آگاه: نکات قابل‌برداشت از این نظرات آن است که اولا تنفیذ و «نصب» ایشان به‌دلیل آرای مردم به رییس‌جمهوری است و ثانیا حقی که امام به‌عنوان فقیه جامع‌الشرایط برای خود قائل بودند، زیرا پس از ذکر رأی مردم اضافه فرمودند: «و به حسب آنکه مشروعیت...» نکته بسیار مهم تنفیذ و نصب این‌جانب و رأی ملت مسلمان ایران محدود به دو امر است: اول عدم تخلف از احکام مقدسه اسلام و دوم تبعیت از قانون اساسی. بدین ترتیب فقیه می‌تواند در صورت عدم رعایت دو نکته فوق توسط رییس‌جمهوری، تنفیذ و نصب خود را نادیده بگیرد. در احکام تنفیذ رهبر انقلاب نیز این جملات به‌صورت ثابت و پیوسته وجود دارد؛ به‌عنوان مثال، در تاریخ ۱۴۰۰/۵/۱۲ طی مراسمی حکم سیزدهمین دوره ریاست‌جمهوری اسلامی ایران را به شهید سیدابراهیم رئیسی تنفیذ کردند که در بخشی از این حکم آمده است: «اکنون با تشکر از مردم عزیز و با پیروی از گزینش آنان، رأ‌ی به عالِم فرزانه و خستگی‌ناپذیر و کارآزموده و مردمی، جناب حجت‌الاسلام آقای سیدابراهیم رئیسی را تنفیذ و ایشان را به ریاست‌جمهوری اسلامی ایران منصوب می‌کنم، و از خداوند متعال توفیق و سربلندی ایشان و همکارانشان را مسالت می‌نمایم و یادآوری می‌کنم که رأی ملّت و تنفیذ اینجانب تا هنگامی است که مشی همیشگی ایشان در پیمودن صراط مستقیم اسلام و انقلاب ادامه داشته باشد که به فضل الهی چنین خواهد بود؛ ان‌شاءالله.»
این تاکیدات بر پایبندی به اصول و چارچوب‌های قانونی کشور و اینکه این تنفیذ منوط به عدم تخطی از اصول عالیه است، درواقع نکته اتکا و محل اطمینانی برای کسانی است که دغدغه‌های مقدسی نسبت‌به چارچوب‌ها و اصول اصیل مردم‌سالاری دینی دارند. در این نقطه است که می‌توان گفت تنفیذ مکانیزم نظارتی بسیار شفاف و قدرتمندی در دست رهبران نظام اسلامی است که به‌واسطه آن به‌هیچ‌وجه نمی‌گذارند تا حرکت این نظام شیعی و اسلامی از مسیر اصیل و دینی خود که حاصل خون ده‌ها هزار شهید است، خارج شود.