۳۰ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۱:۱۳

علی مظفر ـ مدرس دانشگاه

آگاه: لباس ما با دیگران حرف خواهد زد و طرز راه رفتن، شیوه نشستن و زبان بدن (اخم، تنفر، خشم، ریشخند، نیشخند و لبخند) ما را مورد پیش‌داوری قرار خواهد داد.

هر جا که حضور می‌یابیم لباس ما با دیگران حرف خواهد زد و طرز راه رفتن، شیوه نشستن و زبان بدن (اخم، تنفر، خشم، ریشخند، نیشخند، و لبخند) ما را مورد پیش‌داوری قرار خواهد داد و چه بهتر که با لباس خاص و ویژه به جمعی وارد شویم که با محیط هارمونی، در چشم مخاطب موردپسند و در قضاوت دیگران مثبت ارزیابی شود و در این میان با بیانی آراسته، بهداشت اخلاقی و برخورداری از ضوابط و رعایت ادب و متانت رفتاری می‌شود پیروزی در هر نشست مذاکراتی به‌دست آورد؛ در این راستا، در مناظره‌ها، مخاطبان با قضاوت نامزدها بر مبنای برداشت نخستین که زبان غیرکلامی و سپس گفتاری، از میزان، داشت‌ها و کاشت‌های آنها آگاه خواهند شد و افرادی که بذر شعار کاشته باشند در خرمن آفت‌زده آنان «باد هوا» قابل مشاهده است. بر این اساس، با نگرش رفتار، زبان بدن و گفتار نامزدها می‌توان به نتایجی رسید که در ذیل این نگرش و نگارش قابل حصول است. 
نامزدی؛ تلاش داشت با استدلال و از طریق مکالمه و گفتگو پیشینه کاری و جاری خود را به مخاطب و مردم ارائه دهد و در این میان، مردم نیز باتوجه‌به «تجربه زیستی» فرد را مورد کنکاش و قضاوت راست‌گفتاری قرار داده، لیکن نامزد موردنظر آمده بود که مقداری شناخت حاصل کرده و هرگز نتوانست از عملکرد، رویکرد و اهداف خود دفاع کند. حضور وی در این جمع می‌تواند ذخیره‌ای برای فردای نامزدی دیگر تلقی شود و نقشی خنثی در نشست مناظره‌ای نخست داشت که نمره پایینی در ابعاد تعامل، گفتگو، بحث و نقد به وی تعلق می‌گیرد. 
نامزدی؛ از طریق بحث فلسفی، علمی و اعتقادی با مراعات خط‌کشی‌ها توصیه شده و ضوابط اظهارنظر می‌کرد. این فرد با تبحر خاص و شیوه فن خطابه ارسطو ارائه مطلب داشت و می‌توان گفت، بسیار خوب توانست مردم را با خود همراه سازد و شیوه بیانی و لحن وی قابل تحسین بود. وی با جوهر خودنویس پیشین خود، نامزدی را به سکوت واداشت. اما ستودنی آنکه وی با تسلط بر علم کلام، برخورداری از لحن مناسب و هارمونی زبان بدن، شنونده و بیننده را با خود همراه می‌کرد، هرچند که اقبال عمومی و جو موجود با وی همراه نبوده و خوب‌گفتاری وی هرگز به اقناع مخاطب منجر نخواهد شد اما مورد تحسین مخاطبان موافق و مخالف خود واقع شد.
