بازنمایی خشونت در سریال‌های نمایش خانگی

از آن زمان که به تماشای کودکی نشستیم که از دور، با هدستی روی گوشش اما از آینه یک ماشین، مشاهده‌گر قتل پدرش بود، می‌شد حدس زد که به این روزها برسیم که شاهد خردسالی در قصه یک سریال باشیم که مستقیما در صحنه جرم حضور دارد، صدای مهیب گلوله را می‌شنود و حتی خون هم روی صورتش می‌پاشد. این سیر نمایش خشونت و بازنمایی آن در شبکه‌های نمایش خانگی، یکباره شروع نشده است.

دختران نوجوان؛ نامرئیِ سینمای ایران

سارا مومنی- دانشجوی دکتری مدیریت رسانه: در ایام دید و بازدیدهای نوروز که جمع می‌شدیم و درباره مسائل مختلف حرف می‌زدیم، میانه‌های صحبتم درباره فیلم و سریال‌های ایرانی بودم که احساس کردم نوجوانان جمع مات و مبهوت نگاهم می‌کنند و انگار نه شناختی از فیلم‌ها دارند و نه حتی به دیدن فیلم‌ها می‌نشینند، به نظرم رسید، حتما «فیلم دیدن» انتخاب آنها برای اوقات فراغت و سرگرمی‌شان نیست؛ اما بحث که کمی جلو رفت، فهمیدم نه! اتفاقا خیلی هم فیلم و سریال می‌بینند! اما خارجی! همانجا مسئله جدیدی باز شد و پای صحبت‌هایشان نشستم که در واقع از کودکی به‌دلیل کم بودن فیلم‌های سینمایی کودک و نوجوان ایرانی، نسبت و ارتباطی با فضای سینمایی ایرانی پیدا نکردند و بیشتر جذب مجموعه و فیلم‌های سینمایی خارجی شدند.

سینمای فمینیستی تصویری ضدهنجار، سرکش و «ضدقهرمان» از زن ارائه می‌کند

زن سرکش یا زن کنشگر؟

سارا مومنی - دانشجوی دکتری مدیریت رسانه: وقتی که می‌خواستم این متن را درباره نگاه فمینیستی و ضدمرد در فیلم و سینما بنویسم، ناخودآگاه به تصویر شخصیت «سمیرا» در سریال «زخم کاری» رسیدم. زنی جاه‌طلب و به دنبال قدرت که احتمالا به‌دلیل حس حقارت و بی‌ارزشی که در گذشته تجربه کرده، حالا حس کنترل‌گری و فرمانروایی دارد و برای ازدست‌ندادن این قدرت و کنترل «دست به هرکاری» می‌زند. او با فشار، تحقیر کردن و تشر زدن، سعی می‌کند کنترل کامل، دقیق و هدایت‌شده‌ای روی همسرش داشته باشد. باید گفت که تصاویر زن و مرد در سینما مثل نشانه هستند.