آگاه: در کرانه شمالی قدیمی‌ترین و مهم‌ترین خیابان و منطقه اداری و تجاری بندر عباس، معبد هندوها چشم هر تازه‌واردی را به خود جلب می‌کند. شیوه و سبک معماری این بنا، آدمی را به یاد معابد هندوها و هندوستان می‌اندازد. این معبد، معبد هندوهاست نه گبرها؛ اما از آنجا که مردم قدیم بندرعباس، هندوهای مقیم این شهر را به نام گور یا گبر می‌شناختند، معبد نیز در زبان مردم بومی به پرستشگاه بت‌گوران شهرت یافته است و همچنان مردم محلی کم‌وبیش آن را به همان نام می‌شناسند.
این اثر ارزشمند در تاریخ ۱اردیبهشت ۱۳۷۷ با شماره ثبتی ۱۹۹۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.معبد هندوهای بندرعباس در سال ۱۳۱۰هجری قمری، برابر با ۱۲۷۰خورشیدی، در زمان حکومت محمدحسن‌خان سعدالملک بنا شد. این معبد یکی از آثار منحصربه‌فردی است که ازسوی تجار شهری به نام شیکارپور از غرب هند ساخته شد. زمانی که آنها بندرعباس را ترک کردند، بت‌های معبد و طاقچه محراب را با خود بردند.
پرستشگاه بت‌گوران نشانه‌ای زنده از روابط تجاری باشکوه میان هندی‌ها و ایرانی‌هاست؛ نشانی که امروز آن‌چنان مورد کم‌توجهی قرار گرفته است که کمتر کسی به آن با دیده دقت می‌نگرد.در ساخت معبد هندوهای بندرعباس از لاشه سنگ، ملاط گل و ساروج، سنگ‌های مرجانی خاک و گچ‌های ضخیم ماده و گچ لویی استفاده شده است. نمای ظاهری معبد مخروطی شکل با رنگ سفید و شیارها و کنگرهای طولی است.اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهارگوش میانی که روی آن گنبدی قرار گرفته است. در اتاق آن طاقچه و قاب‌های کور به چشم می‌خورد و دورتادور اتاق نیز چهار راهرو وجود دارد که در گذشته زوار به دور آن زیارت می‌کردند. داخل راهروها حجره‌های کوچکی است که برای طلبه‌های مکتب برهمنی در نظر گرفته شده و داخل برخی از اتاق‌ها نقاشی‌های مذهبی دیده می‌شود که یکی از مهم‌ترین آنها خدای فلوت زن به نام کریشناست.بندرعباس هوایی گرم و شرجی دارد؛ بنابراین بهتر است در فصول سرد سال راهی این منطقه شوید.