آگاه: محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین از این اقدام مجمع عمومی سازمان ملل استقبال کرد و گفت که فلسطین به تلاش‌های خود برای عضویت کامل در سازمان ملل تا لحظه آخر ادامه خواهد داد. از سوی دیگر، «اسرائیل کاتز» وزیر امورخارجه رژیم‌صهیونیستی به‌سرعت به این تصمیم انتقاد کرد و آن را مضحک و جایزه‌ای برای جنبش مقاومت اسلامی (حماس) توصیف کرد. پس از تصویب عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل، «گیلعاد آردان» نماینده رژیم‌صهیونیستی در این سازمان، در اقدامی که بیانگر اوج عصبانیت و خشم صهیونیست‌ها بود، در نشست مجمع عمومی، منشور سازمان ملل را پاره کرد.
اقدام خشمناک «گیلعاد آردان» نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل، نمایی کوچک از وضعیت کنونی صهیونیست‌هاست؛ بی‌گمان، در طول تاریخ موجودیت نامشروع بیش از ۷۰ساله رژیم‌صهیونیستی، سردمداران این رژیم تا این حد مستاصل و خشمیگن نبوده‌اند. طی هفت ماه، در اثر دو عملیات «طوفان‌الاقصی» و «وعده صادق»، بازدارندگی رژیم‌صهیونیستی به‌طور کامل متلاشی شده و هیمنه پوشالی نظامی و دفاعی این رژیم غاصب، از بین رفته است. از سویی دیگر در سراسر جهان به‌ویژه در مجامع دانشگاهی کشورهای غربی، نفرت عمومی از صهیونیست‌ها، به اوج رسیده است. در محافل دیپلماتیک و بین‌المللی نیز وضعیت، مشابه مجمع عمومی سازمان ملل است که دو روز پیش رأی به عضویت فلسطین در سازمان ملل داد. صهیونیست‌ها که زمانی در سودای «طرح ابراهیم» و آشتی آشکار با اعراب بودند، حالا مجددا از منظر اعراب در منطقه و سراسر جهان، دشمن شماره یک محسوب می‌شوند؛ مجموع این رخدادها، صهیونیست‌ها را به وضعیت ارّه کشانده است؛ یعنی وضعیتی که در آن، نه راه عقب‌نشینی وجود دارد، نه راه پیشروی! همچون ارّه‌ای که روی چوب قرار گرفته و چه جلو برود بُرش خواهد داد و چه عقب بیاید، همین نتیجه را خواهد داشت!
لذا تنها راه استمرار حیات ننگین صهیونیست‌ها، جنایت است؛ یعنی همان کاری که بیش از ۷۰سال است مشغول آن هستند؛ چه آن زمان که در «دیریاسین» صدها روستایی فلسطینی را قتل‌عام کردند و چه در «صبرا و شتیلا» که هزاران پناهنده فلسطینی را در اردوگاه سلاخی کردند و چه حالا که حدود هشت‌ماه است، بیش از ۳۵هزار فلسطینی را در باریکه غزه کشته و نسل‌کشی راه انداخته‌اند.
پس از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ و عملیات طوفان‌الاقصی، بازدارندگی رژیم صهیونیستی فروپاشید؛ صهیونیست‌ها برای آنکه آب رفته را به جوی بازگردانند و مجددا بازدارندگی خود را احیا کنند، گزینه کشتار و قتل‌عام فلسطینیان را برگزیدند؛ گزینه‌ای که به قیمت بدنامیِ هر چه بیشتر آنها در مجامع جهانی منجر شد؛ اما صهیونیست‌ها عامدانه بدنامی بیشتر به‌واسطه کشتار فلسطینیان را انتخاب کردند تا کماکان در چشم جهانیان ترسناک به نظر برسند.
