آگاه: دره کول‌خرسان در ۳۵کیلومتری شمال شهر دزفول استان خوزستان قرار دارد، جایی در انتهای رشته‌کوه‌های پرشکوه و استوار زاگرس. دره در منطقه‌ای طبیعی به دور از مناطق شهری قرار دارد و نزدیک‌ترین روستا در همسایگی آن، روستای پاقلعه و بیشه بزان است. دره کول‌خرسان که محلی‌ها آن را کول‌خرسان یا دره ارواح می‌خوانند، شکل و شمایلی بسیار عجیب و مرموز دارد. این دره را دیواره‌هایی بلند و برآمده احاطه کرده‌اند که در برخی قسمت‌ها به‌قدری به هم نزدیک می‌شوند که نفس‌کشیدن برای دره را سخت می‌کنند. در این قسمت‌ها، مسیر به‌قدری باریک می‌شود که تنها یک نفر امکان عبور از دره را پیدا می‌کند. شاید به همین دلیل است که از آن به دره ارواح یاد می‌کنند. در تمام‌مدت عبور از این مسیرهای باریک این احساس در شما ایجاد می‌شود که چندان فاصله‌ای تا به‌هم‌پیوستن دو دیواره به یکدیگر نیست. هرچند این اتفاق رخ نخواهد داد اما هیجان آن ممکن است نفس‌هایتان را به شماره بیندازد.دره کول‌خرسان در تمام فصل‌های سال پرآب است و آب‌وهوایی معتدل و خنک دارد که اختلاف آن با شهر دزفول که در نزدیکی دره قرار دارد گاهی به حدود ۳۰درجه سانتیگراد می‌رسد. آب باریکه‌های جاری از گوشه‌گوشه صخره‌ها در فصل‌های پرآب و زمان بارندگی به آبشارهایی روان تبدیل می‌شود. آب‌های جاری در دل دره در انتهای مسیر به رودخانه دز سرازیر می‌شود. بلندی و تنگی دیواره‌ها که در بیشتر مسیر اجازه عبور نور به داخل را نمی‌دهد، آب‌های همیشه جاری در دل دره و نزدیکی آن به کوه‌های زاگرس باعث شده دمای دره کول‌خرسان بسیار خنک باشد و دمای آب گاهی به منفی ۲۰درجه سانتیگراد برسد.راه رسیدن به دره کمی دشوار است. بعد از چند کیلومتر پیاده‌روی، ورودی دره با نخل‌هایی که در آنجا نخلستانی کوچک به وجود آورده‌اند، نمایان می‌شود. کمی که از ورودی دره دور می‌شویم، پوششی عجیب و رویایی در دره خودنمایی می‌کند. در اینجا دیواره‌های دره را گیاه دارویی پرسیاوشان در آغوش گرفته است. صخره‌های سبزرنگ، که جریان آبی باریک از دل خود عبور می‌دهند، جلوه‌ای بی‌نظیر به دره داده است. در مسیر دره درختان سدر، کنار و بادام کوهی به چشم می‌خورند.کول‌خرسان ظاهری متفاوت از دره‌های دیگر دارد. گویا کسی دیواره‌ها را صیقل داده و بر آنها جامه‌ای سبز به تن کرده است. نکته عجیب دیگر، تنگی مسیر دره است. به نظر می‌رسد دیواره‌ها تمام تلاش خود را کرده‌اند تا به‌قدری به هم نزدیک شوند که بتوانند دره را پنهان نگه دارند. شاید به همین دلیل است که خرس‌ها تمایل داشته‌اند در اینجا را خانه خود کنند. اگرچه اطلاعات دقیقی در دست نیست، محلی‌ها معتقدند که دره در گذشته پناهگاه خرسان منطقه بوده و ازاین‌رو آن را کول‌خرسان یا همان دره‌خرسان می‌نامند.