اوایل شهریور ۱۳۴۷ بود که پرسش‌ نامه‌ای از سوی جمعی از فدائیان فلسطینی به دست امام خمینی(ره) رسید. در این فرمان‌خواهی آمده بود که در حال حاضر برای نجات اماکن مقدسه به غیر از متوسل شدن به مقاومت مسلحانه، چاره‌ای نیست و در چنین شرایطی، آیا مسلمانانی که توانایی حمل سلاح و جهاد داشته اند یا افرادی که می‌توانند کمک مالی کنند، ‌ می‌توانند از این خدمت دینی سرپیچی کنند و اوضاع را نادیده بگیرند؟

در ادامه مطرح کردند که آیا جایز است از زکات و حقوق شرعیه در مسلح نمودن و تربیت مسلمانان استفاده کرد یا خیر؟ زمینه طرح این فرمان‌خواهی شاید به اعلامیه ۱۵ ماه پیش امام خمینی(ره) در ایام جنگ ۶ روزه اعراب و اسرائیل انتشار یافته بود، بر می‌گشت.  

اما فرمان امام خمینی(ره) در پاسخ به فدائیان فلسطین به شرح زیر است:

قبلًا هم تذکر داده‌ام که دولت غاصب اسرائیل، با هدف‌هایی که دارد، برای اسلام و ممالک مسلمین خطر عظیم دارد و خوف آنست که اگر مسلمین به آن‌ها مهلت دهند، فرصت از دست برود و جلوگیری از آن‌ها امکان‌پذیر نشود و چون احتمال خطر متوجه به اساس اسلام است، لازم است بر دُول اسلامی به‌خصوص و بر سایر مسلمین عموماً، که دفع این ماده فساد را به هر نحو که امکان دارد بنمایند و از کمک به مدافعین کوتاهی نکنند و جایز است از محل زکوات و سایر صدقات در این امر مهم حیاتی صرف نمایند. از خداوند تعالی مسألت می‌نماید که موجب تنبّه و بیداری مسلمین را فراهم فرماید و دفع شرّ اعداء اسلام را از بلاد مسلمین بفرماید.

والسلام علی من اتّبع الهدی. روح‌الله الموسوی الخمینی؛ به تاریخ ۳ جمادی‌الثانیه ۸۸ [۶ شهریور ۱۳۴۷]