیش از ۳۲هزار سال پیش است.
شاید شگفت‌انگیزترین کشف، کوهان یا قوز چربی در پشت این کرگدن بود. این ویژگی قبلا در کرگدن‌های پشمالو دیده نشده بود. وجود رسوبات چربی مشابه در ماموت‌های پشمالو نشان می‌دهد که آنها ممکن است هدف مشابهی مانند عایق کاری یا ذخیره انرژی داشته باشند.
طبق این مطالعه، تجزیه و تحلیل پشم کرگدن آثاری از کک‌های آبی یا سخت‌پوستان انگلی کوچک را که در این منطقه منقرض شده‌اند، نشان داد. محققان در این مطالعه خاطرنشان کردند: بقایای متعددی از سخت‌پوستان میکروسکوپی در پشم این کرگدن یافت شد، ازجمله نمایندگانی از جنس موینا(Moina) که در حال حاضر در این منطقه وجود ندارند و منقرض شده‌اند.
نمونه‌ای کمیاب
کرگدن‌های پشمالو پستانداران گیاه‌خواری بودند که تا زمان انقراض‌شان در حدود ۱۰هزار سال پیش، میلیون‌ها سال در بخش‌های شمالی اوراسیا به‌ویژه سیبری ساکن بودند.
وجود این موجودات زمانی یک منظره رایج در مناطق شمالی اوراسیا بوده است. آنها در کنار ماموت‌ها، گرگ‌ها و شیرهای غارزی در مناظر یخی پرسه می‌زدند. با وجود فراوانی آنها، تنها تعداد انگشت‌شماری از نمونه‌های به‌خوبی حفظ شده از آنها یافت شده است.
از اواخر قرن هجدهم تنها ۶نمونه حفظ شده در جمهوری ساخای روسیه کشف شده است. جدیدترین آنها در منطقه‌ای موسوم به اویمیاکونسکی(Oymyakonsky) کشف شده است که باعث می‌شود این نمونه تازه یافت‌شده بسیار نادر باشد.
با افزایش دما، تعداد بیشتری از این موجودات باستانی با ذوب شدن یخ‌های دائمی آشکار می‌شوند. متاسفانه زمان در مطالعه آنها مهم است، چرا که هنگامی که این نمونه‌های ظریف در معرض عناصر قرار می‌گیرند، به‌سرعت خراب می‌شوند.
این مطالعه در مجله Doklady Earth Sciences گزارش شده است.