آگاه: در همین راستا، وزارت جنگ آمریکا از کشته شدن دو نظامی این کشور در جریان حادثه تیراندازی در سوریه خبر داد. به گزارش پنتاگون، این تیراندازی نیروهای آمریکایی مستقر در شهر تدمر سوریه را هدف قرار داده که در نتیجه آن، علاوه بر کشته شدن دو نظامی آمریکایی، یک مترجم آمریکایی نیز جان خود را از دست داد و سه نفر دیگر زخمی شدند. وضعیت مجروحان تحت مراقبت‌های درمانی اعلام شده است.
در پی این حادثه، پیت هگست، وزیر جنگ آمریکا با صدور بیانیه‌ای مدعی شد عامل این تیراندازی کشته شده است. وی در اظهاراتی تهدیدآمیز تاکید کرد: هر فردی که آمریکایی‌ها را در هر نقطه‌ای از جهان هدف قرار دهد، بدون هیچ‌گونه رحمی کشته خواهد شد. فرماندهی مرکزی نیروهای تروریستی آمریکا موسوم به سنتکام در نخستین واکنش به این تیراندازی، مدعی شد که عامل حمله به نیروهای آمریکایی در شهر تدمر سوریه، یک نیروی مسلح عضو گروه داعش بوده است. اما سپس مشخص شد که عامل حمله به آمریکایی‌ها، از اعضای حلقه امنیتی جولانی بوده است.
روزنامه وال‌استریت ژورنال به نقل از یک افسر آمریکایی درباره جزئیات حمله به نظامیان آمریکایی در تدمر سوریه اعلام کرد که این حمله در جریان نشستی میان یک افسر آمریکایی و یک مقام وزارت کشور سوریه در شهر تدمر رخ داده است. این روزنامه نوشت: یک فرد مسلح به‌تنهایی از پنجره ظاهر شد و اقدام به تیراندازی کرد که در پی آن، نیروهای آمریکایی و سوری به حمله پاسخ دادند و فرد مهاجم کشته شد.
مدیر اداره امور آمریکا در وزارت امور خارجه وابسته به رژیم جولانی در سوریه ادعا کرد: سوریه همچنان به همکاری با شرکای خود برای جلوگیری از بازگشت داعش پایبند خواهد ماند. همچنین اسعد الشیبانی، وزیر امور خارجه رژیم جولانی با محکوم کردن این حمله گفت: حمله تروریستی به گشت مشترک آمریکایی-سوری مقابله با تروریسم در نزدیکی تدمر را به‌شدت محکوم می‌کنیم.
تام باراک، نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه نیز اعلام کرد: تعداد محدودی از نیروهای ما همچنان در سوریه برای شکست داعش و حفاظت از آمریکا در برابر تروریسم مستقر هستند. وی افزود: در کنار دولت سوریه، هر فرد یا نهادی را که در تامین مالی یا مشارکت در این اقدام جنایتکارانه نقش داشته باشد، تحت پیگرد قرار خواهیم داد. این مقام آمریکایی تاکید کرد: از ماموریت شکست داعش عقب‌نشینی نخواهیم کرد و هرگونه حمله به آمریکایی‌ها با پاسخ سریع و قاطع روبه‌رو خواهد شد.
نماینده ویژه آمریکا همچنین مدعی شد که این کشور از تعهد رئیس‌جمهوری خودخوانده سوریه به عزم راسخ برای شناسایی عاملان این حمله و پاسخگو کردن آنان استقبال می‌کند. اما پس از حمله به نیروهای آمریکایی، منابع محلی در سوریه گزارش دادند که جنگنده‌های آمریکایی با پرتاب بمب‌های منور، آسمان شهر تدمر در حومه استان حمص را روشن کردند. همچنین به گفته این منابع، نیروهای آمریکایی پس از انجام عملیات بازداشت مظنونان که حدود دو ساعت به طول انجامید، از شهر تدمر عقب‌نشینی کردند.

زایش سوریه سوم
عبدالباری عطوان، نویسنده و تحلیلگر سرشناس جهان عرب و سردبیر روزنامه رای‌الیوم در یادداشتی درباره ابعاد حمله اخیر به آمریکایی‌ها در سوریه نوشت: کشته شدن سه شهروند آمریکایی شامل دو نظامی و یک مترجم و زخمی شدن سه نفر دیگر در حمله‌ای در شهر باستانی پالمیرا در حومه شرقی حمص، رویدادی کم‌سابقه و شوک‌آور برای دولت آمریکا به شمار می‌آید. این حادثه نه‌تنها برای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا و تیم سیاسی و امنیتی او، بلکه برای توماس باراک، فرستاده ویژه‌اش و نیز برای احمد الشرع، رئیس دولت موقت سوریه، نشانه‌ای نگران‌کننده تلقی می‌شود؛ آن هم در زمانی که دمشق خود را در حال جشن گرفتن نخستین سالگرد سقوط نظام پیشین و همچنین لغو تحریم‌های اقتصادی آمریکا موسوم به قانون سزار می‌دید.
