آنچه بعد از طوفان الاقصی رخ داده است، غیر از صحنه‌های رشک‌برانگیزی که مقاومت خلق کرده است، مستنداتی متقن از حضور یک رژیم خطرناک است که به یک پادگان تروریستی تبدیل شده است و از هیچ تلاش و حرکتی برای دریدن و غارت کردن ملت‌های دیگر فروگذار نمی‌کند. شر مطلقی که مثل یک غده سرطانی که اگر جلوی گسترش آن را با چنگ و دندان نگیرید، به زودی کل بدنتان را درگیر می‌کند.
در همین یک‌سال شاهد بودیم که بیش از 40هزار نفر در غزه و لبنان به خاک و خون کشیده شدند که بخش قابل‌توجهی از آنان زن و کودک بودند. از لحاظ تخریب شدن منازل مسکونی و زیرساخت‌ها نیز به اذعان کارشناسان حدود نیمی از غزه دچار تخریب جدی و زیربنایی شده است. سازمان ملل متحد خودش زبان به اعتراف گشوده و تصریح می‌کند این اقدامات رژیم، اقتصاد فلسطین را ویران کرده است و در قیاس با قبل از آغاز این جنگ حجم اقتصادش را 35درصد کوچک و سطح توسعه غزه را به سال1950 برده است.
اینها همگی در کنار رخدادهایی مثل هدف قرار دادن بیمارستان‌ها، مدارس، چادرهای پناهندگان، اردوگاه‌های آوارگان و... اثبات‌کننده این واقعیت است که: «هر ضربه به رژیم از سوی هرکس و هر مجموعه، خدمت به کل منطقه و بلکه به کل انسانیت است.» (نمازجمعه تهران 13/7)
صهیونیسم شر مطلق است و اینجا شر دامن‌گیر کل بشریت است. محدود کردن ذهن و تحلیل به اینکه اگر یک روز این جماعت دست از فلسطین اشغالی بردارند، به دیگر ملت‌ها و انسان‌ها کاری نخواهند داشت، از اساس باطل است و یک خطای راهبردی محسوب می‌شود. این را می‌شود از جمله مشهور بن‌گورین که به پدر اسرائیل معروف است و به نوعی جزو بنیان‌گذاران اصلی این رژیم منحوس است، فهمید؛ جمله‌ای که واقعیت درونی صهیونیسم جهانی و سردمداران آن را به‌خوبی به تصویر می‌کشد و امروزه به صورت یک ضرب‌المثل در مباحث عملیات روانی مورد استفاده
قرار می گیرد. او می‌گوید: «ما باید هرکاری لازم است انجام دهیم که دیگر هیچ فلسطینی‌ای به این سرزمین بازنگردد. البته آنها بازنخواهند گشت چراکه پیران می‌میرند و جوانان فراموش می‌کنند.»
اما بن‌گورین نمی‌دانست که گاهی پدران به فرزندان خود خواهند گفت که جنایتکاران تاریخ با آنها چه کردند و این روایت‌ها از مرزهای فلسطین هم خارج خواهند شد و آتش خشم نسل‌های بعدی و آزادگان جهان در هرجای عالم ،ریشه ظالمان را خواهد سوزاند.