۲۵ اسفند ۱۴۰۳ - ۱۲:۰۶

حسینیه جاجرمی یکی از جاهای دیدنی بجنورد است که در مرکز شهر و در محدوده بافت تاریخی قرار دارد.

آگاه: حسینیه جاجرمی به‌عنوان یادگاری از آخرین سال‌های دوره قاجار در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. در گذشته، مردم و به‌ویژه جاجرمی‌ها از این بنا برای عزاداری شب‌های محرم استفاده می‌کردند. امروزه این حسینیه به مرکز تولید هنرهای سنتی و صنایع دستی تبدیل شده است.حسینیه جاجرمی از جاهای دیدنی بجنورد و بناهای تاریخی اواخر دوره قاجار است. این بنا در مرکز شهر بجنورد و در محدوده بافت تاریخی شهر ساخته شده است. این حسینیه ازلحاظ جایگاه تاریخی یکی از مهم‌ترین بناهای شهر بجنورد محسوب می‌شود. این مکان مذهبی در افکار عمومی مردم این شهر جایگاه ویژه‌ای دارد و ازلحاظ خصوصیات معماری یکی از تماشایی‌ترین بناهای بجنورد به شمار می‌رود.در گذشته مردم بجنورد و به‌ویژه جاجرمی‌ها از این بنا برای عزاداری شب‌های محرم استفاده می‌کردند. این بنا از جهت تاریخی و مذهبی دارای جایگاه ویژه‌ای است و به همین علت به مرمت و بازسازی نیاز دارد. در ابتدا مالک این حسینیه در آن زندگی می‌کرده و بعدها وقف حسینیه شده است.حسینیه جاجرمی از یادگارهای به‌جامانده از آخرین سال‌های دوره قاجار محسوب می‌شود. براساس اسناد موجود ازجمله کتیبه مربوط‌به سال۱۳۲۵ هجری‌قمری، استاد غلامرضا، بنای یزدی بانی ساخت این بنا بوده است. حاج علی‌اکبر جاجرمی، مالک این خانه، تا سال‌ها در آن زندگی می‌کرد و سرانجام آن را وقف حسینیه کرد. این بنای تاریخی در سال۱۳۸۳ با شماره سند ۱۱۰۵۱ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و درحال‌حاضر، علاوه بر حسینیه به‌عنوان مرکزی برای تولید هنرها و صنایع‌دستی مورد استفاده قرار می‌گیرد.پوشش‌های به‌کاررفته در این بنا از دو نوع تخت و طاقی هستند. پوشش موسوم به قمی‌پوش پوششی است که بیشتر در طبقه همکف مورد استفاده قرار گرفته است و در برابر نیروهای عمودی مقاومت خوبی دارد. چیدمان آجر هم ترکیبی از رومی و صدفی محسوب می‌شود. طاق آهنگ یا گهواره‌ای از دیگر پوشش‌های این طبقه به شمار می‌رود که در امتداد دو نوع منحنی قوس داده ایجاد شده است. ایوان طبقه اول با عرض ۲۷٫۲ تا ۳۰٫۲۰ به‌وسیله این ستون‌ها نگه داشته می‌شود. چهار ستون کامل و دونیم ستون که از جنس چوب هستند و با گچ پوشش داده شده‌اند، در این طبقه ساخته شده‌اند.این بنا نمونه‌ای از معماری سنتی از نوع حیاط مرکزی است که نوعی معماری درونگرا محسوب می‌شود. همه در و پنجره‌ها و نورگیرها در این نوع معماری به‌سمت حیاط باز می‌شوند. در بجنورد این نوع معماری چندان رایج نیست و بیشتر در مناطق خشک و کویری بااهمیت است. در طبقه اول سه اتاق وجود دارد که در همه این اتاق‌ها از طاق‌نما استفاده شده است.این اتاق‌ها ازطریق درهایی به هم راه پیدا می‌کنند. در و پنجره‌های باقی‌مانده در بنا قدمتی برابر با خود بنا دارند و از جنس چوب هستند. در اتاق وسط طبقه اول، لوح سنگی قرار دارد که وقف‌نامه روی آن نوشته شده است.یک هشتی در حسینیه وجود دارد که ورودی حسینیه را به حیاط مرکزی وصل می‌کند. این ورودی به‌وسیله دو رشته پلکان در گوشه‌های شمال‌شرقی و جنوب‌غربی به اتاقک‌های طبقه بالا راه پیدا می‌کند. سقف هشتی بنا در قسمت ورودی و تمام اتاق‌های طبقه پایین پوشیده از قوس کلیل (قوس خوابیده) و سقف طبقه بالا به‌صورت تیرپوش است. آجرکاری، گچبری، مقرنس‌کاری و کتیبه قسمت‌های مختلف بنا را آراسته‌اند. ورودی‌هایی که به‌سمت طبقه اول راه پیدا می‌کنند، دارای مقرنس‌کاری‌های زیبا هستند که این مقرنس‌کاری‌ها با گذشت زمان هنوز هم جذابیت خود را حفظ کرده‌اند.