آگاه: همزمان با آغاز حملات رژیم اشغالگر به جنوب لبنان، پیش از شهادت سیدحسن نصرالله و پس از آن، دستگاه عملیات روانی رژیم با شدت فعالیت خود را آغاز کرد؛ چه در داخل لبنان و چه در ایران. به نظر شما دلیل این رویکرد چیست؟ حربه روانی چه آورده‌ای برای رژیم جعلی دارد؟
در تمام جنگ‌ها، به‌ویژه جنگ‌های گرم، عملیات روانی به‌عنوان بخشی از جنگ سرد نقش مهمی ایفا می‌کند. رژیم اشغالگر قدس باتوجه‌به نفوذ گسترده‌ای که در رسانه‌ها دارد، از این ابزار برای پیشبرد اهداف خود و تحریف واقعیت‌ها و حقایق موجود استفاده می‌کند. این اقدامات در ابعاد مختلف قابل مشاهده است؛ برای مثال، یکی از ویژگی‌های ارتش اسرائیل استفاده از سلاح‌های ممنوعه است. آنها در چارچوب عملیات رسانه‌ای و با پوشش گسترده سعی می‌کنند جنایات خود را پنهان کرده و از میزان فشار افکار عمومی بکاهند. اما واقعیت این است که در عصر بیداری کنونی و باتوجه‌به اعتراضاتی که در نقاط مختلف جهان علیه این جنایات رخ می‌دهد، دیگر امکان پنهان‌کاری به‌طور کامل وجود ندارد.
بعد از عملیات «وعده صادق»، شاهد سانسور شدید رسانه‌ای از سوی رژیم اسرائیل بودیم. باوجود انعکاس برخی اخبار ازسوی رسانه‌های خارجی، رژیم اسرائیل تا چه اندازه در مدیریت و کنترل اخبار داخل سرزمین‌های خود موفق بود؟
اینکه برخی از رسانه‌های خارجی این اتفاقات را پوشش دادند، این رژیم توانست تا حدودی مدیریت اخبار و اطلاعات را در داخل سرزمین‌های اشغالی تحت کنترل خود بگیرد. اسرائیل از زمان شروع طوفان سعی کرده با سیاست بسته خبری و سانسور شدید از درز اطلاعات جلوگیری کند. مقامات رسمی و سخنگوی ارتش اسرائیل به شکل قطره‌چکانی و کنترل‌شده اطلاعات را از طریق شبکه‌های تلویزیونی اسرائیل منتقل می‌کنند. اما باتوجه‌به قدرت فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و نقش شهروندخبرنگاران در سرزمین‌های اشغالی، رژیم نتوانسته به‌طور کامل از درز اطلاعات جلوگیری کند. به همین دلیل بخش عمده‌ای از اطلاعات به بیرون درز کرده و منتشر می‌شود؛ به‌عنوان مثال، در عملیات «وعده صادق۲» ابتدا تلاش کردند که اعلام کنند پایگاه نواتیم هیچ‌گونه خسارتی ندیده و اتفاقی نیفتاده است. اما به مرور زمان، اعترافات قطره‌چکانی آنها نشان داد که موشک‌ها به هدف برخورد کرده‌اند و سیستم گنبد آهنین ناتوان بوده و خساراتی نیز وارد شده است. همچنین ابتدا گفتند که هواپیمای اف-۳۵ آسیب ندیده، اما با گذشت زمان اعترافات بیشتری صورت گرفت. در مجموع، رژیم اسرائیل نتوانست سانسور کامل خبری را اعمال کند. این موضوع در مورد حمله حزب‌الله به مقر تیپ گولانی نیز صدق می‌کند؛ در حالی که آنها اعلام کردند چهار یا پنج نفر کشته و ۷۰ نفر زخمی شده‌اند، قطعا تعداد تلفات بیشتر از این است. درست است که رسانه‌ها، به‌ویژه رژیم صهیونیستی، تلاش می‌کنند اطلاعات را به گونه‌ای ارائه دهند که واقعیت را تحریف کنند، اما افکار عمومی دیگر به این آگاهی رسیده است که اطلاعات منتشر شده از سوی آنها کاملا واقعی نیست.
