آگاه: در جامعه ما جشنهای مذهبی فراوانی وجود دارد؛ اما باوجوداین فرهنگ جامعه ما فرهنگی غمگینانه است؛ این در حالی است که در منابع اسلامی به زندگی شاد توصیه فراوانی شده است؛ چنانچه امام رضا(ع) میفرماید: «اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی، به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش.» بر همین اساس، در سالهای اخیر، برنامهها و جشنهای درخوری برگزار شده است و امسال بهمنظور تقویت نشاط اجتماعی و ترویج فرهنگ قرآنی اجتماعات بزرگی مثل اجتماع امام حسنیها به مناسبت ولادت امامحسن مجتبی(ع) و محفل قرآنی «مثل ستاره» در جوار حرم حضرت معصومه(س) ویژه دختران برگزار شد و بزرگترین اجتماع دخترانه کشور را در روز دختر رقم زد.
باتوجهبه کمبود این مسئله در جامعه، هر اجتماع و جشنی بهعنوان یک رویداد بزرگ باید به بخش جداییناپذیر جامعه تبدیل شود. بچهها و بزرگترها به جشن و حال خوب نیاز دارند که این حال خوب در قالب اینگونه مراسم اتفاق میافتد. در هر کشوری با هر دین و مذهبی، مراسم مناسبتی را بسیار جدی میگیرند و مهمترین بخش زندگیشان است ولی این جشنها در جامعه ما مختص افراد مذهبی است؛ درحالیکه اینگونه جشنها میتواند بستری برای جذب همه افراد با هر طیف مذهبی باشد. مثلا برنامه جشن فرشتهها یک رویکرد جدید از جشن تکلیف است که حس خوبی در دختران ایجاد میکند. مراسمی مثل اجتماع امام حسنیها، محفل مثل ستارهها و جشن فرشتهها میتواند برای همیشه در ذهن کودکان ثبت شود و باتوجهبه افزایش افسردگی در جامعه فعلی ما، برنامههای شاد میتوانند در تقویت نشاط اجتماعی و روحیه دینی بهخصوص در نسل کودک و نوجوان تاثیرگذار باشند.
در شرایطی که دختران و زنان زیر سنگینترین هجمههای دشمن قرار دارند، توجه به کودکان، نوجوانان و دختران حائزاهمیت است. دوره کودکی و خردسالی دوره مهمی است. در همه کشورها روی این گروه سنی حساس سرمایهگذاری میکنند اما در کشور ما سالهاست که این دوره رها شده است. ما چند سال است که سریال کودکان و نوجوانان و برنامههای فرهنگی مختص این گروه سنی نداریم.
باتوجهبه غفلت از انجام کارهای فرهنگی، اصلا نیازی نیست که دشمن کاری کند؛ وقتی ما برنامهای برای بچهها تدارک نمیبینیم، بچهها خودشان راهشان را پیدا میکنند. چرا بچههای امروز آنقدر درگیر برنامههای کرهای هستند، چون ما هیچ خوراک فکری مناسبی برای آنها آماده نکردهایم.
بچههای ما نیاز به دیده و شنیدهشدن دارند. هر آنچه ما فکر میکنیم آن چیزی نیست که کودکان و نوجوانان ما میخواهند.
امروز برخوردهای بازدارنده در مقابل نسل جدید نتیجه مثبتی نخواهد داشت؛ لذا مدیران و مسئولان ما باید با کمک جامعهشناسان، رفتارشناسان و روانشناسان اجتماعی، نیازهای اساسی نسل امروز را بشناسند. اجتماعات بزرگ مذهبی بهتنهایی خلأ فرهنگی در جامعه را پر نمیکند؛ زیرا اغلب قشر خاصی به اینگونه مراسم سوق پیدا میکنند.
کشورهای غربی بدون برگزاری اینگونه اجتماعات، فرهنگ کشورشان را پیش میبرند؛ زیرا آنها با برنامههای دقیق و حسابشده کارهای تاثیرگذار انجام میدهند.
قطعا این اجتماعات مذهبی خوب است اما تنها بخشی از جامعه انتخابشان اینگونه مراسم است؛ لذا این اجتماعات بهمنظور اثرگذاری بیشتر باید به مدارس و دانشگاهها ورود پیدا کند. همچنین ما باید با کارهای فرهنگی همه افراد را درگیر این مسائل کنیم.
اجتماعات مذهبی به صورتهای مختلف مثل روضههای خانگی در جامعه برگزار میشود اما مخاطب این نوع مراسم قشر خاصی هستند؛ اگر ما برنامههایی برگزار کنیم که جوان را بفهمند و پای حرف او بنشیند، جوان قطعا این مراسمها را ترک نمیکند؛ لذا اجتماعات مذهبی باید بافکر، تدبر و اندیشه و باهدف دیدهشدن و شنیدهشدن همه اقشار جامعه برگزار شود.