آگاه: عماد احمدوند، دبیر ستاد نانو درباره اثرگذاری فناوری نانو در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی کشور توضیح داد و گفت: فناوری نانو یک فناوری بین‌رشته‌ای با حوزه اثرگذاری و کاربرد گسترده است. امروز محصولات نانوی ساخت ایران در ۱۴حوزه صنعتی- کاربردی تجاری شده و حجم بازار قابل توجه و روبه‌رشدی را نیز به خود اختصاص داده‌اند.
دبیر ستاد نانو افزود: باوجود این محصولات مبتنی بر فناوری‌های پیشرفته ازجمله فناوری نانو فراتر از بازار مستقیم خود، اثرگذاری اقتصادی و اجتماعی بالایی دارند که ممکن است بسیار بیشتر و مهم‌تر از حجم بازار این محصولات باشد. یکی از این اثرات اقتصادی که برای بسیاری از محصولات نانو مشترک است صرفه‌جویی ارزی است که در سال‌های اخیر با شدت گرفتن تحریم‌ها اهمیت بسزایی پیدا کرده است.
احمدوند خاطرنشان کرد: به‌عنوان مثال در حوزه سلامت و بهداشت، سه قلم نانوداروی ضدسرطان در سال‌های اخیر بخشی از نیاز کشور به نمونه‌های خارجی را تامین کرده و تا انتهای سال۱۴۰۱ از خروج بیش از ۹۰ میلیون دلار ارز جلوگیری کرده‌اند که این مقدار حدود ۱۰برابر صادرات این محصولات در این مدت بوده است. مثال دیگر نانوکاتالیست‌ها هستند که محصولی راهبردی در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی به حساب می‌آیند. وی ضمن بیان این مطلب که در سال‌های گذشته عمده نانوکاتالیست‌های موردنیاز کشور از خارج تامین می‌شد که هم‌اکنون حجم قابل‌توجهی از این کاتالیست‌ها تولید داخل هستند، افزود: معادل دلاری بازار فروش نانوکاتالیست‌های تولید داخل در سه سال گذشته ۳۲۵میلیون دلار بوده است.
احمدوند ازجمله اثرات اقتصادی دیگر این داروها را کاهش هزینه دولت از طریق کاهش هزینه‌های بیمه عنوان کرد و گفت: طبق برآوردهای انجام‌شده در ستاد نانو برای سه نانوداروی موجود در بازار این کاهش هزینه نزدیک به دو برابر کل فروش این داروها در بازار داخلی بوده است. در سال۱۴۰۲، استفاده از فناوری نانوحباب در تصفیه‌خانه شهر ساوه موجب کاهش طعم و بوی نامطبوع و همچنین حذف جلبک از منابع آب شرب شده و رضایت‌مندی مردم این شهر را نیز به دنبال داشته است. وی افزود: این تصفیه‌خانه با ظرفیت ۵۰هزار مترمکعب در روز، تامین‌کننده بخشی از نیاز آب شرب جمعیت ۲۵۰هزار نفری شهر ساوه است و سامانه نانوحباب مورد استفاده در تصفیه خانه این شهر ظرفیت تصفیه روزانه ۴۵هزار مترمکعب را دارد. ضمن اینکه استفاده از این فناوری به کاهش بین ۳۰ تا ۶۰درصدی مصرف برق، کاهش ۱۰ تا ۲۰درصدی سرمایه‌گذاری اولیه و کاهش ۴۰ تا ۶۰درصدی سرمایه‌گذاری در فرآیند بهره‌برداری منجر می‌شود.