مشاهده می‌کنیم که خبرنگاران مشهور رسانه‌ای مثل بی‌بی‌سی فارسی از داخل سرزمین‌های اشغالی گزارش‌هایی تهیه می‌کنند که نشان‌دهنده فرار سرمایه‌ها و مهاجرت شهروندان و اوضاع به‌هم‌ریخته رژیم است. نیت آنها از این نوع خبررسانی چیست؟
این رسانه‌ها معمولا سعی می‌کنند به‌گونه‌ای عمل کنند که به نفع رژیم اسرائیل خبرها را مخابره کنند. اما درعین‌حال، برای حفظ اعتبار رسانه‌ای خود، گاهی گزارش‌هایی منتشر می‌کنند که بی‌طرف به نظر بیاید و بخشی از واقعیت‌ها را نیز منعکس کنند. به‌ویژه در یک سال گذشته، وضعیت به شکلی است که نمی‌توانند کاملا واقعیت‌ها را کتمان کنند. مهاجرت معکوس و خسارات اقتصادی جدی که به رژیم صهیونیستی وارد شده، به‌قدری آشکار است که حتی این رسانه‌ها مجبور به پذیرش بخشی از آنها هستند.
تحلیل شما در مورد وضعیت کلی خبررسانی و عملیات روانی رژیم اسرائیل بعد از موفقیت‌های حزب‌الله و ایران در عملیات «وعده صادق» چیست؟
باید گفت که رژیم صهیونیستی از منظر رسانه‌ای و مدیریت افکار عمومی در وضعیت پیچیده‌ای قرار دارد. در داخل، نتانیاهو با مخالفت‌های گسترده‌ای روبه‌رو است. یکی از دلایل ادامه جنگ و جنایاتی که انجام می‌دهد، تلاش برای حفظ بقای خود است. نتانیاهو می‌گوید که برای بقای رژیم اسرائیل می‌جنگد، اما درحقیقت او برای بقای شخصی خود و حفظ قدرت درحال جنگیدن است. این وضعیت نشان می‌دهد که رژیم اسرائیل، از نظر رسانه‌ای و روانی، در شرایطی است که مجبور به اعتراف به برخی از واقعیت‌ها شده و نمی‌تواند به‌طور کامل از قدرت رسانه‌ای خود برای تحریف واقعیت‌ها استفاده کند. رژیم اشغالگر قدس از نظر سیاسی در شرایط ویژه‌ای قرار دارد. با پیشرفت زمان، مشکلات اقتصادی و نارضایتی‌های داخلی نیز افزایش یافته‌اند. همزمان، فشارهای جبهه مقاومت به‌طور مداوم درحال شدت گرفتن است که باعث تنگ‌تر شدن عرصه برای رژیم شده است. در مقطعی، پس از ترور حسن نصرالله و برخی از رهبران حزب‌الله، نتانیاهو سعی کرد این‌گونه جلوه دهد که پیروز میدان است و هر کاری که بخواهد می‌تواند انجام دهد. حتی در مجمع عمومی سازمان ملل ادعا کرد که اسرائیل می‌خواهد نظم جدیدی را در خاورمیانه برقرار کند. این ادعا، چیزی جز یک بلوف نبود؛ چراکه اسرائیل به‌هیچ‌وجه در موقعیت یا اندازه‌ای نیست که بتواند چنین اقداماتی انجام دهد. مشابه این ادعاها، ایالات‌متحده نیز زمانی اعلام کرده بود که می‌خواهد خاورمیانه جدیدی طراحی کند، اما هرگز توان انجام چنین کاری را نداشت.رژیم اسرائیل سعی می‌کند با استفاده از قدرت رسانه‌ای خود، در برابر افکار عمومی خود را قدرتمند نشان دهد؛ برای مثال، آنها مدعی‌اند که به ایران پاسخ قاطع خواهند داد و حزب‌الله را به سرنوشتی مشابه غزه دچار خواهند کرد. همچنین می‌گویند که سیستم دفاعی جدیدی به نام «تاد» را از آمریکا دریافت کرده‌اند. اما در پس این ادعاها، واقعیت چیز دیگری است. گنبد آهنین آنها به‌شدت زیر سوال رفته و توانایی گذشته را ندارد. فشارهای افکار عمومی و مقاومت، به‌ویژه ازسوی حزب‌الله، روی رژیم اسرائیل به‌شدت افزایش یافته است و در نبرد زمینی نیز نتوانسته‌اند در جنوب لبنان به موفقیتی دست یابند. در واقع، در نبرد زمینی در برابر حزب‌الله شکست خورده‌اند.
درمجموع، رژیم اسرائیل بخش عمده‌ای از تلاش‌های خود را به عملیات روانی و جنگ رسانه‌ای معطوف کرده است. آنها سعی می‌کنند با وارونه جلوه دادن حقایق و بزرگنمایی، شکست‌ها و ناکامی‌های خود را تا حدی جبران کنند. اما همان‌طور که اشاره شد، در دنیای امروز دیگر نمی‌توان تنها یک روایت را به افکار عمومی ارائه داد و اخبار یک‌سویه نیستند. رسانه‌های مستقل و بی‌طرف نیز وجود دارند و به همین دلیل، ترفندهای رژیم اسرائیل در اقناع افکار عمومی چندان موفقیت‌آمیز نیستند و به بن‌بست خورده است. واقعیت‌ها و ماهیت جنایتکارانه این رژیم برای افکار عمومی جهان آشکار شده و اکنون بیشتر از گذشته می‌دانند که رژیم اسرائیل حتی به مأموران سازمان ملل نیز رحم نمی‌کند و به آنها حمله می‌کند.
