آگاه: رشیدی متولد چهارم اردیبهشتماه سال ۱۳۰۴ در راوند کاشان است. آهنگسازی و خوانندگی رشیدی در رادیو تهران از سال ۱۳۲۷ خورشیدی آغاز و تا پایان سال۱۳۴۴ بهطور پیوسته ادامه داشته و در این مدت بیش از ۱۲۰آهنگ ساخته است.
رشیدی در سال۱۳۳۶ خورشیدی، با دختری اهل کاشان ازدواج کرد که حاصل آن دو فرزند است. فرزندان او نیز از ذوق موسیقایی بهرهای بسزا دارند و افسانه بهعنوان نوازنده بهصورت حرفهای پیگیر کار هنری است. وی در روستای زیبا و مصفای راوند کاشان از پدری کشاورز و مادر شاعرزاده و شاعرمنش (دختر ادیب بیضائی کاشانی) متولد شد. در چهارماهگی او را به کاشان آوردند و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در آنجا به پایان رساند و بلافاصله پس از پایان تحصیل در یکی از دفاتر اسناد رسمی کاشان مشغول کار شد.
او در ضمن تحصیل، نقاشی قالی ایرانی را نزد استادان آن زمان محمد دبیر الصنایع و حسن نقشپور اراکی فراگرفت و در زمانی کوتاه تا مرحله طراحی و ابتکار پیش رفت و در حین نقاشی نیز با مقدمات نوازندگی تار نزد نقشپور آشنا شد و سرانجام در سال ۱۳۲۵ به تهران نقلمکان کرد.
رشیدی با موسیقی بهاصطلاح کلاسیک (ردیف آواز ایرانی) از راه شنیدن صفحات قدیم گرامافون و خوانندگان دهه ۱۳۲۰ رادیو ایران آشنا شد و در اوایل ورود به تهران چند گاهی در کلاسهای شبانه هنرستان موسیقی (تالار وحدت کنونی) اصول نتخوانی را نزد موسی معروفی و یکی دو ماه نیز در کلاس موسیقی مسعود معارفی و تئوری آواز را نزد مهدی فروغ در هنرستان نامبرده آموخت و با یادگیری نت، نواختن تار را رها کرد و از آن پس نت آهنگهایی را که میساخت بدون استفاده از ساز روی کاغذ میآورد.
در سال ۱۳۲۸ رشیدی از طریق استاد موسی معروفی به علیمحمد میثاق، رهبر یکی از ارکسترهای رادیو ایران معرفی شد و از همان سال بهعنوان خواننده و آهنگساز فعالیت خود را در رادیو آغاز کرد و اولین بار ترانه (رنج جدایی) از ساختههای زنده یاد موسی معروفی را در مایه افشاری با ارکستر نامبرده در رادیو اجرا کرد و همزمان مدتی نیز در برنامه های موسیقی ارتش (که شبهای جمعه ساعت هفت و نیم بعدازظهر از رادیو ایران پخش میشد) در ارکستر به سرپرستی هنرمند گرامی علی تجویدی میخواند و در چند برنامه رادیویی محمد بهارلو نیز شرکت کرد.
آهنگسازی و خوانندگی امینالله رشیدی در رادیو تهران از سال۱۳۲۷ آغاز و تا پایان سال۱۳۴۴ بهطور پیوسته ادامه داشت و در این مدت بیش از ۱۲۰آهنگ ساخته است.
شیوه امینالله رشیدی در خوانندگی و آهنگسازی، مرز میان سنت و نوگرایی بود؛ به قول خودش حد وسط را انتخاب کرده است. او معتقد بود: اگر این میانهروی و اعتدال در تمام امور دنیا جاری بود چهره جهان و زندگی خیلی زیباتر و مطبوعتر از آنچه تا کنون هست، میبود.
رشیدی درباره موسیقی کلاسیک و ردیف آوازی که سینهبهسینه حفظ شده و کاملترین صورت آن بهوسیله موسی معروفی نتنویسی شده است، نظریاتی داشت. وی معتقد بود در اجرای آوازها، به شرط حفظ اصالت ایرانی و بهخصوص تلفیق آن با شعر پارسی، باید شیوهای نو ایجاد و از تکرار مکررات دوری کرد.
امینالله رشیدی در شاعری، نویسندگی و نقد نیز دستی داشت و مقالاتی از او در مطبوعات چاپ میشد.
سفرنامه «از کاشان تا کاناری»، «عطر گیسو» و «ایران در رهگذر زمان» نام کتابهایی است که به قلم مرحوم رشیدی نگاشته شده است.
با اینکه اغلب علاقهمندان به موسیقی، رشیدی را با قطعه معروف «افسانه» میشناسند اما از او آلبومهای متعدد دیگری با نامهای «دلم تنگ است»، «افسونگر»، «من عشقم»، «عطر گیسو»، «چشم شب» و «بخت گمشده» در طول این سالها منتشر شده است.
۲۴ مهر ۱۴۰۳ - ۱۰:۲۹
امینالله رشیدی، خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی در ۹۹سالگی بر اثر کهولت سن دار فانی را وداع گفت؛ خوانندهای که به خاطر ظاهر آراسته و کلاسیکی که داشت، بهنوعی استایل خاص خودش را داشت و این استایل را تا لحظه آخر عمرش حفظ کرد.