 نامزدی؛ با تماس چشمی مستقیم با دوربین، لباس مناسب مناظره، لبخند موجه و به‌موقع، گفتگوی رودررو و احترام به قاب دوربین و برخورداری از زبان گفتاری موجه در شکستن یخ گفتگو (Ice breaking) و مکث‌های به‌موقع توانایی خود را در متقاعدسازی با تبحر پیش می‌برد. وی با استفاده از فهم ریاضی و آمار، تسلط بر قوانین مطروحه کشوری، ارائه مصداق‌های کاری، برخورداری از منش اخلاق‌مداری و بدون واکنش به فرمایشات دیگر رقبا حرف خود را زد و گاه در خلال سخنان خود گفته‌های دیگر نامزدها را نیز تایید و با احترام نیز از آنان نام می‌برد و این سنگ‌بنای مناظره در چشم رفیق و رقیب ممتاز بود و توانست نگاه‌های منطقی را با خود همراه و طرفداران دیگر رقبا را در برنامه‌ها و چشم‌اندازهای آینده کاری‌اش به اندیشه وادارد. این رفتار، او را در قامت یک رییس‌جمهوری به مخاطب نشان داد و لحن، گفتار و زبان بدنش مورد توجه همه مخاطبان قاب تلویزیون بود.
نامزدی؛ تلاش داشت از طریق بزرگ و واقعیت‌نمایی مشکلات، معضلات و گفته‌های مشاوران خود، با بیان عام‌نگری و البته با کنایه و رجوع به گفته‌های پیشین دیگر رقبا و بدون اینکه به کاشت و داشت خود اشاره داشته باشد، با اشاره به برداشت‌های غلط دیگران (شعار و پیشینه) را بازگو و از آن نهایت برداشت را داشته باشد که می‌توان گفت عده زیادی از طرز گفتار وی بسیار خرسند بوده و دست‌مریزادگوی جسارت در بیان وی بودند. این نامزد، چهره‌ای حق‌به‌جانب، گره ابروی ممتد، کلاف شدن پاها در هم و کج نشستن و البته در خویش فرورفتگی عمیقی داشت و بر این منوال تلاش در جلب توجه مخاطب از طریق بیان و همراهی با کف خیابان داشت که به گمان نگارنده، هرچند تلاش کرد اخلاق، ادب و ضابطه را رعایت کند، در مناظره نخست کمی از دیگر رقیب جدی خود عقب افتاد. چراکه کوشش در قیاس جدلی، با نقض اجمالی و بیان تفصیلی و ارائه دیکته مشاوران در نهایت دست وی را پیش مخاطب رو خواهد کرد. هرچند این نامزد اخلاق‌مدار به‌مرور خود واقعی را دریافت و بحث و مناظره را به‌سمت خودگویی و ارائه نظریات منطقی پیش برد و جانب اعتدال رعایت کرد. این نامزد در چارچوب یک رییس‌جمهوری ظاهر شد اما گاه با تکیه بر حس عاطفه و گاه با استمداد از مشاوران دیگراندیش خود از چارچوب فاصله گرفت.
نامزدی دیگر؛ با زبان بدن غیرصادقانه خود را به مخاطب معرفی کرد، غرور و تکبر وضعی (زبان بدن) و کاربرد تمسخر در زبان چشم‌ها و گرفتن ژست قدرت با رویکرد استنباطی قیاسی با کاربرد الفاظ دم‌دستی و شتاب‌زده، مهارت مناظره‌ای وی را کاهش داد؛ به‌نحوی‌که در چهار دقیقه فرصت گفتگوی وی، بودند بینندگانی که تماشای فوتبال را به شنیدن گفته‌های ایشان ترجیح داده و خود را از ادامه شنیدن وی منع می‌کردند چراکه این نامزد، با ابراز عقیده و اظهارنظر کم‌ اساس تلاش در اثبات خود و ابطال بیان دیگران داشت که در این حال بحث را به سمت تناقض‌گویی پیش برد. حق‌به‌جانب بود و می‌شد از صورت وی ناراستی گفتاری‌اش را مشاهده و آنقدر سرد در پیشگاه دوربین و مردم ظاهر شد که می‌توان گفت در این مناظره ابتدا به خودش، بعد به رقبا و در پایان نیز به طرفدارانش باخت. این شخص در مناظره به‌دنبال منازعه بود اما خردمندان جمع بدون توجه به وی، تلاش در ارائه برنامه‌های خود داشتند.