۲۲ دی ۱۴۰۳ - ۱۲:۰۷

در ۴۵کیلومتری شهرستان تکاب و در استان آذربایجان‌غربی، دریاچه‌ای هست که به دریاچه گنج معروف است. این دریاچه در محوطه باستانی تخت‌سلیمان قرار گرفته و علت نام‌گذاری این دریاچه به دریاچه گنج، باوری قدیمی است. عده‌ای از بومیان عقیده دارند طی ادوار مختلف تاریخ، گنج‌های زیادی در این دریاچه پنهان شده است؛ البته جالب است بدانید تاکنون هیچ سندی مبنی بر پیدا شدن گنج به دست باستان‌شناسان نرسیده است.

آگاه: در بهار و تابستان با ورود به محوطه تخت‌سلیمان، دریاچه همچون برکه‌ای خنک و آرام به نظر می‌رسد و مناظر سبز در اطراف به چشم می‌خورند. در پاییز و زمستان با سردشدن هوا به‌ویژه در زمستان، بخار ملایمی از سطح آب بلند می‌شود و جلوه‌ای خاص را پدید می‌آورد.
از دوران باستان این محوطه به‌دلیل داشتن شرایط خاصی موردتوجه پادشاهان ایران و جهان بوده است. کوروش پس از غلبه بر پادشاه لیدیه، شاه شکست‌خورده را با خود به ایران آورد و در مکانی نزدیک همدان اقامت داد؛ اما تمام خزانه و اشیای قیمتی او را به‌عنوان نذر در آب این دریاچه انداخت. همچنین در دوره‌های متمادی که جنگ‌های بین ایرانیان و رومیان درمی‌گرفت، ساکنان این مناطق اموال نفیس خود را به‌عنوان نذر به این دریاچه می‌ریختند. به‌طوری‌که گفته می‌شود وقتی در سال۳۶ قبل از میلاد مسیح، این مکان ازسوی سردار «رومی» به محاصره درآمد، نگهبانان آتشکده و معبد ناهید، اشیای قیمتی و گنجینه اموال خود را به داخل این دریاچه ریخته‌اند. 
بنابراین باتوجه‌به اینکه در هیچ دوره‌ای از تاریخ، امکان دسترسی به عمق این دریاچه وجود نداشته، می‌توان امیدوار بود که مقدار زیادی از نذور و گنجینه‌های ایران باستان و سایر ملل، همچنان در کف این دریاچه مرموز باقی مانده باشند. بحث‌برانگیزترین گنجی که ممکن است در کف دریاچه وجود داشته باشد، انگشتر حضرت سلیمان(ع) است. 
برخی بر این باورند که حضرت سلیمان(ع) در این نقطه عصای خود را بر زمین کوفته و درنتیجه آن، چشمه‌ای جوشان پدید آمده است. این چشمه جوشان در گذر زمان به دریاچه کنونی تبدیل شده است.آب دریاچه از نظر زرتشتیان مقدس بوده و الهه آب‌ها در آن می‌زیسته است. 
نقل است که بسیاری از مردم، نذور خود را به این دریاچه می‌سپردند و هدایایی را برای آن در نظر می‌گرفتند.آب دریاچه از چشمه‌ای در کف آن تامین می‌شود. در ابتدا این آب، دمایی برابر ۴۰درجه دارد اما با رسیدن به سطح این عدد به حدود نصف و ۲۱درجه می‌رسد. این میزان حرارت در تمامی فصول سال حتی در روزهای خنک و پر باد تغییری نمی‌کند و دمای ثابتی دارد.
نوشیدن آب دریاچه، ممکن نیست. وجود درصد بالایی از یون و عناصر سخت همچون منیزیم، پتاسیم، هیدروسولفید، سدیم، سولفات، کلر و کلسیم در جدول درجه‌بندی سختی عناصر، بالاتر از آب آشامیدنی نرمال قرار می‌گیرد و نوشیدن آن منجر به بروز ناراحتی در معده و روده می‌شود. به‌دلیل وجود همین عناصر در سطح آب یا داخل اعماق آن، اثری از حیات موجودات دیده نمی‌شود. آب سرریز دریاچه ازسوی دو جوی در شمال و جنوب از محوطه خارج و به‌سوی زمین‌های زراعی هدایت می‌شود.