۲۹ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۲:۱۳

 آستان مقدس امامزاده آقاعلی‌عباس و شاهزاده محمد(ع) ـاز فرزندان امام موسی کاظم(ع)ـ در منطقه کویری شهر بادرود واقع شده است.

آگاه: امامزاده آقاعلی‌عباس و شاهزاده محمد(ع)، پس از مهاجرت برادرشان امام رضا(ع) از مدینه به طوس در سال ۲۰۱هجری، به همراهی جمعی از سادات هاشمی و محبان اهل‌بیت(ع) از مدینه راهی طوس شدند. افراد این کاروان عظیم در حوالی کویر مرکزی ایران، به جهاتی متفرق شدند و هر دسته و گروه به سویی روان شدند؛ عده‌ای به همراه احمدبن‌موسی (شاهچراغ) به‌سمت شیراز و جمعی به ری و حوالی آن و عده‌ای به منطقه کاشان روی آوردند. این بزرگواران (علی‌عباس و محمد) با همراهان خود به کاشان وارد شدند و مورد استقبال حاکم وقت (عبدالجبار طبرسی) قرار گرفتند که آنها را ۱۷شبانه‌روز در خانه خود مهمان کرد. او حرکت آنان را به‌طرف طوس صلاح ندانست؛ ناچار آنان و همراهان در کاشان و حوالی آن ماندند و بعد به‌طرف بادافشان ـ‌که امروز بادرود نام گرفته‌ـ روانه شدند.حاکم این نواحی هم به حضور آنان رسید و احترام لازم را معمول داشت اما وقتی روز چهارشنبه، هفتم ربیع‌الاول یعنی هشت روز بعد از شهادت امام‌رضا(ع) خبر این حادثه به گوش آنان رسید. آنان لباس سیاه پوشیدند و تا مدت ۴۰روز به عزاداری مشغول شدند. سپس قصد عزیمت به وطن کردند ولی جاسوسان حکومت، خبر حرکت آنان و همراهان را به‌عنوان یک حرکت انتقام‌جویانه و درگیری با مأمون به گوش او رساندند و مأمون هم دستور داد ماموران حکومت آنان را سرکوب کنند.طبق نقل‌قول‌ها، روز چهاردهم جمادی‌الاولی سال۲۰۳ هجری، امامزادگان از بادافشان درحال کوچ بودند که لشکر مأمون رسیده و پس از محاصره، آب و نان را از ایشان و اصحابشان منع کرده است. پس از گذشت چندین روز، اصحاب آن دو بزرگوار، یک به یک به شهادت رسیدند. آن دو بزرگوار در نیمه‌شب به قصد فرار از بادافشان بیرون آمده تا بلکه بتوانند خود را از شر لشکر مأمون نجات بدهند و به وطن خود بازگردند. پس از طی مقداری از راه، در محلی گم شدند و پس از طلوع صبح، خود را پشت حصار قلعه بادافشان دیدند. در این لحظه بود که این دو بزرگوار فرمودند: «انا لله و انا الیه راجعون» آنان سرانجام پس از دفاع و مقاومت فراوان، به دست لشکر مأمون به شهادت رسیدند. بدن‌های مقدس این شهیدان چند روزی روی زمین قرار داشت و مردم منطقه از بیم سپاه دشمن جرأت نمی‌کردند به بدن‌های شهیدان نزدیک شوند. تا اینکه زنان روستای خالدآباد، شهامت به خرج داده برای تجهیز و دفن شهیدان اقدام کردند، بعد مردان به یاری زنان شتافتند و آن دو بزرگوار را در جوار هم به خاک سپردند.