آگاه: در عصر حاضر، هر سو که می‌نگریم و هر روز را که شب می‌کنیم، شاهد توسعه و پیشرفت تکنولوژی و تغییرات در اتمسفر رسانه با سرعت نور هستیم. هر روز یک مدل جدید ارائه و بستر اطلاع‌رسانی بروز و ظهور پیدا می‌کند که به ظاهر قرار است به بشریت خدمات‌رسانی کرده و زندگی را برایش تسهیل کند. از کتاب‌های دیجیتالی گرفته تا شبکه‌های اجتماعی نوین و سکوهای پخش فیلم و سریال، از پادکست‌ها تا هوش مصنوعی تولیدکننده محتوا و ارائه‌دهنده اطلاعات، همه و همه شرایط زندگی مدرن را متحول کرده‌اند. اما همچنان وجوه سنتی این بسترها بوی کهنگی نگرفته و در میان طیف عظیمی از مردم هویت و جایگاه خود را داشته و از دست نداده‌اند.
همین رادیو را در نظر بگیرید، با وجود تغییرات فراوان فیزیکی و مدل ارائه و نیز پیشرفت در انتشار محتوای آن، اما هنوز هم مخاطب خودش را در چندین نسل دارد، حتی اگر با یک ابزار به‌روز و مدرن پخش شود. یا همین سینما که با وجود تسهیل در دسترسی به دیدن راحت‌تر جدیدترین آثار جهان در خانه و هر محیط دیگری، اما همچنان مخاطبان پرشور خودش را دارد که برای دیدن یک اثر جلوی گیشه سینما صف‌های طولانی می‌بندند. یا همین کتاب و حوزه نشر را اگر دقت کنیم، هر چقدر تکنولوژی سعی کرده برای بشریت یک جایگزین دیجیتالی قرار دهد، اما مردم مشتاق خریدن کتاب کاغذی نیز هستند و همه ساله آمار فروش میلیاردی کتاب‌های فیزیکی در ایران و جهان مشهود است. همه اینها را گفتم که به اصل ماجرا برسم که در عرصه رسانه، اطلاع‌رسانی، مطبوعات و تولید خبر، هرچقدر فضا به سمت الکترونیکی شدن و انتشار مجازی رفته و افراد، تنها با یک کلیک و یک بالا و پایین کردن صفحه می‌توانند به اهم اخبار و اتفاقات دست پیدا کنند، اما هیچ‌چیز برای بسیاری جای کاغذی بودن جراید و روزنامه‌ها را نمی‌گیرد. بوی کاغذ و رنگ چاپی آن، صدای تورق شدن صفحات، ژست به دست گرفتن آن و مطالعه ملموس کلمات و دیدن تصاویر منتشرشده روی بافت کاغذ، همه و همه یک پکیج کامل از ترکیب حس‌های مطلوب را دارد و برمی‌انگیزد.
حالا حساب کنید این روزنامه به سبک سنتی آن روی کاغذ منتشر شود، همانند هزاران روزنامه دیگر از گذشته تا به الان، اما همین پکیج حسی همراه شود با دریافت جامعی از تحلیل و اطلاعات منحصربه‌فرد و ناب که قرار است تکرار مکررات نکند و چیزی را که همه می‌گویند و همه‌جا منتشر شده، نباشد. حاصل این اتفاق می‌شود تولد یک روزنامه جدید که قرار است سخنی را در دل جامعه مطرح کند که مسئله‌محور بوده و مخاطب را به فکر فرو ببرد و آورده‌ای برایش داشته باشد. مسائلی که هیچ سوگیری خاصی ندارند، اما قرار است گفتمان انسانی، انقلابی، الهی را در رویکرد خود لحاظ کرده و فضاهای موجود را با تحلیل‌های دقیق تبیین کند.
این می‌شود که با این ترکیب و پکیج و با وجود غالب شدن تکنولوژی و توسعه آن، هنوز هم روزنامه خواندنی است که اگر هر چقدر بیشتر آگاه شویم تا قله تعالی راهی نیست.