آگاه: به نقل از آی‌ای، مهندسان مکانیک و زیست‌شناسی این موسسه و متخصصان علوم مواد و جریان سیالات با همکاران خود در برلین برای توسعه هیدروژل‌های پویا همکاری کردند. آنها به ساخت «بن‌مایه شیمیایی» که به صدف‌ها اجازه می‌دهد به سطوح بچسبند، یعنی کاتکول‌ها و تیول‌ها نزدیک شدند.
در کنار خواص شگفت‌انگیز چسبندگی صدف‌ها که «استادهای چسبندگی زیر آب» هستند، محققان به ماده‌ای برای جلوگیری از آلودگی میکروبی و باکتریایی نیاز داشتند تا بتوانند یک چسب زیست‌پزشکی ایجاد کنند و هیچ‌چیز شبیه مخاط نیست. مخاط هر لایه از بدن ما را که با پوست پوشانده نشده است به‌عنوان یک دیواره لزج در برابر عوامل خارجی مزاحم مانند میکروب‌ها و باکتری‌ها می‌پوشاند. با ترکیب این دو قدرت، مهندسان ژلی ایجاد کردند که به انواع سطوح و نه فقط سطوح خشک می‌چسبد، زیرا بدن انسان به مواد ضد آب نیاز دارد.
برای آزمایش «هیدروچسب» جدید الهام گرفته از مخاط صدف، آنها آن را در طول شب روی سطوح شیشه‌ای با باکتری‌ها قرار دادند. آنها مشاهده کردند که با موفقیت از تشکیل یک بیوفیلم از باکتری‌ها جلوگیری می‌کند. این ماده با چسب‌های موجود در بازار مطابقت داشت؛ بنابراین این ماده می‌تواند جایگزین واقعی برای چسب‌های پزشکی موجود باشد. کاربردهای چسب فراتر از پزشکی است، زیرا می‌توان از مواد طبیعی دیگری مانند کراتین استفاده کرد، که توسعه مواد بسته‌بندی پایدار با کمک آن را ممکن می‌سازد.
مهندسان رویای آن روزی را می‌بینند که مایعی که با تزریق یا اسپری استفاده می‌شود و تبدیل به یک ژل چسبنده می‌شود، می‌تواند به‌طور موثر ایمپلنت‌های پزشکی را برای استریل کردن آنها بپوشاند.