روایتی نو از واقعه‌ای کهن

تاب تاریخ در تک‌تک برگ‌های خود گواهی می‌دهد که هیچ‌کدام از نویسندگان آثار ادبی (نظم و نثر) و آثار ادبیات دراماتیک (نمایشنامه و فیلمنامه) به‌هیچ‌وجه در مقام مورخ نَه تعریف شده‌اند و نه ادعای آنان را داشتند؛ آن روی سکه نیز به گواه همان کتاب تاریخ، هیچ مورخی نیز خود را نویسنده در هر دو شاخه‌ای که از آن یاد شد نام نبرده و مدعای این مهم نبوده است.