آگاه: در پنج دهه‌ای که از انقلاب می‌گذرد در دو دهه اولش آن شاهد اوج گرفتن ساخت فیلم‌هایی با مضمون جنگ هشت‌ساله با بعثی‌ها و سبک نو ابداع دفاع مقدس بودیم که با اقتضای شرایط زمانی این امر بدیهی و کثرت آن منطقی بود. در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ سینمای ایران کمتر به سراغ چنین موضوعاتی رفت و جز چند اثر شاخص قابل‌توجه، چندان خبری از چنین موضوعاتی با حجم زیاد نبودیم که البته بیشتر هم چه در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ و چه دو دهه بعد آن، به موضوعات کلی، شعاری و نمادی پرداخت می‌شد تا روایت جزیی از شخصیت یا یک عملیات.
از اواخر دهه ۹۰ و از ابتدای قرن جدید شمسی تاکید بر ژانر پرتره و بیوگرافی در حوزه دافع مقدس قوت و قدرت پیدا کرد و نهادها و ارگان‌های سینمایی به‌سمت پرداخت جزیی شخصیت‌محور رفتند و چند اثر شاخص همچون «ایستاده در غبار»، «چ»، «تنگه ابوقریب» «منصور»، «موقعیت مهدی» و «غریب» از دل آن بیرون آمد و مسیر فیلمسازی دفاع مقدسی را دگرگون کرد.
جشنواره چهل‌ودوم فجر شاهد بیشترین آثار در ژانر پرتره و بیوگرافی بود که در حوزه دفاع مقدس آثاری همچون «مجنون» و «آسمان غرب» حضور داشتند و به شخصیت «شهید مهدی و مجید زین‌الدین» در مجنون و «شهید علی‌اکبر شیرودی» پرداخته شد که هر دو اثر به جزییاتی از خصوصیات شخصیتی، اخلاقی، خانوادگی و نقش مهم آنها در جنگ تحمیلی اشاره داشته است.
«آسمان غرب» در واقع از زاویه دیگری با توجه به تکنولوژی و سبک فیلمسازی روز به ماجرای «شهید شیرودی» و نقش او در عملیات‌های هوانیروز در اوایل جنگ تحمیلی پرداخته و با نوع روایت سریال سیمرغ که حدود ۳۰سال پیش ساخته شد، متفاوت است. نکته قابل‌اهمیت این فیلم تعداد بالای پلان‌های اکشن و کات‌های تدوینی شلوغ آن است که مقداری بیننده را سردرگم خواهد کرد. اما نشان دادن روند عملیات‌ها و مواجهه شهید با شرایط حداقلی امکانات و مهارت در رسیدن به توفیقات مهم برای عقب راندن و شکست دشمن در مرزهای غربی کشور را به‌خوبی با تلاقی برخی رزم‌های زمینی با حضور «شهید حسین همدانی» به تصویر کشیده و صحنه‌های رزم هوایی و تصاویر از درون بالگردها و در کل صحنه‌های اکشن آن جذاب و پرکشش از کار درآمده است. اما نقطه ضعف اساسی این فیلم شخصیت‌پردازی شهید حول محور مواضع و نوع دیالوگ‌ها و پرفورمنس کاراکتر آن است که «میلاد کی‌مرام» تا حدودی خوب حاضر شده و توانسته به اصل شخصیت شهید نزدیک شود و تا حدودی هم با نوع بازی گرفتن از او و دیالوگ‌ها و اکت‌ها به نظر می‌رسد فاصله بسیاری با واقعیت رفتاری و گفتاری شهید داشته و به نوعی امروزی‌سازی در این وادی رخ داده است که این خود باعث کمی شعاری شدن، دیالوگ‌محوری و پس‌زدگی مخاطب در ارتباط‌گیری با شهید می‌شود؛ به‌طوری‌که حتی برخی بازی «محمد جوزانی» و در کل شخصیت‌پردازی و روند داستانی این کاراکتر در «سریال سیمرغ» را باورپذیرتر و دلنشین‌تر می‌دانند. اما درنهایت باید گفت «آسمان غرب» اگر تدوین نهایی آن اصلاح شود، فیلم قابل‌قبول و جذابی است که از زاویه متفاوت به آن برهه از زندگی و رزم میدانی شهید پرداخته است و مخاطب نسل جدید را با صحنه‌های اکشن با اتکا به جلوه‌های بصری و میدانی تا حدودی درگیر خود خواهد کرد.