آگاه: دکتر «ژائو ژائو» (Zhao Zhao) پژوهشگر «دانشگاه گوئلف» (University of Guelph) و همکارانش چهار سال پس از پژوهش پیشین خود، دیگر نیازی به ربات آن پژوهش برای هدف اصلی خود نداشتند، اما این بدان معنا نبود که ربات دیگر موردنیاز نیست. به نقل از یورک الرت، ژائو در پژوهش جدید، نقش‌های جدیدی مانند حیوان خانگی و همراه را که ربات به عهده گرفت و این که چگونه روابط ما با فناوری می‌تواند با گذشت زمان تغییر کند، بررسی کرد. ژائو و همکارانش چهار سال پیش یک ربات کوچک خواننده به شکل جغد به نام «لوکا» (Luka)  را در خانه ۲۰ خانواده قرار دادند. فرزندان این ۲۰ خانواده در آن زمان در مقطع پیش‌دبستانی بودند و تازه خواندن را یاد می‌گرفتند. وظیفه لوکا اسکن صفحات کتاب‌های مصور فیزیکی و خواندن آنها با صدای بلند بود تا به کودکان کمک کند که مهارت‌های اولیه سوادآموزی را در خود پرورش دهند.
ژائو گفت: ما در سال ۲۰۲۵ بازگشتیم و انتظار نداشتیم چیز زیادی پیدا کنیم. بچه‌ها بزرگ شده بودند. سطح خواندن دیگر متناسب با سن نبود. مطمئناً کار لوکا به پایان رسیده بود. در عوض، ما چیز خارق‌العاده‌ای را مشاهده کردیم. ژائو ادامه داد: ۱۸ خانواده هنوز ربات خود را داشتند. بسیاری از آنها هنوز ربات را شارژ می‌کردند. تعداد کمی از آن به‌عنوان پخش‌کننده موسیقی استفاده می‌کردند. برخی به‌سادگی آن را روی قفسه کنار کتاب‌های کودک و یادگاری‌ها گذاشته بودند. چشمانش هنوز به‌آرامی می‌درخشیدند. لوکا در خانه آنها مانده بود. والدین و فرزندان در مصاحبه با ژائو و همکارانش، لوکا را به شیوه‌های تأثیرگذاری توصیف کردند. یکی از کودکان، ربات را «برادر کوچک من» نامید. دیگری گفت لوکا تنها حیوان خانگی بوده که تابه‌حال داشته است. برخی والدین اعتراف کردند که آن را بیشتر برای خودشان نگه می‌دارند تا برای فرزندان‌شان، زیرا لوکا یک یادآوری نوستالژیک از داستان‌های پیش از خواب و مراحل اولیه زندگی آنهاست.این پژوهش در مجله «Frontiers in Robotics and AI» به چاپ رسید.