حربه شایعه‌پراکنی و دروغ‌پردازی درباره سردار قاآنی که در رسانه‌های معاند چه هدفی را در وضعیت فعلی دنبال می‌کند؟
در واقع، این اقدامات ادامه همان خط‌مشی رژیم پس از ترورهای گذشته است. آنها سعی می‌کنند نشان دهند که همچنان در جنگ اطلاعاتی و عملیات روانی برتری دارند و می‌توانند به این نوع اقدامات ادامه دهند. اما این شایعات واقعیت ندارند و در چارچوب تبلیغات سیاه قرار می‌گیرند، بدون اینکه منبع مستندی برای آنها وجود داشته باشد. بیشتر این ادعاها در چارچوب شایعه‌پراکنی رسانه‌های معاند می‌گنجد.
در برخی از رسانه‌های داخلی نیز شاهد تحلیل‌ها و نقدهایی از اخبار شبکه‌های ۱۲ و ۱۴ رژیم صهیونیستی هستیم که گاه بخشی از آنها صحت دارد. این شبکه‌ها چه ریشه و سابقه‌ای دارند؟
این کانال‌های رژیم صهیونیستی از معدود رسانه‌هایی هستند که بخشی از اخبار واقعی و بخشی از اخبار هدایت‌شده را از داخل سرزمین‌های اشغالی مخابره می‌کنند. طبیعی است که این اخبار در سطح افکار عمومی و کارشناسان رسانه‌ها بازخوردهایی داشته باشد و آنها بادقت این نوع خبرها را تحلیل و بررسی می‌کنند. طبیعتا رسانه‌ها نقدها و تحلیل‌های خود را ارائه می‌دهند و بخش‌هایی از اخبار را که نادرست یا ناقص هستند نیز مورد بررسی قرار می‌دهند. این رسانه‌ها تلاش می‌کنند تا با تجزیه و تحلیل درست، آن بخش‌ها را نیز پوشش دهند.
راهکار مقابله با این جنگ روانی و دروغ‌پراکنی‌ها در داخل چیست؟
مقابله با این مسئله، به‌ویژه در مورد رژیم اسرائیل، چندان دشوار نیست. رژیم اسرائیل ذاتا تروریستی است و در ارتکاب جنایات بی‌رحمانه شهرت دارد. اکثریت افکار عمومی جهان با ماهیت جنایتکارانه این رژیم آشنا هستند. هرچه عمق این جنایات بیشتر نمایان شود، مخالفت‌ها با سیاست‌های اسرائیل نیز گسترش می‌یابد. این مخالفت‌ها تنها محدود به ایران نیست، بلکه در سراسر جهان، از اروپا تا آمریکا، تظاهرات و اعتراضات علیه اسرائیل برگزار می‌شود. حتی شخص دبیرکل سازمان ملل، آقای آنتونیو گوترش، به‌رغم تلاش بسیاری از دبیران کل سازمان ملل برای سکوت، چندین بار اعلام کرده که به دلیل مواضعش علیه اسرائیل مورد خشم این رژیم قرار گرفته است. سازمان‌های مردم‌نهاد در سراسر دنیا و افکار عمومی به‌طور فعال در حال افشاگری و اعتراض به سیاست‌های اسرائیل هستند.یکی از راهکارهای مقابله با این جنگ روانی، تاکید بر مخالفت‌های بین‌المللی با جنایات اسرائیل است. ایران نیز به‌عنوان یکی از حامیان اصلی جبهه مقاومت طبیعی است که باید در این زمینه فعال باشد، به‌ویژه در کشورهای اسلامی. نکته دوم این است که نباید به شایعات و عملیات روانی بیش‌ازحد توجه کرد. باید دقت کنیم که منبع اخبار چقدر معتبر و مستند است. در فضای مجازی، بسیاری از اخبار بدون مستندات کافی منتشر می‌شوند و برخلاف مطبوعات، خبری که در فضای مجازی منتشر می‌شود، نیازی به پاسخگویی ندارد؛ بنابراین، مردم نباید هر خبری را که می‌بینند سریع باور کنند و آن را منتشر کنند. بهتر است قبل از انتشار اخبار، راستی‌آزمایی انجام شود و بیشتر به رسانه‌های رسمی اعتماد کنیم تا به اخبار واقعی دست پیدا کنیم.