آگاه: این «عینک‌ها» در واقع یک هدست هستند، شبیه هدست‌های واقعیت مجازی یا واقعیت افزوده. این دستگاه از حسگرها و هوش مصنوعی استفاده می‌کند، درست مثل فناوری خودروهای خودران. اما برخلاف هدست‌های واقعیت مجازی، این دستگاه هیچ تصویری نمایش نمی‌دهد. در عوض، با ارتعاش‌های ظریف روی پیشانی و صدای هدایتگر از طریق بلندگوهای مخصوص، مسیر درست را به کاربر نشان داده و از برخورد با موانع جلوگیری می‌کند.
این دستگاه می‌تواند کاربر را به مقصد خاصی هدایت کند، اشیای اطراف را معرفی کند و هنگام عبور از مکان‌های عمومی راهنمای او باشد. سیستم هوش مصنوعی بیش از ۱۰۰ بار در ثانیه داده‌های حسگرها را پردازش می‌کند تا مسیر حرکت و موانع جلوی پای کاربر را تشخیص دهد و از برخورد جلوگیری کند. همچنین از مدل هوش مصنوعی برای شناسایی مسیرهای عبور عابر پیاده استفاده می‌کند تا هنگام عبور از خیابان، هدایت ایمن انجام دهد. کاربر می‌تواند با صدا، درخواست هدایت به مکان‌های مشخصی مثل «خانه» یا «محل کار» بدهد. شرکت سازنده می‌گوید در حال توسعه قابلیت‌های هوشمندتر است تا برای مثال کاربر بتواند بگوید «مرا به دفترم ببر» و هدست او را تا پشت میزش در همان ساختمان هدایت کند. حتی می‌توان پرسید که «نزدیک‌ترین استارباکس کجاست؟» و هدست تا پیشخوان آنجا کاربر را راهنمایی کند.
این هدست شامل ۶ دوربین، دو پروژکتور لیزری مادون قرمز برای استفاده در تاریکی، سه واحد اندازه‌گیری اینرسی (IMU) شامل شتاب‌سنج و ژیروسکوپ و سیستم جی‌پی‌اس است. این تجهیزات موانع سطح زمین و بالای سر را تشخیص می‌دهند و حتی فراتر از توانایی عصای سفید معمول نابینایان عمل می‌کنند. دستگاه می‌تواند پله، درب، ایستگاه اتوبوس، گودال‌های آب و برف لغزنده را هم شناسایی کند.