آگاه: «باید به ایران ضربه زد، همونطور که به سلیمانی ضربه زدیم. باید با بمباران و حملات نظامی ایران رو به جایی برسونیم که توافق کنه. یعنی دیگه مذاکره و برجام وسط نیست، یا هرچی ما گفتیم رو قبول می‌کنی یا کاری می‌کنیم قبول کنی.»
جملات بالا نخستین مصاحبه جی‌دی ونس پس از معرفی او به‌عنوان معاون‌اول ترامپ بود که با فاکس‌نیوز انجام شده بود.
پس از ترور ناموفق ترامپ، احتمال رییس‌جمهوری او از هر زمان دیگری بیشتر است؛ رییس‌جمهوری که دوره اولش را گذرانده و براساس قانون آمریکا، دیگر امکان انتخاب مجدد ندارد. در این دوره او احتمالا بی‌پرواتر از گذشته خواهد بود. او افرادی را در دولت خود گرد هم می‌اورد که به‌جای محافظه‌کاری، پیش‌برنده سیاست‌های او باشند.
از سوی دیگر، با انتخاب مجدد ترامپ، گسل‌های آمریکا در حوزه‌های سیاست، اقتصاد، فرهنگ، نژاد، جنسیت و دین نیز عمیق‌تر شده و ممکن است او را به‌سمت برجسته کردن مناقشات خارجی سوق دهد تا اختلافات داخلی را مدیریت کند. دشمنی و فشار بر ایران نقطه مشترک و اتحادساز فیل‌ها و الاغ‌های سیاست ایالات‌متحده است و تنها روش‌های آنها در این مسیر متفاوت است.
رویکرد ترامپ نسبت به ایران مشخص است. او حتما می‌داند مناقشه چین را نمی‌تواند در چهارسال به جایی برساند و می‌خواهد برند پایان دادن به «مناقشه» ایران را به نام خود ثبت کند. او احتمالا سعی خواهد کرد با فشارهای اقتصادی، سیاسی، امنیتی ایران را به زانو دربیاورد؛ راهی که حتی اگر دموکرات‌ها هم مجدد سرکار بیایند به‌نحو دیگری ادامه خواهد داشت.
به‌جز آمریکا، ترامپ و جمهوری‌خواهان، ایران ما دشمنان متعدد و جدی‌ فراوانی دارد؛ دشمنانی که سال‌هاست جنگی همه‌جانبه، پیچیده، سنگین و ترکیبی را به این نظام و ملت تحمیل کرده‌اند و جز به براندازی جمهوری اسلامی و نابودی انقلاب هم راضی نمی‌شوند.
اتحاد و انسجام ملی برای هر کشور و ملتی سودمند است، اما برای کشوری که دشمن دارد ــ آن هم چنین دشمنان سرسخت و زخم‌خورده‌ای‌ــ اتحاد و انسجام یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت غیرقابل انکار است که نمی‌توان از آن گذشت. در چنین وضعیت و صحنه‌ای، رفاقت و همدلیِ اشخاص و جریان‌های سیاسی، در دوره پساانتخابات، یکی از نمودهای مهم و بارز این ضرورت ملی است. هنجارهای رفاقتی که باید خود را در موضع‌گیری و عمل نشان دهد، دشمن را مأیوس کرده و دست مقامات کشور را در عرصه بین‌المللی در مواجهه با قدرت‌های متخاصم قوی‌تر می‌کند.
وعده صادق یکی از محصولات انسجام داخلی در حکمرانی بود. وقتی میدان و صحنه دیپلماسی و قوه اجرایی درمقابل دشمن یکپارچه باشند این‌گونه حماسه‌ها سهل‌تر خواهد شد. در شرایط امروز نیز قدرت بازدارندگی ایران که اول از هر چیز ریشه در انسجام داخلی و سپس نشان دادن توان تاب‌آوری و مقابله میدانی با آمریکا را دارد، محاسبات ترامپ را در مسئله ایران تغییر می‌دهد. ترامپ باید بفهمد که ایجاد تنش جدی با ایران باتلاقی برای او ایجاد خواهد کرد که چهارسال دولتش را بی‌دستاورد خواهد ساخت و باید انتظار وعده‌های صادق دیگری را بکشد.