صهیونیست‌ها با نسل‌کشی و کشتار وسیعی که در غزه به راه انداختند رفته‌رفته درحال بازسازی چهره مخوف و دیوصفت خود در سراسر دنیا و جهان عرب بودند، تا اینکه حماقت ۱۳فروردین را مرتکب شدند و به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق حمله کردند؛ حمله‌ای که سبب شهادت مستشاران عالی‌رتبه ایرانی ازجمله سرداران «زاهدی» و «حاجی‌رحیمی» شد. گمان صهیونیست‌ها و ارزیابی سازمان اطلاعات ارتش این رژیم (امان) این بود که ایران پاسخی به جنایت دمشق نمی‌دهد و بدین ترتیب امتیاز حمله به رهبر محور مقاومت یعنی ایران به حساب صهیونیست‌ها واریز می‌شود؛ اما حدس و ارزیابی آنها غلط از آب درآمد و درست ۱۳روز بعد یعنی در شامگاه یکشنبه ۲۶فروردین، عملیات «وعده صادق» ایران از راه رسید و پهپادها و موشک‌های ایرانی، نقاط مشخصی از اراضی اشغالی را شخم زدند.
عملیات «وعده صادق» سیلی محکمی را بر گوش صهیونیست‌ها نواخت؛ آنها هرگز تصور نمی‌کردند که پایگاه هوایی «نواتیم» در صحرای نقب در جنوب اراضی اشغالی که با پیشرفته‌ترین پدافندها محافظت می‌شود، زیر ضرب موشک‌های ایرانی قرار گیرد؛ یا اینکه برج مراقبت مدرن آنها با نام «شِلاخیم» در کوه‌های «جَبَلُ‌الشیخ» در بلندی‌های جولان در شمال اراضی اشغالی، تخریب شود؛ و این همه در شرایطی رخ داد که به گفته «سرلشکر رشید» در جریان عملیات وعده صادق، آمریکا و رژیم صهیونیستی با حمایت کامل و گلچینی از قدرت‌های ناتو به‌ویژه انگلیس و فرانسه و برخی کشورهای منطقه، لایه‌های دفاعی متعددی در برابر قدرت تهاجمی موشکی و پهپادی ایران ایجاد کردند و در جغرافیایی به‌وسعت حداقل یک میلیون کیلومتر مربع بر فراز فضاهای عراق، اردن، شمال عربستان، دریای سرخ، شرق مدیترانه، قبرس و فلسطین اشغالی آرایش دفاعی گرفتند؛ بنابراین تصویر بازدارندگی اسرائیل پس از «وعده صادق» به‌طورکامل متلاشی شد، به‌گونه‌ای که بازسازی آن امکان‌ناپذیر است.
اما پس از عملیات «وعده صادق» که به مراتب بیش از «طوفان‌الاقصی» تصویر بازدارندگی را برای اسراییل از بین برد، تنها یک راه پیشروی صهیونیست‌ها ماند تا از آن طریق بتوانند بازدارندگی متلاشی‌شده خود را احیا کنند؛ و آن یک راه نیز حمله مستقیم به ایران بود؛ اقدامی که صهیونیست‌ها حتی از فکر کردن به آن نیز هراس داشتند، لذا صرفا یک ترقه‌بازی کوچک را در اصفهان ترتیب دادند که البته هوشیاری و آمادگی نیروهای پدافندی و نظامی و امنیتی ایران، این ترقه‌بازی مضحک را پیش از تبدیل شدن به یک عملیات، در نطفه خفه کرد. حالا صهیونیست‌ها در وضعیت بغرنجی هستند؛ دیگر نه جنایت بیشتر، آنها را از هلاکت نجات می‌دهد و نه گاوبندی با حکام مرتجع و خائن عرب، نسخه شفابخش آنهاست؛ حتی آمریکایی‌ها که حامی درجه یک آنها بودند و انواع و اقسام تسلیحات را برای کشتار فلسطینیان در اختیار آنها قرار داده بودند نیز تحت فشار افکار عمومی جهانیان، اندکی از حمایت‌های‌شان را کاسته‌اند و مخالف حمله صهیونیست‌ها به رفح هستند؛ بدون تردید صهیونیست‌ها اکنون در وضعیت ارّه قرار دارند؛ ارّه‌ای که چه جلو برود و چه عقب بیاید، یک سرنوشت را نصیب صهیونیست‌ها می‌کند و آن، چیزی جز بریده شدن و پایان حیات نامشروع‌شان نیست.