آگاه: در دی‌ماه سال۱۳۹۶ هم ناوشکن دماوند نیروی دریایی ارتش در اثر برخورد با موج شکن در دریای خزر دچار سانحه و پس از چند روز غرق شد. همچنین در خردادماه سال۱۴۰۰ برای ناو پشتیبانی خارک متعلق به نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران حادثه‌ای رخ داد که بر اثر این حادثه ناو خارک دچار حریق شد و درنهایت در اعماق آب‌های خلیج‌فارس آرام گرفت.
علت سانحه برای ناو سهند
ساعاتی پس از حادثه برای نام سهند نگذشته بود که اخبار کامل‌تری در خصوص این حادثه منتشر شد. منطقه یکم نیروی دریایی ارتش در اطلاعیه اعلام کرد: ناو سهند که برای تعمیر به یکی از اسکله‌های مربوط به صنایع دریایی بندرعباس اعزام شده بود دچار سانحه شد. ناو سهند درحال تعمیر در اسکله به‌خاطر نفوذ آب به مخازن، تعادلش را از دست داده که خوشبختانه به‌علت محدودیت عمق ساحل، بازگشت ناو به حالت تعادل به‌سرعت در حال انجام است. مجروحان سطحی این سانحه برای طی درمان به بیمارستان اعزام شدند.
آشنایی با ناوشکن سهند
ناوشکن سهند سومین ناوچه از کلاس موج است و ازسوی نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران طراحی و ساخته شده است. این کشتی سومین نمونه از کلاس خود است و پس از جماران و دماوند ساخته شده است. جنس به کار گرفته‌شده برای سازه این شناور یک جنس به‌خصوص و ویژه با قابلیت رادارگریزی است. این کشتی جنگی به سامانه‌های الکترونیکی و دفاعی مدرن و به‌روز، تجهیز شده است.
این شناور به یاد ناوچه سهند کلاس الوند که در سال۶۷ غرق شد، «سهند» نام گرفته است. ناوشکن سهند ویژگی‌های بالاتری نسبت‌به رده ناوشکن جماران دارد. برتری‌های سهند بر جماران در دو دسته کلی مشخصات فیزیکی و عملیاتی قابل دسته‌بندی است که البته بخشی از برتری‌های عملیاتی سهند بر نسل قبلی از بهبودهای فیزیکی ناشی می‌شود.
طول ناوشکن سهند حدود ۹۸متر اما بیشترین عرض بدنه آن حداقل بین ۱۱.۵ تا ۱۲ متر به نظر می‌رسد که ۱۵ تا ۲۰درصد بیشتر از جماران است. بدنه اصلی سهند از ۲۰بلوک مجزا که اغلب آنها به گفته مسئولان امر دارای چهار طبقه است تشکیل شده که پس از ساخت در حوض خشک در کنار هم قرار گرفته و متصل شده‌اند. این در حالی است که بدنه اصلی جماران با طول کمتر از سهند، از ۲۹بلوک تشکیل یافته که نشانه افزایش توانمندهای ساخت این بخش است. به‌علاوه به گفته فرماندهان نیروی دریایی ارتش، سازه اصلی این ناو نیز نسبت‌به نسل قبل مقاوم‌تر است که آن را برای دوام در سخت‌ترین دریانوردی‌ها در دریاهای آزاد و دوردست توانمند کرده است. بین بلوک‌های مختلف، دیواره‌هایی وجود دارد که آنها را از هم مجزا ساخته و تنها از طریق درهای تعبیه‌شده ارتباط این بخش‌ها برقرار می‌شود. این کار برای جلوگیری از نفوذ آب و آتش از یک بلوک به کل کشتی در مواقع بروز حادثه‌ای برای ناو است.
تسلیحات
روی عرشه ۰۱ ناو سهند و در قسمت تلاقی با انتهای عرشه ۰۲ محل خروجی گازهای موتور بوده و فضای بزرگی که پشت این خروجی دود ایجادشده محل نصب تجهیزات مختلف رزمی خواهد بود، ازجمله دستکم دو پرتابگر دوتایی موشک‌های ضدکشتی از نوع نور یا قادر، توپ تک لول ۴۰میلی‌متری فتح با نواخت ۳۰۰تیر بر دقیقه با قابلیت ضد موشک کروز و شاید توپ‌های ۲۰میلی‌متری تک‌لول یا سامانه چند لول چرخان با کالیبر کمتر در دو سمت عرشه و قایق‌های نجات و قایق‌های موتوری.
نکته قابل‌توجه در زمینه این عرشه‌ها یکدست بودن سطح بدنه از کاسه تا عرشه ۰۲ است درحالی‌که در جماران مانند ناوهای رده الوند در عرشه ۰۲ محل عبور نفرات قرار داده شده که در سهند این راهرو با سطح بدنه پوشیده شده که پنجره‌های کناری حاکی از وجود آن است. این سطح به‌هم‌پیوسته بازتاب راداری کمتری برای پهلوی سهند ایجاد کرده است.
سهند قدرت مانور بالاتری هم نسبت‌به جماران دارد. پروانه‌های این ناوشکن قابلیت تغییر زاویه دارند که برتری قابل ملاحظه‌ای نسبت‌به نسل قبلی ساخته شده در ایران محسوب می‌شود. با تغییر زاویه این پروانه‌ها، کشتی با سرعت بیشتری تغییر جهت می‌دهد و در واقع می‌توان این قابلیت را به نوعی، مشابه توانایی تغییربردار رانش در هواپیماها دانست.
از خصوصیات عملیاتی مهم ناوشکن سهند می‌توان به قدرت دریانوردی بالای آن اشاره کرد به‌طوری‌که این ناو بدون پشتیبانی، قابلیت بیش از ۱۵۰روز دریانوردی آن هم در آب‌هایی با تلاطم بسیار بالا را دارد که به مدد سازه قوی‌تر آن به‌دست آمده است.
ناوهای ایرانی سهند در سواحل سنت‌پترزبورگ روسیه
ناوشکن سهند یکی از تاریخی‌ترین و مهم‌ترین ماموریت‌های دریایی تاریخ دریانوردی کشورمان را انجام داده و توانسته در تابستان سال۱۴۰۰ به همراه ناو بندر مکران پس از ۱۳۳روز دریانوردی که طی آن ۱۴۴هزار کیلومتر پیموده شد که برای شرکت در رژه روز نیروی دریایی روسیه در بندر سنت‌پترزبورگ حضور یافته بود به ایران بازگشت. این سفر دریایی، تا آن زمان طولانی‌ترین دریانوردی نظامی تاریخ ایران بود.