آگاه: نخستین سند مبارزاتی که از امام خمینی (ره) وجود دارد مربوط به تاریخ ۱۴ اردیبهشت ۱۳۲۳ است. دست‌نوشته‌ای که در دهه‌ی ۲۰ که  کشور پس از جنگ جهانی دوم در اختناق و ناامیدی کامل بود، امام با قلمی استوار و دلی پر از امید، از قیام لله سخن گفتند و فرمودند:‏‏«قُلْ اِنَّما اَعِظُکُم بِواحِدَهٍ أنْ تَقُومُوا لله مَثنی وَ فُرادی.‏‎.. ‏‏ ‏قیام لله است که موسی کلیم را با یک عصا به فرعونیان چیره کرد و تمام تخت و تاج‏‎ ‎‏آن‌ها را به باد فنا داد.»

این یادداشت، نشان‌دهنده‌ی برنامه‌ای منسجم و ذهنی معمار کبیر انقلاب بود که در دهه‌ی ۴۰ به میدان عمل رسید و در دهه‌ی ۵۰ به پیروزی انجامید. در دهه‌ی ۶۰، با وجود طوفان‌های بی‌شمار نظامی، امنیتی و سیاسی، امام با همان امید بی‌مثال، استوار ایستادند و نظام برآمده از انقلاب را حفظ کردند.

امام بزرگوار می‌فرمایند: «من در طول سال‌های مبارزه تا پس از پیروزی، هرگز دچار یأس نشدم و معتقد بودم که اراده‌ی ملت، می‌تواند معجزه آفرین باشد.» این امید، ریشه در ایمان عمیق امام به خداوند متعال داشت. ایمانی که امید را در دل می‌پروراند. این دو عنصر ایمان و امید، همچون دو بال برای پرواز انسان هستند.

اما امیدی که امام از آن سخن می‌گویند، امیدی همراه با عمل و تلاش است؛ نه امید خودفریب و بی‌اساس. امیدی که با قدم‌های استوار به سوی هدف همراه است و باتلاش به ثمر می‌رسد. امام، این امید را داشت و با تلاشی مستمر، به آن هدف والا دست یافت و انقلاب را به پیروزی رساند و نظامی محکم بنا نهاد که ابرقدرتهای عالم را به تسلیم وا داشت. امید و تلاش امام، الگویی برای همه‌ی ماست تا ایران را بسازیم. رهبر انقلاب نیز سال گذشت در سالگرد ارتحال امام راحل فرمودند: «تلاش وسیع دشمنان متوجه این است که ایمان و امید را در مردم از بین ببرد؛ ایمان مردم را تضعیف کند، شعله‌ی امید را در دل‌های مردم، بخصوص جوانان خاموش کند. ما توصیه می‌کنیم باید ایمان و امید را تقویت کرد.» (۱۴۰۲/۰۳/۱۴)