بر اساس اطلاعات منتشرشده، هیات آمریکایی هدف حمله در نشستی محرمانه در پالمیرا واقع در استان حمص، با عنوان ظاهری مبارزه با تروریسم شرکت کرده بود. با این حال، هدف واقعی این نشست، بررسی ایجاد و گسترش پایگاه‌های نظامی آمریکا در صحرای سوریه بوده است. حمله انجام‌شده به‌منزله هشداری صریح تفسیر می‌شود مبنی بر اینکه این طرح‌ها با مقاومت جدی مواجه خواهند شد و حتی در صورت اجرا، امنیت لازم چه در نزدیکی مرزهای عراق و چه در عمق خاک سوریه، را نخواهند داشت. نکته قابل توجه آن است که عامل مستقیم این حمله ـ که تلفات بی‌سابقه‌ای در میان نیروهای آمریکایی بر جای گذاشت و یک نیروی امنیتی سوری نیز در آن کشته شد ـ تنها یک فرد بوده که در نهایت جان خود را از دست داده است. با این حال، بسیاری از ناظران بعید می‌دانند عملیاتی با این سطح از دقت در شناسایی، برنامه‌ریزی و اجرا، اقدامی کاملا فردی بوده باشد. همین امر پرسش‌های مهمی را درباره پشت‌پرده این عملیات و زمان‌بندی آن مطرح کرده است.
در این چارچوب، چند سناریو درباره عاملان احتمالی حمله مطرح می‌شود. نخست، احتمال نقش‌آفرینی گروه داعش است که پیشتر بیش از دو سال کنترل پالمیرا را در اختیار داشت و حضورش در این منطقه همچنان منتفی دانسته نمی‌شود؛ موضوعی که ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا موسوم به سنتکام نیز به‌طور ضمنی به آن اشاره کرده است. سناریوی دوم، به مقاومت‌های اسلامی ـ ملی سوری نسبت داده می‌شود؛ گروه‌هایی متشکل از نظامیان و نیروهای امنیتی وابسته به ساختار پیشین که وفاداری خود را حفظ کرده‌اند و ممکن است راهبرد جدیدی را با هدف قرار دادن مستقیم نیروهای آمریکایی، همزمان با مقابله با حملات اسرائیل در مناطقی چون بیت‌جن و دامنه‌های جبل‌الشیخ، آغاز کرده باشند. از دیگاه عطوان، سناریوی سوم نیز به گروه‌هایی اشاره دارد که پیشتر هم‌پیمان هیات تحریرالشام به سرکردگی ابومحمد الجولانی بوده و سپس از آن جدا شده‌اند؛ این احتمال با وجود برخی گزارش‌ها و انتشار تصاویری تاییدنشده از عامل حمله در کنار الجولانی، هنوز از سوی منابع رسمی یا مستقل معتبر تایید نشده است.
در هر صورت، حمله پالمیرا و ابعاد انسانی و روانی خسارت‌های آن برای آمریکا، این پیام را منتقل می‌کند که سال دوم سوریه جدید لزوما ادامه آرام سال نخست نخواهد بود. تحولات جاری، تنوع بازیگران مسلح، تعدد جبهه‌ها و شکل‌گیری ائتلاف‌ها و مقاومت‌های تازه، می‌تواند زمینه‌ساز ظهور سوریه سومی با هویتی عربی ـ اسلامی شود؛ سوریه‌ای که شاید نه‌تنها بخشی از محور مقاومت، بلکه حتی در جایگاه رهبری آن قرار بگیرد. طرح آمریکایی که همزمان پشتیبان جنگ‌ها و کشتارهای رژیم صهیونیستی در منطقه توصیف می‌شود، ضربه‌ای جدی دریافت کرده است. این ضربه بیش از هر چیز به ناآگاهی و خطاهای راهبردی مشاوران و کارشناسانی نسبت داده می‌شود که ترامپ به آنها تکیه دارد؛ افرادی که به‌زعم منتقدان، شناختی عمیق از تاریخ و بافت اجتماعی ـ سیاسی جهان عرب ندارند.
این اتفاقات با تجربه افغانستان نیز قابل مقایسه است؛ جایی که آمریکا با وجود برتری نظامی و سرمایه‌گذاری‌های کلان، به‌دلیل افزایش تلفات انسانی و نبود پذیرش اجتماعی، ناچار به عقب‌نشینی شد. در چنین فضایی، شعارهای برخی نیروهای ارتش جدید سوریه در حمایت از غزه و طوفان‌الاقصی دیگر تعجب‌برانگیز نیست و حتی احتمال مشارکت جوانان سوری سرخورده از تبلیغات آمریکا در چنین حملاتی دور از ذهن تلقی نمی‌شود. در نهایت، عملیات پالمیرا، فارغ از عاملان آن، به‌عنوان نقطه عطفی معرفی می‌شود که می‌تواند آغازگر مرحله‌ای تازه نه‌تنها برای سوریه، بلکه برای کل منطقه باشد؛ مرحله‌ای که در آن جایی برای آمریکا، رژیم صهیونیستی و متحدان آنها در معادلات آینده غرب آسیا باقی نخواهد ماند.