آگاه: قصه از آنجا آغاز میشود که فرزندمان را میخواهیم در یک مدرسه ثبتنام کنیم. آن وقت دغدغه عظیم آغاز میشود. نخستین مسئلهای که با آن روبهرو هستیم، انتخاب مدرسه است که کار بسیار دشواری است. حدود ۲۰نوع مدرسه داریم که خدمات آن براساس شهریه مشخص میشود و مدارسی هم داریم که چند ده میلیون تومان هزینه شهرتشان را میگیرند. مدارس دولتی هم استاندارد کافی آموزشی و محیطی ندارند. اما باز نباید برای پرداختن به این موضوع، یکطرفه به قاضی رفت و نتیجه گرفت، باید با همه طیفهای درگیر در این موضوع را مورد بررسی قرار داد؛ باید حرف همه را شنید و قضاوت کرد. والدین ناراضی، مدارس ناراضی، آموزشوپرورش ناراضی، همه آنها هم استدلالات خاص خود را دارند و جالب آنکه وقتی از زوایای مختلف به صحبتهای آنها نگاه میکنید متوجه خواهید شد که همه آنها به نوعی حق دارند و به این نتیجه میرسید که حلقه گمشده این پازل بههمریخته، «بیپولی» است. از یکسو مسئولان ادعا میکنند دریافت شهریه، غیرقانونی است و از طرفی هم به مدارس تاکید میکنند که باید خودگردان باشند، مدیران مدارس از نداشتن پول گله دارند و والدین هم از پرداخت شهریهها شاکی هستند!با گذشت سالها، موضوع دریافت شهریه در مدارس دولتی به مانند دیگر معضلات سیستم آموزشی همچنان معادلهای لاینحل باقی مانده و به کودک بیسرپرستی میماند که هیچکس حضانت و مسئولیت آن را برعهده نمیگیرد!
پازل «بیپولی»
علی جواهری ـ دبیر گروه جامعه
۱۲ تیر ۱۴۰۳ - ۱۱:۵۳
حکایت مدرسه رفتن دانشآموزان؛ روایتی از یک چالش بزرگ است.