آگاه: «تو خودت اهمیت داری»، «اجازه نده دیگران برای تو تصمیم بگیرند»، «یکبار زندگی می‌کنی» و و و و
اینها جملاتی هستند که با کلماتی مشابه در فضای مجازی یا فضای واقعی از زبان برخی مشاورنماها زیاد می‌شنوید. در چند سال اخیر با گسترش جنبه‌های مختلف زندگی صنعتی و دور شدن انسان‌ها از هم با وجود فشردگی جمعیتی، رفتارهای نامناسب اجتماعی و روابط غلط خانوادگی هم تشدید شده است. این روزها اگر به معدود دورهمی‌های خانوادگی نگاه کنید می‌بینید که در بیشتر موارد افراد حاضر در جمع هر یک گوشی‌های هوشمند خود را در دست دارند و اگرچه جسمشان در محل است اما روح، حواس و عواطفشان جای دیگری سیر می‌کند.
در این شرایط آنچه ازسوی برخی چهره‌های شناخته و ناشناخته که شاید خودشان هم در زندگی شخصی مشکلات زیادی را تجربه و پشت سر گذاشته‌اند، زیاد دیده می‌شود، نسخه‌پیچی برای زندگی دیگران است. حرف بیشتر آنها هم در یک چیز خلاصه می‌شود... اجازه ندهید دیگران برایتان تصمیم بگیرند!
اما روی دیگر ماجرا این است که آیا همه ما بی‌نیاز از هر راهنمایی و توصیه‌ای هستیم؟ به‌طور حتم اینطور نیست. سوال مهم‌تر هم اینکه اگر قرار بر دریافت مشاوره یا راهنمایی باشد اعضای خانواده مانند پدر و مادر یا حتی یکی از بستگان شایسته‌تر است یا فردی که با اصول علمی غربی و شاید نگاه‌های غریبه خود بدون شناختی از سابقه و فرهنگ خانوادگی فرد سعی می‌کند راه‌حل‌های خود را به افراد تحمیل کند.
آنچه در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما رواج داشته و البته همیشه هم جواب داده، استفاده از توصیه‌های اهل‌بیت(ع) و احادیث و مشاورانی است که براساس عملکرد و سیره ائمه معصومان(ع) مشاوره‌هایی را به شما می‌دهند. اینکه مدام به فردی توصیه می‌شود فقط به خود و علایقش توجه کند و اجازه ندهد کسی به او پیشنهادی بدهد مسیری است که به مقصد روشن و خوبی نخواهد رسید.