۲۷ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۳۰

سوسک‌ها تنها ظرف ۶۸ثانیه با یک دستگاه جدید خودکار به سایبورگ تبدیل می‌شوند. این دستگاه جدید می‌تواند ارتشی از سوسک‌های سایبورگ را در کمترین زمان برای کارهایی مانند عملیات جست‌وجو و نجات به وجود آورد.

آگاه: محققان دانشگاه فناوری نانیانگ در سنگاپور دستگاه ویژه‌ای ساخته‌اند که به‌طور خودکار سوسک‌ها را به «سوسک‌های سایبورگ» تبدیل می‌کند. به نقل از آی‌ای، این دستگاه جدید می‌تواند محرک‌های قابل‌حمل و وسایل الکترونیکی ارتباطی را ظرف مدت حدود یک‌دقیقه‌ای روی یک سوسک قرار دهد. 
سوسک‌های سایبورگ‌شده را می‌توان از راه دور کنترل کرد که فرصت‌هایی را برای کارهای تخصصی مانند جست‌وجو و نجات باز می‌کند.به گفته محققان، این فرآیند به سوسک‌ها آسیبی نمی‌رساند و می‌توان این فرآیند را به‌صورت انبوه عملی کرد. «کوله‌پشتی الکترونیکی» که بر دوش هر سوسک قرار می‌گیرد، اپراتورها را قادر می‌سازد تا از طریق تحریک الکترونیکی آنتن‌هایشان، بر رفتار آنها، به‌ویژه جهت حرکت آنها تاثیر بگذارند.
 نحوه عملکرد این کیت کوله‌پشتی متفاوت است اما برای مثال، تحریک آنتن چپ یا راست می‌تواند سوسک را وادار کند تا به آن سمت برود. این نوع دستکاری حشرات چیز جدیدی نیست اما تکنیک‌های سنتی به مهارت‌های تخصصی نیاز دارند و معمولا برای هر سوسک حدود ۳۰دقیقه طول می‌کشد.
بااین‌حال، این دستگاه جدید می‌تواند این فرآیند را ظرف ۶۸ثانیه کامل کند. علاوه‌براین، تیم سازنده معتقد است که می‌توان صدها یا شاید حتی هزاران سوسک سایبورگ را در صورت تقاضا تولید کرد. سوسک‌ها موجودات نسبتا کوچکی هستند که قادرند در فضاهای تنگ و میان و زباله‌ها حرکت کنند. استفاده از آنها در جاهایی مانند ساختمان‌های فروریخته و ازدحام‌ها برای عملیات‌های جست‌وجو و نجات با کنترل از راه دور مفید خواهد بود. حشرات برخلاف ربات‌ها، کمترین نیاز به انرژی را نیز دارند و می‌توان آنها را به جای ساختن ربات‌ها، پرورش داد که عملی بسیار مقرون‌به‌صرفه است. برای این منظور، سایر کاربردهای بالقوه برای سوسک‌های سایبورگ تولید انبوه شده می‌تواند شامل نظارت بر کیفیت هوا، نظارت بر آلودگی محیطی یا سایر تشخیص خطرات باشد.
درحال‌حاضر هیچ راهی برای کنترل موثر دسته‌های بزرگ سوسک‌های سایبورگ‌شده وجود ندارد، چراکه به‌هرحال، کنترل و نظارت بر صدها سایبورگ کوچک یا هزاران سایبورگ برای یک اپراتور، کار بزرگ و دشواری خواهد بود؛ بنابراین محققان باید روش‌هایی را برای کنترل و هماهنگی مستقل این حشرات سایبورگ توسعه دهند تا از این فناوری به‌طور بهره ببرند. این می‌تواند شامل توانمندسازی آنها برای همکاری درراستای یک هدف مشترک باشد.