آگاه: این برشی از یک متن اینترنتی است که این روزها زیاد دست به دست می‌شود و اشاره‌ای است به شهادت حجت‌الاسلام والمسلمین ولی‌الله حیدری، امام جماعت موقت مسجدی در غرب تهران که در بین نماز ظهر و عصر در روز پنج‌شنبه ۱۰ مهر توسط یک فرد جانی به قتل رسید.
پنج‌شنبه به بازپرس جنایی تهران خبر رسید که جنایتی در مسجدی واقع در غرب تهران رخ داده است. بعد از اعلام این گزارش، تیم جنایی در محل حادثه که در منطقه پونک و محله چهاردیواری بود، حاضر شد. بررسی‌ها حکایت از این داشت که امام جماعت موقت مسجد در حال برگزاری نماز در مسجد هدف ضربات چاقو و قمه قرار گرفت. هرچند وی برای درمان به بیمارستان انتقال یافت، اما به‌ رغم تلاش پزشکان جانش را از دست داد.
ماموران متوجه شدند که ضارب پس از آنکه به امام جماعت حمله کرد قصد فرار از مسجد را داشت، اما شهروندان مانع وی شدند. او در حالی‌که در محاصره نمازگزاران بود و راه فراری نداشت، ناگهان حالش به هم خورد و نیمه‌بیهوش شد که به مراکز درمانی انتقال یافت و مشخص شد قبل از حمله اقدام به مصرف قرص کرده بود تا به زندگی‌اش پایان بدهد. در این شرایط پزشکان معده او را شست‌وشو دادند و با خروج سم از بدنش به زندگی برگشت.
متهم به قتل حدودا ۴۳ ساله و مدعی است که به‌خاطر بیکاری و مشکلات شدید اقتصادی دچار جنون شده است.
در مورد انگیزه‌های این فرد جانی، سخنی در میان نیست؛ سخن اصلی با انبوهی از شخصیت‌های سرشناس اجتماعی است که برای وقوع کوچک‌ترین اتفاق در کشور، اگر پای حکومت در میان باشد، نوحه‌سرایی و سوگواری می‌کنند و آیه یأس می‌خوانند اما چاقو خوردن یک روحانی ساده‌زیست در محراب عبادت را نمی‌بینند و در اصل خود را به ندیدن می‌زنند.
اما فارغ از این موضوعات، روایت دست اولی از لحظه شهادت شهید ولی‌الله حیدری در محراب عبادت وجود دارد؛ طبق گفته یکی از دوستان نزدیک شهید حیدری، ایشان پس از مضروب شدن توسط آن فرد جانی، بلافاصله دستان خود را روی محل فرود چاقو در بدنش گذاشت تا مبادا حتی یک لکه و قطره خون از بدن او روی مسجد فروافتد؛ علت این اقدام شهید حیدری آن بود که طبق فتوا و قاعده مشهور فقهی، نجس کردن مسجد و متعلقات مسجد مثل فرش و پرده و غیره، حرام است و شهید حیدری در آخرین لحظات حیات خود و در لحظه احتضار در حالی که درد شدید ناشی از چاقو خوردن را تحمل می‌کرد، بسیار مراقب بود تا مبادا مسجد که خانه خداست، نجس شود و اینچنین حتی ناخواسته مرتکب فعلی حرام شود. حقیقتا چه سرانجام نیکی برای شهید حیدری رقم خورد و همچون مراد و سرورش امیرالمومنین علی (ع) در محراب عبادت، فیض شهادت را چشید؛ طوبی‌له.