آگاه: وی با بیان اینکه ماه رمضان بستر سه حقیقت است اظهار کرد: رمضان ماه نزول قرآن بوده و همه کتب آسمانی در این ماه نازل شده‌اند. اگر این حقیقت از ماه رجب، شعبان و ذی‌الحجه مهم‌تر می‌شود، یکی از دلایلش نزول قرآن است.
علوی تهرانی با اشاره به اینکه اتصال عالم ملکوت با عالم ملک به‌واسطه نزول یکباره قرآن در این ماه اتفاق افتاده است عنوان کرد: لذا یکی از مسائلی که به ماه رمضان ارزش داده نزول قرآن است. پس باید بررسی شود که قرآن چگونه کتابی است؟ حضرت امیر(ع) فرمودند: خداوند محمد را مبعوث کرد تا بندگانش را از پرستش بت‌ها برهاند و به پرستش خدا وادار کند و از فرمانبرداری شیطان منع کند و به فرمان خدا درآورد. یعنی دو ماموریت پیامبر توحید در الوهیت و توحید در اطاعت است.
این استاد حوزه علمیه ادامه داد: این دو ماموریت به‌واسطه قرآن انجام می‌شود. پس ما با قرآن حتما باید به توحید در الوهیت و اطاعت برسیم، چون اطاعت از «ولی» مهم‌ترین فصل زندگی انسان است. واجب‌الإطاعه بودن چیزی‌ است که خدا به‌واسطه آن بر اهل‌بیت(ع) منت گذاشته است؛ بنابراین قرآن کتاب رسیدن به الوهیت و اطاعت است.
علوی تهرانی  گفت: پیامبر فرمودند: قرآن از همه‌چیز برتر است. کسی‌که آن را محترم بشمارد، خدا را محترم شمرده و کسی‌که آن را احترام نکند به خدا بی‌حرمتی کرده است. اینکه به قرآن ثقل اکبر گفته‌اند در بحث حجیت است، نه منزلت. چون قرآن تاییدکننده حجت الهی است، پس باید از نظر حجیت بالاتر باشد. اما وقتی حجت خدا تایید شد باید منزلت او را از قرآن بالاتر دانست. به همین دلیل است که حضرت امیر فرمودند: قرآن‌های بالای نیزه را بزنید که من قرآن ناطق هستم.
وی ادامه داد: حضرت امیر درباره حقیقت قرآن فرمودند: خداوند در کتاب خود بی‌آنکه او را ببینند خود را به بندگانش آشکار ساخت، به آنچه از قدرت خود به آنها نشان داد. اهل خدا، اهلیت با قرآن دارند. مردم به سه گروه تقسیم می‌شوند که دیروز بیان شد اهل دنیا، اهل آخرت و اهل الله. اهل الله کسانی هستند که افق نگاه آنها اشتیاق بهشت است، نه فرار از دوزخ. لذا نقل می‌شود که بهشت به جناب سلمان مشتاق‌تر است تا سلمان به بهشت! افق دید اهل الله، خود خداوند است.
این استاد حوزه علمیه اضافه کرد: پیامبر فرمودند: خاصان خدا و کسانی‌که اهل خدا هستند اهلیت با قرآن دارند. لذا صرف خواندن قرآن اهلیت حاصل نمی‌شود. اهلیت با قرآن به معنای تناسب همه‌جانبه با قرآن است. اگر کسی بخواهد اهلیت با قرآن پیدا کند باید به اهلیت ماه رمضان برسد. چون رمضان ظرف نزول قرآن است. اگر کسی بخواهد تناسب همه‌جانبه با قرآن پیدا کند اولین گام از گام‌های چهارگانه قرائت قرآن است.
وی با بیان اینکه خواندن قرآن به چند دلیل واجب است، عنوان کرد: نخست، سفارش به خواندن قرآن به قدر تیسّر است، دوم، تأسی به پیامبر به‌عنوان اسوه حسنه. تأسی به پیامبر زمانی محقق می‌شود که سه ویژگی در انسان وجود داشته باشد: به خدا و روز قیامت امید داشته باشد و خدا را بسیار یاد کند.
علوی تهرانی با بیان اینکه قرائت قرآن پیوند با خداست گفت: رسول خدا فرمودند: هرکس از شما دوست دارد با خدا سخن بگوید پس قرآن بخواند. یعنی کسی‌که قرآن می‌خواند با خدا پیوند می‌خورد. همنشینی با خداوند بر شما اثر می‌گذارد و شما را نورانی می‌کند. چون خداوند نور است. امام باقر(ع) به جابر جعفی فرمودند: شیعیان ما شناخته نمی‌شوند مگر به‌واسطه ۱۳خصلت. یکی از این خصال، تلاوت قرآن است. پس تلاوت روزانه قرآن علامت تشیع است. سعی کنید روز و شب دو ختم قرآن داشته باشید. یکی به نیت سلامتی امام زمان(عج) و دیگری هم برای تعجیل در فرج ایشان.
وی افزود: اگر کسی در ماه رمضان به امام نظر نکند، از ماه رمضان بهره نبرده است. پس ماه رمضان خودتان را به امام زمان گره بزنید. مهم‌ترین اثری که در قرآن وجود دارد ارتباط با حضرت حق است. خداوند می‌فرماید: من از رگ گردن به انسان نزدیک‌ترم. پس چرا ما این «قُرب حبل‌الوریدی» را درک نمی‌کنیم؟ در حدیث قدسی آمده: بنده من! باغ من قلب تو و بهشت من باغ توست. اگر من را در باغ خودم راه ندهی، من نیز تو را در باغ خودت راه نمی‌دهم! قلب انسان یک پدیده بی‌نظیر در نظام خلقت است که اگر سالم بماند، به پرستش خدا روی می‌آورد و اگر مریض باشد از حق و پرستش آن انحراف پیدا می‌کند. یکی از بیماری‌های قلب «موت قلب» است که اگر کسی دچارش شد دیگر به راه هدایت بازنمی‌گردد.
این استاد حوزه علمیه در پایان خاطرنشان کرد: حضرت امیر به فرزندش فرمودند: از قرائت قرآن غفلت نکن. حیات قلب تو به قرائت قرآن است. احیای قلب باعث ادراک حق می‌شود و برای اینکه قلب دچار موت نشود باید قرآن خواند. لذا اصلی‌ترین اثر قرآن ارتباط با حضرت حق است و چون ظرف نزول قرآن ماه رمضان است تلاوت در این ماه ارتباط قوی‌تری با حضرت حق برقرار می‌سازد. ما باید قدر ماه رمضان را بدانیم که ظرفیت‌ساز و ولی‌ساز است.