آگاه: اولیور گالمیستر، از ناشران فرانسوی به فرانس اینتر گفت: ترامپ نماینده هیچ چیز نیست، او فقط نشانه آمریکایی است که از خود متنفر است. لورن گراف رمان‌نویس «موردعلاقه» باراک اوباما، رییس‌جمهوری سابق دموکرات، که در فلوریدا نیز کتاب‌فروشی دارد چنین واکنش نشان داد: «دردی که پس از این انتخابات خواهد آمد، بسیار زیاد خواهد بود.»
اولیور گالمیستر هم که مدیر انتشارات گالمیستر در زمینه ادبیات خارجی و آمریکایی است، گفت: من درحال‌حاضر پیام‌هایی از دوستان نویسنده‌ای که از این امر ناراحت هستند دریافت می‌کنم.
آنها به یقین خودشان درباره آن می‌نویسند. وی همچنین تاکید کرد که این رویداد روش کار او را تغییر نخواهد داد.
 وی افزود: ما بازیگران فرهنگ مردم هستیم، باید فرهنگ‌ها و تفاوت‌هایمان را بازتاب دهیم و این تنها عزم من را برای انجام خوب کارم به‌عنوان یک مدیر فرهنگی تقویت می‌کند.
فرانسیس گفارد رییس موسسه جشنواره ادبی آمریکا و مدیر مجموعه کتاب‌های «سرزمین آمریکا» در انتشارات آلبین میشل، نیز درباره انتخاب دونالد ترامپ گفت این امر شاهد دیگری درباره کشوری جدید و وسیع، با تاریخی متضاد است که دونالد ترامپ تنها آخرین نمونه آن است. فرانسیس گفارد، از دیگر چهره‌های ادبیات فرانسه گفت: اکثریت قریب‌به‌اتفاق نویسندگان آمریکایی به ترامپ رأی ندادند. این نویسندگان خوانندگان خود را دارند و انتخاب ترامپ نباید در این امر تغییری ایجاد کند.
کولسون وایتهد، نویسنده آمریکایی که آخرین رمانش به نام «قاعده جنایت» ۲۵سپتامبر ازسوی آلبین میشل در بخش «سرزمین آمریکا» منتشر شده هم از نمایندگان آمریکایی فاصله گرفتن از دونالد ترامپ است که با اعلام نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری در «فرانس۲» ابراز تاسف کرد و گفت: کشور واقعا تقسیم شده است، فکر نمی‌کنم در طول عمرم هیچ آشتی بین این دو بخش ببینم. در همین حال بسیاری از نویسندگان فرانسوی چه از طریق نقاشی و چه از طریق متن، در شبکه‌های اجتماعی خشم و ناامیدی خود را نشان دادند.
نیکلاس ماتیو برنده جایزه گنکور ۲۰۱۸ ناراحتی خود را در اینستاگرام ابراز کرد و با یادآوری اینکه هانتر اس. تامپسون کمپین نیکسون را در سال ۱۹۷۲ دنبال کرد و متنی را تولید کرد که به همان اندازه بی‌طرفانه و بی‌رحمانه بود، گفت می‌تواند تصور کند که این بار اگر او قرار بود چیزی بنویسد علیه ترامپ چه می‌نوشت و از قول او نوشت: ترامپ را از قدیم می‌شناختم، هیولایی است که فقط آمریکا بلد است بسازد، پر از غرور نیویورکی و ابتذال ریگانی، یک لعنتی تمام‌عیار، یک دیو، یک نابغه برای شستشوی مغزی و یک سرگرم‌کننده. 
از آن زمان تاکنون هیچ‌چیز تغییر نکرده است: این حیوان چاق‌تر، فریبنده‌تر و زشت‌تر شده؛ همان اتفاقی که اغلب برای خوک‌هایی که به کشتارگاه فرستاده نمی‌شوند می‌افتد. در اعماق وجودش، هنوز هم این دروغگوی چیره‌دست، این جادوگر توهین و این وراج بی‌شرم، جاذبه‌ای است که شایسته وگاس است، یک نهنگ بدون هیچ سوپرایگوی باقی مانده و مانند بخار قطاری که به دیوار بخورد...
پنه‌لوپه باجیو، نویسنده نیز خشم خود را به اشتراک گذاشت و مجموعه‌ای از واکنش‌ها را استوری کرد که یکی از آنها تصویری از هنرمند بریتانیایی کورنلیا پارکر با عنوان «وحشت! وحشت!» بود و مجسمه آزادی را درحالی‌که از ترس به خود می‌لرزد و چشمانش گرد شده، منتشر کرد.
کمیل فرودوو- متِقی فیلسوف و نویسنده کتاب «پدرسالاری، پایان یک جهان» از انتشارات سویی نیز از «شکاف جنسیتی» بین رأی‌دهندگان دونالد ترامپ و کامالا هریس ابراز تاسف کرد و نسبت‌به «اشباع شدید ایده‌های مردانه در جامعه آمریکا» هشدار داد.
لوئیسون، یکی دیگر از نویسندگان دنیای ادبیات نیز ترس خود را از طریق مجموعه‌ای از نقاشی‌هایی که به اشتراک گذاشت، ابراز کرد و نوشت: چه فاجعه‌ای در راه است، همه شب به فکر آمریکایی‌ها و زندگی آینده‌شان بودم. چه جهنمی بشود!