آگاه: محمدعلی علومی‌زاده ۱۶فروردین ۱۳۴۰ در استان کرمان بود و در رشته علوم سیاسی از دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شده بود. از اواخر دهه۷۰ و اوایل دهه۶۰ به‌شکل جدی وارد حوزه ادبیات داستانی و فرهنگ مردم شد و پیش از آن نیز در اواخر دهه۶۰ فعالیت مطبوعاتی و روزنامه‌نگاری خود را با روزنامه اطلاعات و همچنین در ماهنامه ادبی-فرهنگی ادبستان با گردآوری قسمتی از فرهنگ مردم استان کرمان آغاز کرد. چندین سال نیز آموزش داستان‌نویسی را در مجله جوانان برعهده داشت. او در همان سال‌ها، شاگرد سید ابوالقاسم انجوی‌شیرازی بود که به پدر فرهنگ مردم شهره است. از ویژگی‌های برجسته محمدعلی علومی این بود که با لهجه شیرین بمی صحبت می‌کرد. همچنین، دوستی نزدیکی با همشهری هنرمندش، ایرج بسطامی، خواننده اهل بم درگذشته۱۳۸۲ داشت. او اصول داستان‌نویسی را در آن زمانه با منابع محدود موجود آموخته بود و با مشاهده در فضای کوچه و بازار روستایی زادگاهش این توانایی را به‌خوبی پرورده بود. محمدعلی علومی را می‌شد یکی از رفیق‌ترین‌ها با کتاب و پژوهش برشمرد. او در تمام اوقاتش یا مشغول خواندن بود یا نوشتن و پژوهش. وی همچنین از نویسندگان مجله گل‌آقا بوده و با کیومرث صابری فومنی، نویسنده و طنزنویس همکاری مستمری داشته است. علومی در زمینه پژوهش‌های مربوط‌به طنز با توصیه عمران صلاحی، طنزپرداز و نویسنده درگذشته سال۱۳۸۵ آثار ارزشمندی را همچون «طنز در آمریکا»، «طنز در مثنوی مولانا جلال‌الدین»، «انواع طنز در گلستان سعدی»، «طنز و شیوه‌های داستانی در بوستان»، «طنز در دوره پهلوی» با نقد و بررسی آثار طنزنویسان آن زمان، «طنز ایران از مشروطه به بعد» و «بررسی انواع طنز در خارستان اثر حکیم قاسمی کرمانی» را منتشر کرده است.
رمان «آذرستان» او در سال۱۳۷۷ به‌عنوان کتاب برگزیده سال ازسوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت و رمان طنز او «در کوچه دلگشا» برنده ۳۰سال رمان طنز ایران شد. او در چندین دوره داوری جشنواره‌های سراسری طنز در کشور را عهده‌دار بوده، همچنین داوری اولین جشنواره سراسری داستان بیهقی را برعهده داشته است. علومی دبیر جشنواره سراسری طنز و کاریکاتور بم در سال۸۴ بود که از همان سال تعطیل شده است.
رمان‌های «سوگ مغان»، «ظلمات»، «اندوه‌گرد»، «پریباد»، «داستان‌های غریب مردمان عادی»، «هزار و یک شب نو»، «خانه کوچک» و «عطای پهلوان» از دیگر آثار او است. همچنین «شاهنشاه در کوچه دلگشا»، «من نوکر صدامم»، «وقایع‌نگاری بن‌لادن» و «جناب آقای دیو» از آثار ادبیات داستانی طنز او است. او دستی هم بر ادبیات کودک و نوجوان داشته و کتاب «گذر از کوه کبود» را منتشر کرده است. علومی در باب تحلیل قصه‌های ایرانی کتاب «اساطیر افسون‌وش» را نوشته است. آخرین اثر او «قصه اساطیر» بود و نیز کتابی در دست انتشار داشت که هنوز اطلاعاتی از نام و محتوای آن در دست نیست. محمدعلی علومی در سال‌های پایانی عمر به زادگاهش، بم جایی که ریشه در آن دارد بازگشته بود تا با نیرویی دیگر کار نوشتن را ادامه دهد و آثار ماندگار سال‌های اخیر را به انتشار رساند. از مواردی که مایه تاسف است آنکه شهرت او تقریبا محدود به جامعه علاقه‌مندان و کتابخوانان بود، همانطور که دیگر طنزپردازان بعد از دوره اوج «گل‌آقا» از حوزه شهرت عمومی تا حدودی کنار رفته و مخاطبشان محدود شد. علاوه‌بر آن نیز این ژانر در ادبیات نوشتاری تا حدی جایش را به طنز تصویری و کمی طنز صوتی و رادیویی داد. به همان شکلی که رسانه‌های نوین و محتواهای تصویری تا حد زیادی نشر و کتاب را کنار زد و جای آن نشست.