قیام سنوار

محمد مقدم ـ دبیر فضای مجازی
۱۷ مرداد ۱۴۰۳ - ۲۲:۴۲

«اگر بزرگی از ما بمیرد، بزرگ دیگری جایگزین او می‌شود.» اسماعیل هنیه در آخرین روز زندگی‌اش در ایران این مصراع را خواند، بدون آنکه به نام شاعر اشاره کند و تنها گفت: «قال الشاعر» و حالا یحیی سنوار، کابوس رژیم صهیونیستی، رئیس دفتر سیاسی حماس و جانشین شهید هنیه شده است.

آگاه: مجله آمریکایی نیویورکر در جدیدترین شماره خود گزارشی مفصل و ۱۴ صفحه‌ای با عنوان «یادداشت‌هایی از زیر زمین» درباره زندگی یحیی سنوار منتشر کرده بود. این گزارش شامل تصویری امیدآفرین و حماسی از سنوار در سال ۲۰۲۱ است که سرسختانه و باآرامش در ویرانه‌های خانه‌اش نشسته و لبخند می‌زند. این عکس الهام‌بخش دیگر اهالی غزه شد و باعث انتشار عکس‌های مشابه و راه‌اندازی یک پویش شد.
سنوار بنیان‌گذار سرویس امنیتی حماس، با نام «مجد» است که با پرونده‌های امنیت داخلی سر و کار دارد و مسئول شناسایی، محاکمه و مجازات نفوذی‌ها در جامعه و مقاومت فلسطینی بود که به همین دلیل دستگیر شد. موضوع برای رژیم به قدری سنگین و خسارت‌بار بود که او را به چهار بار حبس ابد محکوم کردند. او ۲۲ سال در زندان بود و در یک تبادل آزاد شد. سنوار به زبان عبری کاملاً مسلط است و از طراحان اصلی عملیات «طوفان الاقصی» به شمار می‌رود. اسرائیل بارها وعده حذف سنوار را داده و او در صدر فهرست افراد تحت تعقیب اسرائیل قرار دارد.
روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال» چندماه پیش نوشت که به نامه‌هایی از یحیی سنوار دست یافته که نشان می‌دهد او حوادث غزه را به حوادث کربلا و عاشورا تشبیه کرده است. در این نامه‌ها، سنوار از آمادگی‌اش برای شهادت در میدان نبرد سخن می‌گوید و نبرد کنونی در غزه را به نبرد امام حسین (ع) در کربلای معلی در سال ۶۱ هجری تشبیه می‌کند.
بسیاری در دستگاه‌های امنیتی و دفاعی اسرائیل بر این باورند که آزاد کردن سنوار در جریان تبادل زندانیان اشتباهی مرگبار بود. سنوار به ایران بسیار نزدیک است. او در سال ۲۰۲۱ قدردانی خود از ایران را این طور بیان کرد:‌ «اگر به خاطر ایران نبود،‌ مقاومت فلسطین تا این حد توانایی نداشت.»
شاید بعدها در تاریخ سرگذشت یحیی سنوار ما را به یاد داستان مختار بیندازد. همانطور که سنوار و مختار از نظر نام شباهت‌هایی دارند، ممکن است داستان زندگی‌شان نیز در تاریخ به یکدیگر پیوند بخورد؛ هر دو از زندان دشمن آزاد شدند و قیامی با الگوگیری از امام حسین علیه‌السلام را به راه انداختند، تا جایی که دشمن از آزاد شدنشان پشیمان شد و نهایتاً انتقام خون مظلوم را از ظالم ستاندند.